..............................................................
Το τρέιλερ της "Τέλειας Καταιγίδας"
έγραψε ο Γιώργος Καπόπουλος ("Εφημερίδα των Συντακτών", 11.7.2022)
Σε άλλη περίπτωση, η εξέγερση στη Σρι Λάνκα απλά θα έφερνε ξανά στο πρώτο πλάνο της επικαιρότητας μια χώρα στην οποία πριν από τριάντα χρόνια μαινόταν η σκληρή πολεμική σύγκρουση ανάμεσα στις κυβερνητικές δυνάμεις και τους αντάρτες της οργάνωσης «Τίγρεις Ταμίλ».
Σήμερα, οι εικόνες από το Κολόμπο μοιάζουν σαν «τρέιλερ» μιας ταινίας που θα προβάλλεται από το φθινόπωρο στη Δύση με επίκεντρο την Ευρώπη.
Ενεργειακή κρίση που προκαλεί επισιτιστική κρίση, με την οργή τυφλή να ξεσπά κατά των κυβερνώντων.
Εδώ και μέρες η έλλειψη καυσίμων έχει παραλύσει τη χώρα, οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να προσέλθουν στη δουλειά τους και οι μαθητές δεν μπορούν να πάνε σχολείο.
Την ίδια ώρα η Δύση και κατά κύριο λόγο η Γηραιά Ηπειρος μοιάζουν με δειλούς, μοιραίους και άβουλους αντάμα που προσμένουν ένα θαύμα, όπως λέει ο ποιητής.
Η θύελλα που έρχεται φαίνεται ξεκάθαρη στο βάθος του ορίζοντα, χωρίς πλέον να καταβάλλεται προσπάθεια για επικοινωνιακή αποδραματοποίηση.
Τις σκηνές που βλέπουμε σήμερα στο Κολόμπο, την πρωτεύουσα της Σρι Λάνκα, είναι βέβαιο ότι θα τις δούμε στην Ευρώπη, με τη θεσμική Ε.Ε. να είναι σε μια απραξία που θυμίζει το σαλόνι της πρώτης θέσης του Τιτανικού…
Οι 27 πήραν μια σημαντική απόφαση στη σύνοδο κορυφής στις Βρυξέλλες - να ξανασυναντηθούν στις αρχές Οκτωβρίου για να αποφασίσουν πώς θα αντιμετωπίσουν την ενεργειακή κρίση!
Εύλογα τίθεται το ερώτημα αν εκτός του στρατηγικού βραχυκυκλώματος στο οποίο βρίσκεται το Βερολίνο, αν δηλαδή θα αντιμετωπίσει την επερχόμενη θύελλα με ευρωπαϊκή φυγή προς τα εμπρός ή με εθνική περιχαράκωση, οι ευρωπαϊκές πολιτικές ελίτ έχουν χάσει την επαφή με την πραγματικότητα.
Οταν το βράδυ της 14ης Ιουλίου 1789 έφτασαν τα νέα της πτώσης της Βαστίλης στις Βερσαλλίες, ο Λουδοβίκος ο 16ος ρώτησε τον αυλάρχη του:
-Πρόκειται για μια εξέγερση;
-Οχι, Μεγαλειότατε, πρόκειται για επανάσταση.
Μέσα στην ευφορία για έναν δροσερό, σύντομο και χαρούμενο πόλεμο που κυριαρχούσε σε όλες τις εμπόλεμες δυνάμεις τον Αύγουστο του 1914, ο υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας Γκρέι, που έδωσε και το όνομά του στο αγαπημένο του τσάι από τη Σρι Λάνκα, υπήρξε μια εξαίρεση ρεαλιστικής απαισιοδοξίας.
Τα φώτα της Ευρώπης σβήνουν και κανείς δεν ξέρει πότε θα ξανανάψουν, έγραψε στο ημερολόγιό του ένας ξεχασμένος σήμερα πολιτικός, το όνομα του οποίου σώζεται μόνον ως ποικιλία τσαγιού…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου