"Ξέρουμε τι ψηφίζουμε;" γράφει Χρήστος Λάσκος* ("Εφημερίδα των Συντακτών", 15.12.2022)

 ...............................................................

Ξέρουμε τι ψηφίζουμε;

γράφει Χρήστος Λάσκος* ("Εφημερίδα των Συντακτών", 15.12.2022)

Είναι καιρός τώρα, που η απόγνωση απέναντι στην κυβέρνηση και την πολιτική της εκφράζεται με την ερώτηση: τι ψηφίσατε, ρε μαλάκες;

Η ερώτηση, επιθετική όσο και αθυρόστομα περιεκτική, δηλώνει, από μέρους του ερωτώντος ή της ερωτούσης, την οργή απέναντι σε όσους έκαναν την επιλογή να ψηφίσουν Μητσοτάκη τον Ιούλιο του 2019. Τους εγκαλεί για τη λάθος ψήφο τους και, προφανώς, τους καλεί να μην το ξανακάνουν. Οι λογικοί άνθρωποι δεν επαναλαμβάνουν τα λάθη τους.

Να ξεκινήσω από το τελευταίο και να πω πως τίποτε δεν τεκμηριώνει ότι οι λογικοί άνθρωποι δεν επαναλαμβάνουν τα λάθη τους - και, μάλιστα, όχι ως φάρσα, αλλά ως επαναλαμβανόμενη τραγωδία. Ωστόσο, αυτό δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία για το συζητούμενο θέμα.

Το δεύτερο που θέλω να σημειώσω είναι πως αυτοί που ψήφισαν Ν.Δ., επί του συνόλου των ψηφοφόρων, είναι λίγο πάνω από το 20% - και του ΣΥΡΙΖΑ αντίστοιχα το 17,5%. Ακόμη και αν θεωρήσουμε πως ο αριθμός των εγγεγραμμένων είναι φουσκωμένος, το συμπέρασμα δεν αλλάζει: τα δύο «μεγάλα» κόμματα είναι οικτρά μειοψηφικά.

Πράγμα που σημαίνει πως οι ψηφοφόροι της Δεξιάς κάθε άλλο παρά «μαλάκες» είναι. Ψηφίζουν, στη μεγάλη πλειοψηφία τους, βάσει των συμφερόντων τους. Πρόκειται για τον λαό της ιδιοκτησίας, που έχει σαφή εικόνα της υπόστασής του, μεγάλη αυτοπεποίθηση και ισχυρή βούληση να μην επιτρέψει σε κανέναν παρείσακτο να επιχειρήσει να αλλάξει, έστω και λίγο, τις σταθερές της ζωής του.

Μια, όχι αμελητέα, μειοψηφία των δεξιών ψηφοφόρων, από την άλλη, επιλέγει τη Νέα Δημοκρατία ή ακροδεξιούς σχηματισμούς λόγω, κυρίως, των αξιών που θεωρεί αδιαπραγμάτευτες - της πατρίδας, της θρησκείας, της οικογένειας. Και της ιδιοκτησίας, φυσικά, όσο λίγη ή φαντασιακή κι αν είναι.

Υπάρχει περίπτωση μεταστροφής; Οπως δείχνει η εμπειρία, μάλλον όχι. Ακόμη και τον Ιούνιο του 2012, η Δεξιά -Ν.Δ., Ανεξάρτητοι Ελληνες και Χρυσή Αυγή- άθροισε ένα 44%. Ο λαός της ιδιοκτησίας και, μαζί, ο λαός της οικογενείας και του Θεού έχουν βάσιμους λόγους να μη μετατοπίζονται εκλογικά. Πάντως, δεν είναι «μαλάκες».

Δεύτερη διερώτηση: Εχει σημασία η μεταστροφή τους; Κατά τη γνώμη μου, η απάντηση είναι και πάλι αρνητική. Πρόκειται, στο σύνολο, για το 20% και κάτι του εκλογικού σώματος. Το κύριο, λοιπόν, ζήτημα, για την Αριστερά, είναι, πρώτα πρώτα, το πολύ μεγαλύτερο τμήμα των δυνητικών εκλογέων που πηγαίνει στην αποχή. Και, βάσει σοβαρών ερευνών, αλλά και με την εμπειρία άλλων χωρών, φαίνεται πως αποτελείται, κυρίως, από εργατικά και χαμηλού εισοδήματος υπαλληλικά στρώματα και ένα μεγάλο μέρος της νεολαίας. Οι οποίοι, επίσης, δεν είναι «μαλάκες», ούτε και απολιτικοί. Ισα ίσα, πολλοί, ανάμεσά τους, αισθάνονται πως το πολιτικό σύστημα δεν δίνει δεκάρα γι’ αυτούς. Οσο τους «φτύνει» τόσο το «φτύνουν». Δεν ακούγεται και τόσο παράλογο. Ετσι;

Το να ψάχνουμε, λοιπόν, την εκλογική επιτυχία στους «κεντρώους» και στους «μεταστραμμένους» δεξιούς βγάζει νόημα μόνο στην περίπτωση που έχουμε αποδεχτεί πως είμαστε τμήμα του πολιτικού συστήματος -του πολιτικού establishment, που έλεγαν κάτι άλλοι, κάποτε- και, επομένως, η εκλογική μάχη είναι ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος. Ο,τι χάνει ο αντίπαλος το κερδίζουμε εμείς. Ο,τι χάνουμε εμείς το κερδίζει ο αντίπαλος. Οσο γι’ αυτούς που είναι στην απέξω, άσ' τους να κουρεύονται.

Αν είναι όπως τα λέω, έχουμε μια κατάσταση θλιβερή. Την αποδοχή, εν τέλει, του υπάρχοντος, στο μέτρο που καμιά στρατηγική δεν αρθρώνεται με βάση τους απέξω, κατ' εξοχήν ταξικά, δηλαδή, αλλά αναγκαστικά διαχειριστικά. Θέλω να πω, αν δεν γίνει κατορθωτό να εμπλακεί η μεγάλη εκμεταλλευόμενη και καταπιεζόμενη πλειοψηφία στην πολιτική σύγκρουση, καμιά ουσιώδης μεταβολή δεν πρόκειται να γίνει. Και τα λόγια, πολύ περισσότερο τα νοικοκυρεμένα λόγια, δεν ενδείκνυνται για μια τέτοια πολιτική.

Μπορεί να φαίνεται παράξενο για τη δική μας κυβερνητική Αριστερά, αλλά μόνο μια ριζοσπαστική πολιτική θα μπορούσε να αλλάξει τα πράγματα, αλλάζοντας πρώτα τους όρους με τους οποίους γίνεται η σύγκρουση.

Θα πει, βέβαια, κάποιος: Είναι κατάλληλος ο ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβει κάτι τέτοιο; Δεν είναι αναξιόπιστος, για προφανείς λόγους; Δεν ξέρω.

Οι δημοσκοπήσεις, όσο ισχύουν, δεν είναι ελπιδοφόρες. Δεν θα πάρω τις χειρότερες. Η Prorata, στην τελευταία της έρευνα, δείχνει πως το 67% των ερωτηθέντων θεωρεί την αξιωματική αντιπολίτευση αναξιόπιστη. Είναι τραγικό. Σκεφτείτε, επιπλέον, ποιο θα είναι το ποσοστό ειδικά στους πάρα πολλούς απέχοντες.

Συνεπώς; Αν δεν υπάρξει κάτι αναπάντεχα θετικό, το πιθανότερο είναι να μας κατσικωθεί για πολύ η θατσερική και ακραία Δεξιά, είτε ως Ν.Δ. είτε ως Ν.Δ.-Ελληνική Λύση.

Τρόμος και φόβος.

* εκπαιδευτικός