Δευτέρα 28 Απριλίου 2025

Ο συγγραφέας και φίλος στο fb Κώστας Κουτσουρέλης μεταφράζει Ράινερ Μαρία Ρίλκε (1875 - 1926) (facebook, Απρίλης 2025)

 ..............................................................




Ο συγγραφέας και φίλος στο fb Κώστας Κουτσουρέλης μεταφράζει Ράινερ Μαρία Ρίλκε (facebook, Απρίλης 2025)





ΚΥΡΙΑ ΕΜΠΡΟΣ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ


Καθώς βοτάνι σε ποτό υπνωτικό
τους κουρασμένους τρόπους της αργά διαλύει
μες στου καθρέφτη το κρυστάλλινο νερό·
εκεί και το μειδίαμά της όλο δύει.

Και περιμένει ωσότου η στάθμη ν’ ανεβεί·
και τότε χύνει στον καθρέφτη τα μαλλιά της
και, τους εξαίσιους ώμους της σε μια στιγμή
αποδεσμεύοντας από το φόρεμά της,

το είδωλό της πίνει σιωπηλά. Το πίνει
όπως θα το ’πινε ένας έραστης πάνω στη ζάλη,
δύσπιστα, ερευνητικά· και νεύει πρώτα

στην καμαριέρα της αφότου δει τα φώτα
μες στου καθρέφτη τον βυθό, και την αιθάλη
που τη βαθιά τη νύχτα τώρα περιχύνει.


ΡΙΛΚΕ



ΤΟ ΚΑΡΟΥΖΕΛ


Jardin du Luxembourg

Κάτω απ’ της τέντας του τον ίσκιο γυροφέρνει
αυτή η χαρούμενη αγέλη κάμποση ώρα
με τα πολύχρωμα άλογα – όλα απ’ τη Xώρα
που προς τη δύση της αργά το βήμα σέρνει.
Κάποια ζεμένα τά ’χουνε σ’ ένα αμαξάκι,
μα οι μορφασμοί τους δείχνουν ζώα θαρρετά·
δίπλα ένα κόκκινο λιοντάρι περπατά
και πού και πού κι ένα λευκό ελεφαντάκι.

Ώς κι ένα ελάφι είναι εδώ, φτυστό απ’ τα δάση,
μόνο που είναι σελωμένο και στη ράχη
μια κοπελίτσα γαλανή του ’χουν κρεμάσει.

Και στο λιοντάρι έν’ άσπρο αγόρι είναι καβάλα
που απ’ το ζεστό του συγκρατιέται το χεράκι
όσο με δόντια αυτό κορδώνεται μεγάλα.

Και πού και πού κι ένα λευκό ελεφαντάκι.


Και πάνω στ’ άλογα περνούν ανεβασμένα
κι άλλα κορίτσια, φωτεινά, που λες πως έχουν
αφήσει πίσω το παιδί, κι άλλα προσέχουν,
και μες στη δίνη έχουν τα μάτια αλλού στραμμένα. –

Και πού και πού κι ένα λευκό ελεφαντάκι.


Κι όλα τους τρέχουν σαν να επείγονται να φτάσουν,
και κάνουν γύρους δίχως να ’χουν προορισμό.
Το ροζ, το μπλε, το γκρι σκορπούν όπου περάσουν,
ένα προφίλ λες ψευτοφτιάχνοντας μικρό,
και πού και πού κι ένα χαμόγελο φαιδρό·
από εκείνα που είν’ γραφτό τους να χλωμιάσουν
σ’ αυτό το ξέπνοο το παιχνίδι το τυφλό.

R. M. RILKE
(1906)



Ο ΚΥΚΝΟΣ


Ετούτη η πάλη, που ποτέ της δεν καρπίζει,
δέσμιος να τρέχεις για να πας λίγο πιο πέρα,
μοιάζει με κύκνο που έξω απ’ το νερό τρεκλίζει.

Όμως ο θάνατος, η ανάληψη εκείνη
από το χώμα που πατάμε κάθε μέρα,
μοιάζει με κύκνο που δειλιάζει εμπρός στη δίνη –

μπρος στο αφρισμένο το ποτάμι που κυλά
και που χαρούμενο τον δέχεται απαλά
και διαβατάρικο μακριά πολύ τον παίρνει·
ενόσω αυτός, βέβαιος τώρα πια εντελώς,
όλο πιο ατάραχος, όλο πιο αρχοντικός,
με πίστη αφήνεται στο ρέμα που τον σέρνει.


RAINER MARIA RILKE  (1875 - 1926)







Δεν υπάρχουν σχόλια: