"Σημειώσεις από το πουθενά" γράφει ο Μισέλ Φάις ("Εφημερίδα των Συντακτών", 21.01.25)

 ..............................................................

             Σημειώσεις από το πουθενά

γράφει ο Μισέλ Φάις ("Εφημερίδα των Συντακτών", 21.01.25) 

1.Πόσες φορές έπεσες; Πόσες σηκώθηκες; Αυτό είναι το μόνο ισοζύγιο. Τα υπόλοιπα λεπτομέρειες.

2. Το κρίσιμο είναι να είσαι μ’ αυτούς που θέλεις να είσαι. Ούτε μ’ αυτούς που σ’ έχουν ανάγκη, ούτε μ’ αυτούς που έχεις ανάγκη. Η ανάγκη, βέβαια, σε βάθος χρόνου υφίσταται μυριάδες μεταμορφώσεις. Οπως κι εσύ και οι άλλοι. Ο άξονας, ωστόσο, παραμένει σταθερός.

3. Πες μου ποιους πενθείς (πέρα από τους οικείους σου), ποιοι σου λείπουν, να σου πω ποιος είσαι. Το κρίσιμο απουσιολόγιο της ζωής μας είναι η μύχια αυτοβιογραφία μας.

4. Η τέχνη που ιδρώνει να είναι επίκαιρη, η τέχνη που επικαιροποιεί τα πάντα, η τέχνη που οσμίζεται διαρκώς το τρέχον και το εφήμερο και το ενσωματώνει αβλεπτί, έχει, σε συντριπτικό βαθμό, ημερομηνία λήξεως σαν τα καταναλωτικά αγαθά (που υποτίθεται ότι μάχεται).

5. Η ζωή είναι μια σύγκριση. Αναμφίβολα. Μη ζυγιζόμαστε όμως πάντα μόνο με τα δεινά του κόσμου (ατομικά και συλλογικά) για να νιώσουμε καλύτερα ή τυχεροί. Υπάρχει, στον αντίποδα, η χαρά, η τρυφερότητα, το γέλιο. Ας βρούμε τις συντεταγμένες μας ανάμεσα στα δύο άκρα. Και μην ξεχνάμε: ο βίος βραχύς, βραχύτατος.

6. Επιλέγουμε να είμαστε αισιόδοξοι χωρίς λόγο, γιατί αν περιμένουμε τον λόγο θα μας καταπιεί η απαισιοδοξία με ή χωρίς λόγο.

7. Ο πόνος σε εξανθρωπίζει ή σε αποκτηνώνει, μέση οδός δεν υπάρχει.

8. Κάποιοι κολυμπάνε στο ρεύμα, τους παρασύρει το ρεύμα, βουλιάζουν στο ρεύμα κι αυτοί φαντασιώνονται πως κολυμπάνε ανάστροφα, εναντιώνονται στο ρεύμα. Καμώνονται τις πέστροφες, ενώ είναι γριβάδια, γουλιανοί, πέρκες κτλ. Πάντα έτσι όμως γινόταν. Από καταβολής ποταμών και ψαριών.

9. Υπάρχουν άνθρωποι που χαίρεσαι να διαφωνείς μαζί τους και άνθρωποι που θλίβεσαι να συμφωνείς μαζί τους.