Από την «Τετάρτη της Σποδού» (μέρος Ι) (1930) ποίημα του Τόμας Στερν Έλιοτ (1888 – 1965) (μτφ. Παυλίνα Παμπούδη, εκδ. «Printa», δ’ έκδοση αναθεωρημένη, 2024)

 ...............................................................

           Τόμας Στερν Έλιοτ (1888 – 1965)

·       Από την «Τετάρτη της Σποδού» (μέρος Ι) (1930) ποίημα του Τόμας Στερν Έλιοτ (1888 – 1965) (μτφ. Παυλίνα Παμπούδη, εκδ. «Printa», δ’ έκδοση αναθεωρημένη, 2024)

 

Αφού δεν ελπίζω να ξαναγυρίσω

Αφού δεν ελπίζω

Αφού δεν ελπίζω να γυρίσω

Του ενός το χάρισμα ποθώντας και τις προοπτικές του άλλου

      αποζητώντας*

Πλέον δεν προσπαθώ για τέτοια πράγματα να προσπαθώ

(Ο γερασμένος αετός γιατί ν’ απλώνει τα φτερά;)

Γιατί να πενθώ

Της συνήθους εξουσίας τη χαμένη δύναμη;

 

Αφού δεν ελπίζω να ξαναγνωρίσω

Την εύθραυστη δόξα της θετικής στιγμής

Αφού δε νομίζω

Αφού γνωρίζω πως δε θα γνωρίσω

Τη μόνη αληθινή πρόσκαιρη δύναμη

Αφού δε δύναμαι να πιω

Εκεί που ανθίζουν δέντρα και ρυάκια κελαρύζουν, εφόσον

       τίποτα δε γίνεται ξανά

Αφού γνωρίζω πως ο χρόνος είναι πάντα χρόνος

Κι ο χώρος είναι χώρος πάντοτε και μόνο χώρος

Κι ο,τι είναι παρόν είναι παρόν μόνο για μια στιγμή στο χρόνο

Και μοναχά για ένα σημείο στο χώρο

Αγάλλομαι την ευλογημένη όψη

Και απαρνούμαι τη φωνή

Αφού δεν μπορώ να ελπίζω ότι θα ξαναγυρίσω

Αγάλλομαι συνεπώς έχοντας να δημιουργήσω κάτι

Που ν’ αγάλλομαι γι’ αυτό

 

Και δέομαι στον Θεό έλεος να μας δείξει

Και δέομαι να μπορέσω να ξεχάσω

Αυτά τα θέματα που με τον εαυτό μου συζητώ τόσο πολύ

Τόσο πολύ εξηγώ

Αφού δεν ελπίζω να ξαναγυρίσω

Ας απολογηθούν τα λόγια τούτα

Για να μην ξαναγίνει πάλι ό,τι έγινε

Κι είθε η Κρίση να μην πέσει πάνω μας πολύ βαριά

 

Αφού οι φτερούγες τούτες δεν είναι πια φτερούγες να πετούν

Μα μερικά φτερά που δέρνουν τον αέρα

Τον εντελώς πλέον στεγνό και λιγοστόν αέρα

Πιο λιγοστό και πιο στεγνό κι από τη βούληση

Δίδαξέ μας να μεριμνούμε και να μη μεριμνούμε

Δίδαξέ μας γαλήνιοι να μένουμε.

 

Δεήσου για μας τους αμαρτωλούς τώρα και την ώρα του

     θανάτου μας

Δεήσου για μας τώρα και την ώρα του θανάτου μας**

 

Σημ.*: Ο Έλιοτ αντλεί τον συγκεκριμένο στίχο από το Σονέτο ΧΧΙΧ του Σαίξπηρ («desiring this man’s art and that man’s scope»), αντικαθιστώντας ωστόσο το «art» με το «gift».

Σημ.**: Το συγκεκριμένο δίστιχο αντλείται από την τελευταία στροφή της προσευχής των καθολικών Ave Maria: «Ora, ora pro nobis peccatoribus / Nunc et in hora mortis / Et in hora mortis nostrae»