.............................................................
Κώστας Γ. Καρυωτάκης (1896-1928)
Ὅταν κατέβουμε τη σκάλα...
στους ἴσκιους που θα μᾶς ὑποδεχτοῦνε,
αὐστηροί, γνώριμοι, ἀόριστοι φίλοι,
μ᾿ ἕνα χαμόγελο στ᾿ ἀνύπαρκτά τους χείλη;
Τουλάχιστον δωπέρα εἴμαστε μόνοι.
Περνάει ἡ μέρα μας, ἡ ἄλλη ξημερώνει,
και μες στα μάτια μας διατηροῦμε ἀκόμα
κάτι που δίνει στο πρᾶγμα χρῶμα.
Ἀλλά ἐκεῖ κάτου τί να ποῦμε, ποῦ να πᾶμε;
Ἀναγκαστικά ἕνας τον ἄλλον θα κοιτᾶμε,
με κομμένα τα χέρια στους ἀγκῶνες,
ἀσάλευτοι σαν πρόσωπα σε εἰκόνες.
Ἂν ἔρθῃ κανείς τγν πλάκα μας να χτυπήσῃ,
θα φαντάζεται πως ἔχουμε ζήσει.
Ἂν πάρῃ ἕνα τριαντάφυλλο ἢ ἀφίσῃ χάμου,
το τριαντάφυλλο θά ῾ναι τῆς ἄμμου.
Κι ἂν ποτέ στα νύχια μας ἀνασηκωθοῦμε,
τις βίλλες τοῦ Posillipo θα ἰδοῦμε,
Κύριε, Κύριε, και το τερραίν τοῦ Παραδείσου
ὅπου θα παίζουν cricket οἱ ὀπαδοί σου.—
Κώστας Καρυωτάκης.
Παλαιό Φάληρο.
Παλμύρα.
“Παυσίλυπον” το αγαπημένο στέκι του ποιητή Κώστα Καρυωτάκη.
Η φωτογραφία είναι στις 17 Απριλίου 1925 τρία χρόνια πριν τον θάνατο του.
Ο Κώστας Καρυωτάκης είναι παρέα μαζί με τον Νίκο Καράκαλο.
Το κεντράκι “Παυσίλυπον” αργότερα ονομάστηκε “Παλμύρα”.
Βρισκόταν εκεί που σήμερα είναι ένα κιόσκι στην πλατεία ηρώων.
Στην φωτογραφία πίσω τους φαίνονται λίγο και τα βραχάκια του Φλοίσβου.
Στις 7 Ιούλιου 1933 ανάμεσα σε υπηρεσιακά έγγραφα βρέθηκε από το διάδοχό του στην υπηρεσία της Νομαρχίας Πρεβέζης από τον Διευθυντή κ. Θανάσην Γκέλην το ανέκδοτο ποιήμα του Καρυωτάκη, “Όταν κατέβουμε τη σκάλα...” ήταν το τελευταίο που έγραψε ο ποιητής λίγες μέρες πριν την αυτοκτονία του τον Απρίλιο προς Μάιο του 1928.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου