...............................................................
Μαργαρίτα Παπαμίχου
Τα χαμένα κορίτσια
Κλείνουν στα μάτια τους
μια απορία κι ένα θαύμα
αμήχανα στέκονται μπροστά στο προφανές
όταν φεύγουν βλέπουν καλύτερα ό, τι πίσω τους άφησαν
δεν κρατούν φωτογραφίες
αφαιρούν ονόματα και ημερομηνίες
η μνήμη τους είναι παιδί
τους λέει όλο παραμύθια
έχουν πολύ αγαπηθεί
τόσο που χάθηκαν μια μέρα στην αγάπη
καμιά φορά μπερδεύουν τη ζωή με τη μαγεία
είναι πραγματικά χαμένα αυτά τα κορίτσια
έτσι που πετούν πάνω από μπουλούκια θιάσους
και μαριονέτες χαρές
τα πρωινά παράξενα ηχεί στ’ αυτιά τους ο ρυθμός του κόσμου
κάθε βράδυ επιμένουν ν’ ακολουθούν
το ρυθμό της δικής τους καρδιάς
σας ορκίζομαι
τίποτα δεν μπορεί να τα γλιτώσει
έχουν τόσο καλά εξασκηθεί να χάνονται
το μόνο που πραγματικά φοβούνται
είναι μην τύχει κάποιος και τα σώσει
Κλείνουν στα μάτια τους
μια απορία κι ένα θαύμα
αμήχανα στέκονται μπροστά στο προφανές
όταν φεύγουν βλέπουν καλύτερα ό, τι πίσω τους άφησαν
δεν κρατούν φωτογραφίες
αφαιρούν ονόματα και ημερομηνίες
η μνήμη τους είναι παιδί
τους λέει όλο παραμύθια
έχουν πολύ αγαπηθεί
τόσο που χάθηκαν μια μέρα στην αγάπη
καμιά φορά μπερδεύουν τη ζωή με τη μαγεία
είναι πραγματικά χαμένα αυτά τα κορίτσια
έτσι που πετούν πάνω από μπουλούκια θιάσους
και μαριονέτες χαρές
τα πρωινά παράξενα ηχεί στ’ αυτιά τους ο ρυθμός του κόσμου
κάθε βράδυ επιμένουν ν’ ακολουθούν
το ρυθμό της δικής τους καρδιάς
σας ορκίζομαι
τίποτα δεν μπορεί να τα γλιτώσει
έχουν τόσο καλά εξασκηθεί να χάνονται
το μόνο που πραγματικά φοβούνται
είναι μην τύχει κάποιος και τα σώσει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου