...............................................................
Με τόσα μάτια εδώ γύρω, πώς να κάνεις δουλειά;
Ψηλέ το ακούς; Για εμάς κελαηδάν' τα πουλιά
Μας χαζεύουν απ' τα δέντρα, κουτσουλάνε παντού
Τράβα και φέρ' μια καραμπίνα, είναι εποχή κυνηγιού
Την είδαν λύκοι τα παιδάκια με το Yo και A ΟΥ
Τους είδα μάτια μου να κλαίνε σε στιγμές πανικού
Αυτό είναι Rap (rap!), να τα μάθουν' παντού
ματώνουμε για αυτά που λέμε, τώρα πάτα παντού
Άλλο ένα καλοκαίρι που η πόλη βρωμάει
Είμαστε όλοι μαζεμένοι, κι ο μαλάκας κοιτάει
τη μικρή τη βαράει γιατί το παρατραβάει,
ανοίγει μπύρα με αναπτήρα και μου χαμογελάει
Είμαστε όλοι πεινασμένοι, άιντε να δω ποιος θα φάει
Τι να πω στην οικογένεια που για μένα ρωτάει;
Εδώ το ίδιο μου το αίμα όλο φράγκα ζητάει
κι αυτή που αγάπησα αποφεύγει πλέον να με χαιρετάει
Ζω κι εγώ με την πεποίθηση ότι ο κόσμος γυρνάει
Πετάω μια πέτρα στον αέρα, για να δω που θα πάει
Έχω ένα σύννεφο μαύρο που όλο με κυνηγάει
κι έναν αέρα γαμημένο που όλο κόντρα φυσάει
Τα πάντα κινούνται εδώ με χρήμα και έρωτα
Αγαπάω καλά, μισώ υπέροχα κι αγέρωχα
Τις νύχτες τριγυρνάω με καυσαερίου τέρατα
μέσα στην ομίχλη ακούς το θόρυβο απ' τα πέλματα
Είμαστε μπλεγμένοι στον ιστό τους χαμένοι
Δεν μας καταλαβαίνουνε, ρωτάνε τι συμβαίνει
Που και που ευτυχισμένοι, σαν λοβοτομημένοι
Απ' όλη την Ελλάδα, ταπεινοί και πεινασμένοι
Προβληματικά παιδιά, μέσα στων πόλεων την βρώμα
Τόσοι τρόποι να πεθάνεις, μα αναπνέουμε ακόμα
Πείσαμε τους εαυτούς μας πως το γκρίζο είναι χρώμα,
σαν κοπρόσκυλα που αρνούνται να δαγκώσουν τη φόλα
Πέρασαν μέρες, μήνες, χρόνια πολλά,
πέρασε έχθρα και μίσος μέχρι να βρούμε κοινά
Ίσως και να 'παμε αργά μάγκες το "όλα καλά"
Τρωγόμασταν για μαλακίες μέχρι να 'ρθούμε κοντά
Στραβοκοιτούσαμε ό ένας τον άλλον στις γειτονιές,
με νεύρα τεντωμένα από σκατοδουλειές
Ματώναμε για λίγα φράγκα, ομάδες και μουσικές,
μα οι πραγματικοί εχθροί δεν άνηκαν σε σκηνές
Ζήσαμε πόλεμο, χωρίς βομβαρδισμένα τοπία
Επιβιώσαμε απ΄ τη βία του να μην έχεις μία
Τα πιτσιρίκια μεγαλώνανε σαν άγρια θηρία
Χτυπούσανε με crav maga, muay thai και πυγμαχία
Η έκφραση μας είπαν οδηγεί στην παρανομία,
να μας μαντρώσει όλους θέλανε η αστυνομία,
"δεν είναι μουσική αυτό", το μιμούνταν με ειρωνεία,
όσο πουλούσανε τον πολιτισμό σε δημοπρασία
τώρα στο έτος 1, 2 και 3 χινάρια
παντού συντρίμια, ζωντανοί ανάμεσα σε κουφάρια
Καλλιεργώντας για ασφάλεια μια ελεγχόμενη παράνοια,
όσο αιμοδιψείς θεοί παίζουνε τη γη μας στα ζάρια
Είμαστε μπλεγμένοι στον ιστό τους χαμένοι
Δεν μας καταλαβαίνουνε, ρωτάνε τι συμβαίνει
Που και που ευτυχισμένοι, σαν λοβοτομημένοι
Απ' όλη την Ελλάδα, ταπεινοί και πεινασμένοι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου