...............................................................
Δήμητρα Χριστοδούλου (γ.1953)
Με τα μάτια ενός γάτου τυφλού
Που γερνά σ’ ενός γέρου καλάθι
Τη ζωή μου φαντάζομαι αλλού,
Σ’ έναν τόπο που παύουν τα λάθη
Και σοφοί απ’ την τόση ερημία
Την ουρά μας διπλώνουμε αστεία
Γύρω από ‘να κουβάρι ακόμα
Με το αόρατο του αίματος χρώμα.
Με τ’ αυτιά μουσικού ευφυούς
Που τον χλεύασε η βιοπάλη
Και κρυφά το βιολί του ακούς
Όταν όλοι κοιμούνται οι άλλοι,
Τη σονάτα μου σβήνω και γράφω
Στου Σεφέρη επάνω τον τάφο
Κι όλο τρίζουνε τα κόκαλά του
Με την έπαρση του αθανάτου…
Με το πάτημα μέσα στο χιόνι
Ενός λύκου που βρήκε η σφαίρα
Και την άσπιλη γη τη ματώνει
Για δυο μέτρα ζωής παραπέρα
Στον ολόλευκο πάω χειμώνα
Κι οι νιφάδες μού κλείνουν το στόμα.
Τα στιχάκια μου τα σουσαμένια
Ας τα φάνε πουλιά πεινασμένα.
.................................................................................
(Ανέκδοτο. Στην εικόνα Κ. Μονέ, "Η κίσσα".)
Που γερνά σ’ ενός γέρου καλάθι
Τη ζωή μου φαντάζομαι αλλού,
Σ’ έναν τόπο που παύουν τα λάθη
Και σοφοί απ’ την τόση ερημία
Την ουρά μας διπλώνουμε αστεία
Γύρω από ‘να κουβάρι ακόμα
Με το αόρατο του αίματος χρώμα.
Με τ’ αυτιά μουσικού ευφυούς
Που τον χλεύασε η βιοπάλη
Και κρυφά το βιολί του ακούς
Όταν όλοι κοιμούνται οι άλλοι,
Τη σονάτα μου σβήνω και γράφω
Στου Σεφέρη επάνω τον τάφο
Κι όλο τρίζουνε τα κόκαλά του
Με την έπαρση του αθανάτου…
Με το πάτημα μέσα στο χιόνι
Ενός λύκου που βρήκε η σφαίρα
Και την άσπιλη γη τη ματώνει
Για δυο μέτρα ζωής παραπέρα
Στον ολόλευκο πάω χειμώνα
Κι οι νιφάδες μού κλείνουν το στόμα.
Τα στιχάκια μου τα σουσαμένια
Ας τα φάνε πουλιά πεινασμένα.
.................................................................................
(Ανέκδοτο. Στην εικόνα Κ. Μονέ, "Η κίσσα".)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου