"Μιλώ…" & "Τώρα μιλώ πάλι…" Δύο ποιήματα του Μανόλη Αναγνωστάκη (1925-2005) Από τις συλλογές "Συνέχεια 2 " και "Συνέχεια 3" ( "Τα Ποιήματα (1941-1971" του Μανόλη Αναγνωστάκη (1925-2005) (εκδ. "Πλειάς" - ανατύπωση 1977)

 ...............................................................

Μανόλης Αναγνωστάκης (1925 - 2005)

- "Μιλώ…"

Μιλώ για τα τελευταία σαλπίσματα των νικημένων στρατιωτών

Για τα τελευταία κουρέλια από τα γιορτινά μας φορέματα

Για τα παιδιά μας που πουλάν τσιγάρα στους διαβάτες

Μιλώ για τα λουλούδια που μαραθήκανε στους τάφους και τα σαπίζει η βροχή

Για τα σπίτια που χάσκουνε δίχως παράθυρα σαν κρανία ξεδοντιασμένα

Για τα κορίτσια που ζητιανεύουνε δείχνοντας στα στήθια τις πληγές τους

Μιλώ για τις ξυπόλυτες μάνες που σέρνονται στα χαλάσματα

Για τις φλεγόμενες πόλεις τα σωριασμένα κουφάρια στους δρόμους

Τους μαστροπούς ποιητές που τρέμουνε τις νύχτες στα κατώφλια

Μιλώ για τις ατέλειωτες νύχτες όταν το φως λιγοστεύει τα ξημερώματα

Για τα φορτωμένα καμιόνια και τους βηματισμούς στις υγρές πλάκες

Για τα προαύλια των φυλακών και για το δάκρυ των μελλοθανάτων.

Μα πιο πολύ μιλώ για τους ψαράδες

Π’ αφήσανε τα δίχτυα τους και πήρανε τα βήματά Του

Κι όταν Αυτός κουράστηκε αυτοί δεν ξαποστάσαν

Κι όταν Αυτός τούς πρόδωσε αυτοί δεν αρνηθήκαν

Κι όταν Αυτός δοξάστηκε αυτοί στρέψαν τα μάτια

Κι οι σύντροφοι τους φτύνανε και τους σταυρώναν

Κι αυτοί, γαλήνιοι, το δρόμο παίρνουνε π’ άκρη δεν έχει

Χωρίς το βλέμμα τους να σκοτεινιάσει ή να λυγίσει

Όρθιοι και μόνοι μες στη φοβερή ερημία του πλήθους.

Από τη συλλογή "Συνέχεια 2"

- "Τώρα μιλώ πάλι…"

Τώρα, μιλώ πάλι σαν ένας άνθρωπος που γλίτωσε απ’ το λοιμό

Επισκέπτομαι τους φίλους μου, ξέρω πολλούς που σώθηκαν

(«Υπάρχει πάντα μια αναχώρηση», έτσι είχα κάποτε πει

Άλλοτε πάλι μίλησα για μιαν άγνωστη αρρώστια — ποιός τα θυμάται;).

Πέρασαν πια οι καταδικασμένες μέρες ανοίξαν τα παράθυρα

Χαρούμενοι οι οδοκαθαριστές σαρώνουνε στους δρόμους τα σκουπίδια

Άρχισε πάλι η ζωή, οι εγγραφές στους συλλόγους και τα ινστιτούτα

Οι αγκαλιασμένοι έφηβοι στις πλατείες, τα ακατάλληλα έργα στους κινηματογράφους

Οι αγγελίες στις εφημερίδες· πέρασε πια η κακή αποκριά

Οι προσωπίδες κάηκαν τα παλιά ονόματα λησμονηθήκαν

Και το δημοτικό συμβούλιο συνεδριάζει για τη μετονομασία των οδών.

Ραούλ, εσένα πάλι σκέφτομαι που δεν πρόλαβες να γίνεις σοφός, να συζητήσεις,

Να δεις την άλλη πλευρά των πραγμάτων, να μάθεις να σιωπάς·

Δε σου ’μελλε να πιθανολογείς, να βγάζεις συμπεράσματα

Δε σου ’μελλε να διδαχτείς κι εσύ την αριθμητική των ιδεών.

Από τη συλλογή "Συνέχεια 3"

Από "Τα Ποιήματα (1941-1971" του Μανόλη Αναγνωστάκη (1925-2005) (εκδ. "Πλειάς" - ανατύπωση 1977)΄