............................................................
Έχω υπάρξει αυτόπτης μάρτυρας κάποιων ξαφνικών θανάτων.
Ήμουν εκεί
την ώρα που ξεψυχούσαν οι υποθέσεις με όλα τα αν στο προσκέφαλό τους
άκουσα το ρόγχο που κάνει η αξόδευτη τρυφερότητα
η σκέψη που δε χώρεσε στις γραμμές ενός προσώπου
το συναίσθημα που γεννήθηκε με πολλαπλές κακώσεις
η φαντασία που δεν κάρπισε μια πραγματική γεύση στην άκρη της γλώσσας
είδα μια ιδέα ν’ αυτοκτονεί από υπερβολική δόση ενθουσιασμού
Ήμουν εκεί
έκλεισα απαλά τα δακρυσμένα μάτια της ενοχής
και είπα
αιωνία της η μνήμη
Σκούπιζα το ιδρωμένο μου μέτωπο
κι όλο σκεφτόμουν
Τι μόχθος είναι ν’ αποχαιρετάς τους συγγενείς σου πόθους.
Από την ποιήτρια και φίλη στο fb Μαργαρίτα Παπαμίχου (facebook, 3.12.2022)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου