...............................................................
Ιλον Μασκ: Καλώς ορίσατε στον κόσμο του cyberΦίρερ
Ο Μασκ είναι η ενσάρκωση του κυνισμού της αγοράς που όχι απλά ζητά να ελέγξει την πολιτική αλλά και να την καταργήσει.
Τον τελευταίο μήνα ο Ιλον Μασκ βομβαρδίζει την παγκόσμια και μαζί ελληνική καθημερινότητα με δηλώσεις, απαιτήσεις, ειδήσεις. Για κάποιον λόγο ακόμα και να το επιθυμείς δεν γίνεται να τον αποφύγεις. Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι το περιεχόμενο των ειδήσεων αυτών. Παρεμβάσεις στα εσωτερικά άλλων κρατών, δηλώσεις υποστήριξης για τους ακροδεξιούς ολόκληρης της Ευρώπης, απειλές, επιταγές, καταγγελίες. Ο Μασκ μοιάζει με έναν ψεύτικο χαρακτήρα κάποιου φτηνού κόμικς που ήρθε στην πραγματική ζωή, αλλά συνεχίζει να φέρεται με την αμετροέπεια που του παραχωρεί μια χωρίς όρια μυθοπλασία. Ενσαρκώνει την απόλυτη περιφρόνηση θεσμών και κανόνων. Και ταυτόχρονα εξαγγέλλει πως έχει κάθε δύναμη να κάνει κάτι τέτοιο. Η περιφρόνησή του έχει το επιχείρημα της ισχύος. Και κάνει την Ευρώπη να μοιάζει πιο ανοχύρωτη, πιο γερασμένη από ποτέ.
Οποιος έτυχε να τον παρακολουθήσει τα προηγούμενα χρόνια γνωρίζει πως ο Μασκ ήταν σταθερά ένα γελοίο υποκείμενο. Για την ακρίβεια, μια επικίνδυνη γελοιότητα. Μέχρι πρόσφατα έμοιαζε να ενσαρκώνει με όλη του την πομπώδη αυταρέσκεια την εμπροσθοφυλακή του αφηγήματος της εποχής. Ενας ζάπλουτος δισεκατομμυριούχος, που διαρκώς καινοτομεί ανοίγοντας με εφευρέσεις και εταιρείες νέους δρόμους για την ανθρωπότητα. Αυτό που λανσαρίστηκε μέχρι πρόσφατα ως ένας pop μεσσιανισμός τώρα εμφανίζεται τελείως μεταμορφωμένο. Αυτό που βλέπουμε είναι ένας cyberΦίρερ που κάνει κυνική χρήση του κάθε μέσου ώστε να επιβάλει τον πομπώδη πολιτικό του αμοραλισμό. Από αυτόκλητο σούπερ ήρωα, ο Μασκ μεταμορφώθηκε σε σούπερ κακό.
Ο Μασκ δεν χρησιμοποίησε τα μέσα δικτύωσης. Εγινε τα μέσα δικτύωσης. Ή μάλλον ένα μεγάλο κομμάτι αυτών. Τα fake news των προηγούμενων ετών πέρασαν στην κλίμακα της βιομηχανικής τους παραγωγής. Η διαμόρφωση των όρων του διαλόγου επιβλήθηκε ήδη πριν από τις αμερικανικές εκλογές. Η άμεση παρεμβολή σε ξένες υποθέσεις, το βάρος του λόγου ενός απίθανου τύπου από το πουθενά, η ορατή απειλή έγιναν στάσεις που βρίσκουν λόγο στο διεθνές πολιτικό γίγνεσθαι. Η δημοκρατία δεν κινδυνεύει να καταργηθεί. Η δημοκρατία καταργείται κάθε φορά που κάποια επιδίωξη του Μασκ (μικρή ή μεγάλη) επιτυγχάνεται. Αυτό που βλέπουμε την περίοδο αυτή και θα συνεχίσουμε να βλέπουμε είναι ένα Blitzkrieg εξωθεσμικής επιβολής στον χώρο της πολιτικής, ενάντια στην πολιτική.
Ο κυνισμός του Μασκ δεν είναι πολιτικός ή μάλλον δεν προέρχεται από την πολιτική. Είναι ο κυνισμός ενός CEO, ενός γιάπη μεθυσμένου από την επιτυχία του. Μια στάση που πάνω από όλα δεν λογοδοτεί. Δεν ζητά προφάσεις ή αφορμές. Δεν παίζει με βάση κανόνες. Ορίζει τους κανόνες πριν παίξει. Και παίρνει αυτό που θέλει με μόνη αρχή το δικό του όφελος. Είναι η αρχή της πλεονεξίας μεταφρασμένη στη σφαίρα του πολιτικού. Και στην πραγματικότητα δεν κάνει τίποτε άλλο από το να εκμεταλλεύεται τις παραχωρήσεις της πολιτικής σε όλο το μήκος και το πλάτος της ευρωπαϊκής ηπείρου, παραχωρήσεις που γίνονταν εδώ και δεκαετίες, σε εταιρείες, συμφέροντα και εξωθεσμικούς παράγοντες. Η πλήρης έλλειψη ελέγχου του διαδικτύου και των εταιρειών που το διαμορφώνουν και το κατέχουν, η εξάρτηση κρατών και κυβερνήσεων από συγκεκριμένους οικονομικούς κολοσσούς, η πλήρης έλλειψη πολιτικής βούλησης της Ε.Ε. και η πλήρης στρατιωτική της εξάρτηση από το ΝΑΤΟ φτιάχνουν το έδαφος πάνω στο οποίο ανθεί ο Μασκ. Σαν μύκητας στην κοπριά. Ο Τραμπ, η Ακροδεξιά της Ευρώπης, μια σειρά από απίθανους επικίνδυνους τυχοδιώκτες της πολιτικής είναι απλώς εργαλεία. Γιατί η Ακροδεξιά δεν είναι η ιδεολογία του (παρ’ όλο που πολλές πτυχές της προφανώς τον βρίσκουν όχι απλά σύμφωνο αλλά ένθερμο υποστηρικτή), αλλά ο τρόπος να πάρει αυτό που θέλει. Ο Μασκ είναι η ενσάρκωση του κυνισμού της αγοράς που όχι απλά ζητά να ελέγξει την πολιτική αλλά και να την καταργήσει.
Ο Μασκ δεν διεκδικεί έναν νέο κόσμο. Τον έχει ήδη διαμορφώσει. Αυτό που βλέπουμε είναι η επόμενη πράξη κατοχύρωσής του. Και τα κράτη της Ευρώπης έχουν μια μάχη να δώσουν. Οχι απλά για τις αξίες τους, τη λειτουργία τους, τις δημοκρατίες τους. Αλλά για την ίδια την επιβίωσή τους. Προς το παρόν μοιάζουν αμήχανα και ηττημένα πριν καν ξεκινήσει μάχη. Και αυτός ο γενναίος νέος κόσμος έχει ήδη αρχίσει να στοιβάζει τα θύματά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου