...............................................................
Μαργαρίτα Παπαμίχου
Στο χέρι μου είν' η άνοιξη
κλαδάκι τσακισμένο
το βύθισα στα χώματα
το βύθισα στη λάσπη
το βύθισα στη θάλασσα
και στ' ουρανού τη χάση
δεν έβγαλε της πεθυμιάς
καρπό να τον γευτούμε
βλαστό δεν πέταξε ποτέ
σ’ ονείρατα να μπούμε
του 'φερα και ποτιστικά
μάγουλα ανθισμένα
κι ένα ματσάκι γιασεμιά
να λέει τα περασμένα
μα κείνο δεν εσάλεψε
χυμός του δεν εφάνη
μον' γέρνει στα τσακίσματα
και τους ανθούς του ψάχνει
και δυο πουλιά που πέρασαν
ήταν ερωτευμένα
μόλις που τα ' δε μέρεψε
η πίκρα του στη βέργα
κι έβγαλε το κεφάλι του
παν' στο ξερό κορμάκι
ανθός πορφύρα πόρισε
στο μπλε περιβολάκι
ζεστός αργά κατρακυλά
μοιάζει λες κι είναι αίμα
χορτάσανε τα κύματα
χορτάσανε τα βάθη
έβαψε την ακρογιαλιά
κοκκίνισε κι εμένα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου