.............................................................
"Μακραίνει"
Συχνά μακραίνει η σκιά μου
Μέχρι το χωραφάκι
Εκείνο που απλώνεται στο επέκεινα
Όπου στάχια με την ακρίδα των πληγών
Με την οργή των μελισσών
Και με της Παναγίας το αλογάκι το κανίβαλο
Όπου φλέγονται κόκκινα
Μέσα στον στρόβιλο τα άγανα της Ιστορίας -
Κι ακούγεται ντουπ ντουπ ο μύλος των προγόνων:
Γυρνά η μυλόπετρα, δε σταματά, αλέθει
Ανάκατα στιγμές, ώρες και μήνες
Χρόνια
Για να τα τρώει ανόρεχτα ο χρόνος -
Παυλίνα Παμπούδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου