"ΤΑ ΟΧΙ και τα ΝΑΙ" από τον συγγραφέα και φίλο στο fb Aris Maragopoulos (facebook, 30.12.2022)

 ...............................................................

ΤΑ ΟΧΙ και τα ΝΑΙ

από τον συγγραφέα και φίλο στο fb Aris Maragopoulos (facebook, 30.12.2022)

Ι. To δράμα των αριστερών μελών και ψηφοφόρων ενός σοσιαλδημοκρατικού κόμματος: αυτοί 63% ΟΧΙ, εκείνο ΝΑΙ. Αυτοί γενναίες ελπίδες αλλαγής με την αριστερή «παρένθεση», εκείνο: μία από τα ίδια στα πάντα, ακόμα και στη παιδεία ή τον πολιτισμό. Αυτοί ΟΧΙ στην Εκκλησία, αυτό ΝΑΙ. Αυτοί ΟΧΙ στον πασοκικό συνδικαλισμό, αυτό ΝΑΙ. Αυτοί ΟΧΙ στο αρχηγικό κόμμα, αυτό, φυσικά, ΝΑΙ. Αυτοί ΟΧΙ στo bonus των μπάτσων, αυτό ΝΑΙ κλπ. κλπ.

Είναι τόσα πολλά τα ΟΧΙ απ' τη μια και αντιστοίχως τα καταφατικά ΝΑΙ του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος (με τα αριστερά μέλη και ψηφοφόρους) που, αναρωτιέται κανείς, ως πότε ακόμα το μη χείρον βέλτιστον ως επιλογή θα επιτρέπει σε ένα τέτοιο φασματικό κόμμα να διεκδικεί πολιτικό ρόλο.

ΙΙ. Κάτι ακόμα, πολύ σοβαρότερο: η Δεξιά παραμένει δεξιά. Πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια, αυτό είναι πάντα η δεξιά κι αυτό με λύσσα, διαφθορά, εξαγορά συνειδήσεων, καταστολή, μη ανοχή, κατά περίπτωση ρητορεία και πρακτική φασισμού, υποστηρίζει. Η Δεξιά είναι σαφής, ο λόγος της είναι σαφής, η βαρβαρότητά της σαφέστατη. Όσοι την ψηφίζουν ξέρουν τον λόγο, έχουν τον λόγο τους.

Αντίθετα το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα (με τους αριστερούς μέλη και ψηφοφόρους) παραπαίει ανάμεσα στην προσπάθεια να είναι πρώτα αρεστό στους πατρίδα-θρησκεία-οικογένεια και σ' εκείνη του να διεκδικεί (κατόπιν εορτής) κάτι μικρό (έστω) που να ανταποκρίνεται στις ελπίδες της αριστεράς που από τους κόλπους της προήλθε.

Έτσι συμβαίνει πάντα με τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα.

Συμπέρασμα: απέναντι στη σαφήνεια και την πυγμή της Δεξιάς εξουσίας το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα (με τους αριστερούς μέλη και ψηφοφόρους) δεν προτείνει μια εξίσου σαφή, διεκδικητική αριστερή πολιτική, που να μπορεί να αντιπαρατεθεί ισάξια. Δεν το κάνει επειδή, απλούστατα, η σοσιαλδημοκρατία δεν το έκανε ποτέ. Συμβιβασμός, αυτοταπείνωση εμπρός στο αστικό κράτος, αυτή είναι η δική της ιστορική κληρονομιά, μ' αυτή πορεύεται και μ' αυτή θα πεθάνει.