...............................................................
"...Όπλο εδώ είναι ο ζηλωτικός μεσσιανισμός..."
γράφει ο συγγραφέας, ποιητής και φίλος στο fb Κώστας Κουτσουρέλης (facebook, 15.10.2023)
Στο κεφαλόσκαλο της ζοφερής κλίμακας του φανατικού μίσους στέκει πάντα η απανθρώπιση του εχθρού: η αναγόρευσή του σε "άγριο" ή σε "κτήνος" ή σε "δαίμονα", η καταγελοιογράφησή του σε ον αξιοπεριφρόνητο ή και ευθέως εξοντωτέο, η ωμή προγραφή του στο όνομα της υψηλόπνοης "ηθικής" ή του "καλού" της ανθρωπότητας.
Όπλο εδώ είναι ο ζηλωτικός μεσσιανισμός: όταν μια παράταξη θεωρεί ότι κατέχει πλήρη και αποκλειστική την Αλήθεια, την Οδό προς την Πρόοδο ή την έξοδο από την Ιστορία, λογικό είναι να πιστεύει ότι όποιος της αντιτίθεται είναι όχι απλώς αντίπαλος, αλλά εχθρός του Ανθρώπου αυτοπροσώπως, όργανο του Εξαποδώ ή της Εσχάτης Θηριωδίας.
Από τη σφαγή του Χρυσού Μόσχου κρατάει αυτό το συναξάρι του αίματος, απ' όταν οι ζηλωτές του ενός και ζηλότυπου μωσαϊκού Θεού έσφαξαν τους ειδωλολάτρες ομοεθνείς τους Εβραίους στην έρημο. Και το συνέχισαν, όλο και πιο βίαια, οι Χριστιανοί ορθόδοξοι και αιρετικοί αλληλοσφαζόμενοι από την όψιμη Αρχαιότητα έως την Μεταρρύθμιση, αργότερα οι Σταυροφόροι κατά του Ισλάμ και οι τζιχαντιστές αυτού του τελευταίου κατά των αλλόπιστων ή και μεταξύ τους.
Οι κονκισταδόρες του Κορτές που εξολόθρευσαν τους Αμερινδούς, οι Ινστρούκτορες της Γαλλικής ή της Ρωσσικής Επανάστασης που αναγόρευσαν τον Τρόμο σε όπλο ηθικό της Ιστορίας, οι εθνικοσοσιαλιστές που στο όνομα της Αρείας Φυλής κατακρεούργησαν εβραίους, Σλαύους, τσιγγάνους, ανάπηρους και ομοφυλόφιλους, οι κάθε λογής στρατογραφειοκράτορες, αστοί ή κομμουνιστές, πατριδολάτρεις ή διεθνιστές, που πέρασαν από το μαχαίρι τους λαούς τους, οι αποικιοκράτες πιονιέροι καπιταλιστές που εξόντωσαν εκατομμύρια ανθρώπους και πολιτισμούς ολόκληρους εν ονόματι της Προόδου, όλοι αυτοί είναι παιδιά πνευματικά, απευθείας ή έμμεσοι διάδοχοι των πρώτων ζηλωτιστών του μονοθεϊσμού.
Κι εκείνοι στη Μία, Αγία και Ομοούσια Αλήθεια πιστεύουν, στον Ένα Θεό που για να έρθει εν τοις Ουρανοίς χρειάζεται πρώτα να σπαράξει τον Διάβολο.
Κάποια στιγμή, η διαδρομή των αιρέσεων του μεταδιαφωτισμού (Διαφωτισμός, η τέταρτη αβρααμική θρησκεία!) πρέπει να αποσπαστεί επιτέλους από τα εγχειρίδια της πολιτικής ιστορίας και να βρει την θέση της στις δέλτους της Ιστορίας των θρησκευτικών μεσσιανικών ιδεών. Όλοι εκείνοι που σήμερα προγράφουν σε κάθε ευκαιρία (ώς τώρα ρητορικά, αλλά για πόσο ακόμη...) τους "deplorables" και τους "ψεκασμένους", τους "ανεμβολίαστους" και τους "πουτινιστές", τους καταχθόνιους Παλαιστίνιους και τους μουλάδες του Ιράν, όλοι εκείνοι που χθες μόλις δαιμονοποιούσαν τον Σαντάμ ή τον Μιλόσεβιτς ή τον Κάστρο ή τον Τσάβες, οι σαλαφιστές που αποκεφαλίζουν Δυτικούς τουρίστες και χριστιανούς ιερείς, οι "απελευθερωτές" του Ισλαμικού Κράτους ή της Μπόκο Χαράμ, οι εκατέρωθεν φονείς παιδιών και βρεφών, οι ισοπεδωτές σχολείων και νοσοκομείων και συνοικιών, όλοι αυτοί, ό,τι κι αν ισχυρίζονται, δεν κάνουν πολιτική.
Πολιτική είναι πάντα η τέχνη του εφικτού. Εκείνοι όμως ζητούν το ανέφικτο: να πατάξουν τον Διάβολο. Η πολιτική, το ήξεραν οι Αρχαίοι, είναι ο καρπός του τραγικού: τίποτε δεν διαρκεί, καμία λύση δεν είναι μόνιμη. Εκείνοι όμως ζητούν τον Μεσσία, την "οριστική λύση", την άπαξ και διαπαντός Σωτηρία. Η πολιτική είναι λείανση, καιροσκοπία, συμβιβασμός με τον αντίπαλο, μεσιτεία. Εκείνοι όμως ζητούν να στείλουν τους εχθρούς τους μια και καλή στο Πυρ το Εξώτερον, στην ίδια την Κόλαση. Και κάθε φορά, την φέρνουν ένα βήμα κοντύτερα - σε όλους μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου