...........................................................
Ο Γέρος και η Θάλασσα, αλλιώς
έγραψε ο πανεπιστημιακός καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης και φίλος στο fb Μάνος Σ. Στεφανίδης (facebook, 2.3.2025)
(Θλιμμένο ξημέρωμα και σήμερα...η λυπημένη Αποκριά του Σαχτούρη)
Το φως ως τιμωρία! Ο γερο Σεζάν με την καρέκλα του να κυνηγάει τον ανοιξιάτικο ήλιο της Προβηγκίας... Πρωτομηνιά του 1905, λίγο πριν το τέλος. Εδώ, η εικόνα γίνεται η η πιο άμεση, αδιαμεσολάβητη μορφή ιστορίας. Ένας Μύθος του εικαστικού Μοντερνισμού μνημειώνεται σ' αυτή την φωτογραφία απλώς σαν ένας άνθρωπος που ρουφάει το φως λίγο πριν πεθάνει. Προσέξτε το μπαστούνι στην άκρη της εξώπορτας. Αλλά και το βιβλίο στα αριστερά. Ο Σεζάν φωτογραφίζεται, έναν χρόνο πριν τον θάνατο του, με τον θάνατο στα μάτια. Σαν αντηλιά.
Από την άλλη το μοντέλο στο εργαστήριο, το διαρκές δέλεαρ, η διαρκής έμπνευση, ο διαρκής ίμερος αλλά και στόχος του κάθε ζωγράφου. Να δαμαστεί, να αγκαλιαστεί αισθητικά το σώμα. Και το γυμνό κορίτσι σαν ζωντανή απόδειξη αθανασίας.Το νεανικό, ερωτικό σώμα. Σάρκινη θάλασσα πρωτεϊκή, πολύ πριν την τέχνη. Σε σημείο που η τέχνη να μην έχει σημασία. Γιατί είναι ο άντρας που γερνάει ενώ απέναντι του στέκει αναλλοίωτο το ανέφικτο, το από καιρό χαμένο. Το αιώνιο σύμβολο της Νεότητας, της Επιθυμίας που δεν καταλαγιάζει. Τι δραματικούς διάλογος, αλήθεια. Τι εύκρατο πένθος, τι χαρμολύπη..
ΥΓ. 1 Μερικές εικόνες, προσωπικό μου βίτσιο, ίσως φταίει η ηλικία, - μη δίνετε σημασία, - μου φέρνουν πια δάκρυα στα μάτια. Από την άλλη, σκέφτομαι, οι εικόνες μπορεί να μη λένε ψέματα, αυτοί όμως που τις φτιάχνουν, συνήθως λένε.
ΥΓ. 2 Η Ανεμώνη
Όταν τελειώνουν οι αγάπες
κάποιοι τις κάνουν λέξεις
κάποιοι, πιο δειλοί ακόμη,
βιβλία τις κάνουν πολυσέλιδα.
Κι άλλοι, ακόμα πιο δειλοί
και πιο απελπισμένοι
εικόνες με βαριές κορνίζες.
Και οι πιο απελπισμένοι
των πιο απελπισμένων
μουσικές τις κάνουν και τραγούδια.
Μάταιος κόπος! Πόνος
άδικα σπαταλημένος.
Όταν μαραίνονται οι αγάπες
τίποτε ν' ανθίσει, δεν μπορεί
στη θέση που εκείνες άνθισαν.
Μόνη μαύρη, καμμένη γη.
Γιατί είναι σαν να φυτεύεις
μιαν ανεμώνη στο φεγγάρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου