...............................................................
"...Τασούλας for President, λοιπόν, για να παραμείνει ο Μητσοτάκης βασιλιάς..."
Η θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας ήταν ανέκαθεν διακοσμητική, εξ ου και η εκάστοτε κυβέρνηση επέλεγε κάποιον από το αντίπαλο στρατόπεδο για να επιτύχει τη μέγιστη δυνατή συναίνεση.
Παροπλισμένοι πολιτικοί ή δικαστές εναλλάσσονταν σε ένα αξίωμα που συμβολίζει την ενότητα του έθνους, ακριβώς επειδή δεν έχει καμία εξουσία.
Ο Μητσοτάκης σπάει αυτή την παράδοση διορίζοντας Πρόεδρο έναν νυν βουλευτή της ΝΔ με σκοτεινό παρελθόν και ακόμα πιο αμφιλεγόμενο παρόν.
Τον άνθρωπο χάρη στον οποίο η χώρα εισέπραξε μια καταδίκη από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, γιατί ως δήμαρχος Κηφισιάς κατηγορήθηκε ότι εκβίαζε εργολάβους απαιτώντας μίζες και όταν η υπόθεση έφτασε στα δικαστήρια, κρύφτηκε πίσω από τη βουλευτική ασυλία.
Τον πρόεδρο της Βουλής που κατηγορείται ότι παραβίασε το Σύνταγμα παρακωλύοντας την έρευνα για τα Τέμπη αλλά και αντικαθιστώντας αντισυνταγματικά μέλη της ΑΔΑΕ, ώστε η Αρχή να μη βάλει πρόστιμο στην ΕΥΠ για το σκάνδαλο του Predator.
Και πού μέχρι την τελευταία μέρα της θητείας του υπέγραφε ρουσφέτια εκατομμυρίων ευρώ για την εκλογική του περιφέρεια.
Ένα τέτοιο ρουσφέτι, αλλά του Μητσοτάκη αυτή τη φορά, είναι και ο διορισμός του στην προεδρία της Δημοκρατίας.
Ο Μητσοτάκης ξεπληρώνει τον Τασούλα για τις πολύτιμες υπηρεσίες του στη συγκάλυψη των σκανδάλων στα οποία εμπλέκεται προσωπικά, ο δε Τασούλας εξασφαλίζει πενταετή ασυλία για τις νομικές επιπλοκές αυτών των υπηρεσιών.
Δίκαιη συναλλαγή και πλήρως δηλωτική του πώς αντιμετωπίζει ο Μητσοτάκης το κράτος: ως τσιφλίκι του.
Οι υψηλοί συμβολισμοί ήταν για την πρώτη του θητεία, όταν επέλεξε για ΠτΔ τη Σακελλαροπούλου.
Η οποία, ασφαλώς, δεν τον απογοήτευσε: από τη φωτογράφιση δίπλα στον φράχτη του Έβρου, μέχρι το λουλούδια στα συντρίμμια των Τεμπών ενώ κάπνιζαν ακόμα τα απανθρακωμένα πτώματα, αποδείχθηκε το πρόθυμο χαλάκι του.
Για να την ξεφορτωθεί αμέσως μόλις έπαψε να του είναι χρήσιμη, όπως πετάμε τα χαλάκια της εξώπορτας όταν ξεφτίζουν και δεν μπορούν πια να συγκρατήσουν τη σκόνη.
Η δεύτερη θητεία δεν προσφέρεται για υψηλούς συμβολισμούς αλλά για damage control και αποπληρωμή γραμματίων.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο Τασούλας στερείται συμβολισμών. Κατ’ αρχάς, είναι πρόεδρος όλων των Ελλήνων – και των δεξιών, και των ακροδεξιών.
Είναι, επίσης, ενωτικός, ενώνει όλη τη ΝΔ, και την εντός και την εκτός, όπως τους διαγραμμένους από τον Μητσοτάκη, Σαμαρά και Σαλμα, συν δύο ορφανά των Σπαρτιατών.
Κυρίως, όμως, είναι «ένας από αυτούς» - ρουσφέτια, λαμογιές και κομματική πειθαρχία - στο πρόσωπο του Τασούλα, ο μέσος δεξιός βλέπει το ιδεώδες του Εγώ του, τον εαυτό του όπως θα ήθελε να είναι, ανεβαίνοντας τα σκαλιά της κομματικής διαπλοκής.
Η ψυχή του νεοδημοκράτη είναι ο Τασούλας, όχι ο Μητσοτάκης που όσο ψηλά και αν έφτασε, οι δεξιοί τον αισθάνονται σαν ξένο σώμα στη ΝΔ, όπως και τον πατέρα του.
Τασούλας for President, λοιπόν, για να παραμείνει ο Μητσοτάκης βασιλιάς στην μπανανία που αποκαλείται χώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου