..............................................................
Κάθεται στη γωνιά του μπαρ και κοιτάει
τον τραγουδιστή.
Τα μάτια του έχουν δει τις πόλεις που ονειρεύτηκα,
Τα χέρια του μοιάζουν τα χέρια εκείνων
που αγάπησα κάποτε,
Τα χέρια του μοιάζουν τα χέρια εκείνων που έχω πια χάσει.
Κάποτε γράψαμε ποιήματα, διαβάσαμε τα ίδια βιβλία
Με την ίδια μυστική σημαία πολεμήσαμε τους φασίστες,
Τώρα μες στη σιωπή κοιτάμε κατά τη θάλασσα
Παντού η θάλασσα είναι ίδια, θλιβερή
κι αφιλόξενη
με τα μεγάλα φύκια της και τα ήσυχα νερά.
Ο άνθρωπος αυτός δε μου ανήκει.
Τα χέρια του, το στόμα, τα μαλλιά του είναι
ξένα.
Κάθεται στη γωνιά του μπαρ και κοιτάει τον τραγουδιστή :
Ποτέ δε θα γυρίσει σ' εμένα ν' ατενίσει τον εαυτό του.
Ένα άγνωστο νεανικό ποίημα της Λούλας Αναγνωστάκη, που έγραψε στα αγγλικά, και το μετέφρασε ο Ντίνος Χριστιανόπουλος .
Ίσως η πιο σημαντική ελληνίδα θεατρική συγγραφέας, σε μια άγνωστη πτυχή της.
Από τη φίλη στο fb Μάρω Δημάκου (facebook, 23.1.2025)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου