...............................................................
έγραψε η Μαρία Κατσουνάκη ("Καθημερινή", 13.12.2023)
Πρέπει μάλλον να προσαρμοστούμε στην πραγματικότητα: θα ζούμε στο «ανάμεσα» των συμμοριών. Εως τη διάλυση της μιας και τη συγκρότηση κάποιας –παρόμοιας– άλλης. Περιμένοντας με τα χρόνια να εξασθενήσουν. Εκτός από την απόφαση για αγώνες κεκλεισμένων των θυρών, η κυβέρνηση ζητά από τη δικαιοσύνη να εξετάσει αν η δράση συμμοριών χούλιγκαν παραπέμπει σε εγκληματική οργάνωση. «Τα στοιχεία που καταθέσαμε έχουν να κάνουν με πραγματικά περιστατικά που δείχνουν ότι η οπαδική βία ξεπερνάει τα όρια του αθλητισμού και συνδέεται διαχρονικά με πρόσωπα που παραπέμπουν σε εγκληματική οργάνωση», τόνισε χθες ο αναπληρωτής υπουργός Αθλητισμού Γιάννης Βρούτσης. Και μόνο η επιτυχής έκβαση του «μοντέλου Δένδια» με τη Χρυσή Αυγή, φέρνει την ανάμνηση μιας δικαίωσης και ανακούφισης. Ναι, πήρε κάποια χρόνια αλλά ένα πολιτικό μόρφωμα (που διέπραξε και φόνο) καταδικάστηκε ως εγκληματική οργάνωση. Αυτό, βέβαια, δεν εμπόδισε τον Ηλία Κασιδιάρη να ηγηθεί των «Ελεύθερων Αθηναίων», από τη φυλακή, και να πάρει στις δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου 8,33% και δύο έδρες στο νέο δημοτικό συμβούλιο. Μπορεί ο αριθμός των ψήφων να κρίθηκε «ήττα», αλλά κανείς δεν αμφιβάλλει ότι δηλώνει την υπόμνηση της διαρκούς παρουσίας τους. Είναι ανάμεσά μας• διαλυμένοι, κατακερματισμένοι, αναζητώντας στέγη σε άλλους πολιτικούς σχηματισμούς, αλλά, ταυτόχρονα, αναπροσαρμόζονται, μεταλλάσσονται (αν) και επιστρέφουν. Μακάρι το ίδιο «μοντέλο» να φέρει αποτέλεσμα και στην περίπτωση των χούλιγκαν. Να συγκεντρωθούν οι διάσπαρτες δικογραφίες και να αποδειχθεί ότι πρόκειται για περιπτώσεις που εμπίπτουν στον ποινικό κώδικα, με δράση η οποία δεν περιορίζεται στα γήπεδα. Και να εφαρμοστούν, στη συνέχεια, οι αποφάσεις της δικαιοσύνης.
Στο οπλοστάσιο της δημοκρατίας όμως εκτός από την, απαραίτητη και επιβεβλημένη, τιμωρία, υπάρχει και η πρόληψη. Τι οπλίζει το χέρι ενός 18χρονου με μια ναυτική φωτοβολίδα; Τι τον οδηγεί να ενταχθεί σε έναν οργανωμένο στρατό και να υπακούσει, τυφλά, σε εντολές; Υπάρχουν μέτρα που λειτουργούν αποτρεπτικά –όπως ο όρος «ιδιώνυμο αδίκημα»– αλλά προϋποθέτουν και στοιχειώδη ενημέρωση που δεν είναι στις προτεραιότητες των καθοδηγητών. Οταν ο νέος, υποψήφιος θύτης, φτάσει να «καταταγεί» στο οπαδικό μέτωπο, είναι ήδη και ο ίδιος θύμα. «Οταν το κράτος αφήνει κενό εξουσίας, το καταλαμβάνει το παρακράτος», λέγεται συχνά και ισχύει. Μόνο που το «παρακράτος» αντλεί την ισχύ του απ’ ό,τι κάνει τη δημοκρατία να φαίνεται ανίσχυρη: διαπλοκή, ιδιοτελής αβελτηρία και ατιμωρησία. Και βέβαια δεν υπάρχει πιο ένθερμος οπαδός του παρακράτους από την εγκατάλειψη, την περιθωριοποίηση, την ακηδία, τον θυμό που συσσωρεύεται χωρίς διέξοδο· χωρίς βαλβίδα ασφαλείας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου