...διατήρησε στα μάτια του, στο στόμα του,
στο πρόσωπό του
τον ίσκιο αυτής της σκάλας πού ‘χε ανέβει,
μπορούσες μάλιστα να πεις
πως το ίδιο του το σώμα ήταν η σκάλα.
Όταν οι άλλοι δίσταζαν
ή αμφέβαλλαν για το ύψος
και για τις δυνάμεις τους,
αυτός τους έδειχνε
ένα – ένα τα σκαλιά
με το ίδιο του το δάχτυλο,
σημάδια και πατήματα,
εδώ κ’ εδώ κ’ εδώ,
με υπομονή και με χαμόγελο στη άρνησή τους,
τόσο που πια δεν ήταν άνθρωπος
μα μοναχά μια σκάλα κρεμασμένη
μες στον ήλιο.
Γιάννης Ρίτσος "Πειστική σκάλα" (απόσπασμα)
Art M.C. Escher's "Relativity"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου