..............................................................

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Στίχοι-μουσική: Γιάννης Αγγελάκας

Μουσικοί

Γιάννης Αγγελάκας: Φωνή, ενορχήστρωση, πλήκτρα, συνθεσάϊζερ

Περικλής Τσουκαλάς: Ηλεκτρικές κιθάρες

Δημήτρης Σαλεπάκης: Συνθεσάϊζερ

Γιώτα και Ειρήνη Κολιούση: Φωνητικά

Νίκος Βελιώτης: Κιθάρα, συνθεσάϊζερ, 

παραγωγή 

Coti.K: Μίξη-παραγωγή

Το σχήμα “Ακραία Αντίδραση” από την Πρέβεζα (Linos MC και Αλέξανδρος Οπλιστής) με οδήγησαν στον τρόπο που ραπάρω τα λόγια και ο Linos MC πρόσθεσε μερικές ρίμες για να στρογγυλέψει, όπου χρειαζόταν, το ραπάρισμα.

Στην παιδική χορωδία (υπό την επιμέλεια της Ειρήνης Κολιούση) συμμετέχουν οι μαθητές από το 2ο Δημοτικό Σχολείο Ελευθερίου-Κορδελιού:

Στάθης Βασιλειάδης, Αναστασία-Ραφαέλα Ευαγγελοπούλου, Αριάδνη Ηλιάδου, Θοδωρής Καϊμάκης, Ειρήνη Κωνσταντινίδου, Ελένη Κωνσταντούδη, Ανδριάνα Λεγάτου, Πηνελόπη Μάρκου, Αντωνία Ματσουκίδου, Θεοδώρα Σιώπη, Στέλλα Τσιακίρη, Παρασκευή Τσομπανίδου, Κωνταντίνος Χρύσανθου, Άγγελος Λαζαρίδης-Μακρής, Κατερίνα Μαριάκη.

Η παιδική χορωδία ηχογραφήθηκε στο στούντιο “Πολύτροπον” με μηχανικό ήχου τον Θάνο Καζαντζή.

Στα γυρίσματα του βίντεο εκτός από τα παιδιά της χορωδίας συμμετείχαν και οι: Νικολέτα-Μιχαέλα Ευαγγελοπούλου, Ελισάβετ Καϊμάκη, Στέλιος Κωνσταντούδης [Όλα τα παιδιά συμμετείχαν με την έγγραφη άδεια των γονέων τους]

Δημιουργική ομάδα βίντεο: Αλέξης Αρχοντής (κάμερα, μοντάζ), Γιώργος Κόφτης, Γιώργος Γούσης

Ευχαριστώ τον διευθυντή του 2ου Δημοτικού Σχολείου Ελευθερίου-Κορδελιού, τον Σύλλογο των Διδασκόντων του 2ου Δημοτικού Σχολείου Ελευθερίου-Κορδελιού, τους γονείς των παιδιών και το φροντιστήριο ξένων γλωσσών GLOSSOLAND στον Εύοσμο.

Το μέλλον μου είν’ ολόλαμπρο
Κανένας δεν το σκιάζει
Νάτο! Έρχεται περήφανο
Ζεστό σαν το αγιάζι

Το μέλλον μου είν’ ολόλαμπρο
Σαν δεκαπέντε ήλιοι
Όμως φοβάμαι μη τυχόν
Και μου το φαν’ οι σκύλοι

Γεννήθηκα στην έρημο
Πηγαίνω κι όπου βγάλει
Κι οι γύπες από πάνω μου
Κάνουν χαρά μεγάλη

Το μέλλον μου είν’ ολόλαμπρο
Σαν ξέπνοο καντήλι
Καλά θα κάνω να κρυφτώ
Μπας κι έχει έρθει ήδη

Το μέλλον έφτασε είναι εδώ
Σα να ‘ταν από πάντα
Μες σε δωμάτιο παιδικό
Κι ας κλείνω τα τριάντα
Με τους δικούς μου ακόμα ζω
Μ’ έχουνε ξεγραμμένο
Στάχτη πετάν στα μάτια μου
Το στόμα μου ραμμένο

“Μη ψάχνεις πια αλλού
Εδώ είναι το ταξίδι”
Ακούω στο ραδιόφωνο
Και νιώθω σα σκουπίδι
Και λέω να πάω να κοιταχτώ
Μπας κι έχω προβοσκίδα
Που θέλω να εξαφανιστώ
Να βρω άλλη πατρίδα

Αριστεροί και δεξιοί
Κεντρώοι και ακραίοι
Απ’ την βουλή με χαιρετάν
Ανέμελοι κι ωραίοι
Και λένε πως με νοιάζονται
Πως είναι δημοκράτες
Μα εμένα όλοι μου φαίνονται
Κρυφοαριστοκράτες

Σαν σκλάβο με παρηγορούν
Σαν βλάκα μου μιλάνε
Και μοναχά τη ψήφο μου
Ν’ αρπάξουνε κοιτάνε
Το αίμα μου ρουφήξανε
Για να ‘χουν να γλεντάνε
Σε κάδο μ’ απορρίματα
στημένο με πετάνε

Λυπάμαι τα παιδάκια μου
Τη νιότη τους χαράμι
Που θα πετάξουνε κι αυτά
Μες στης μαφίας τη φωτιά
Όνειρα ανεκπλήρωτα
Αργοπεθαίνουν στον βοριά

Το μέλλον μου είν’ ολόλαμπρο
Σαν ξέπνοο καντήλι
Καλά θα κάνω να κρυφτώ
Μπας κι έχει έρθει ήδη

Música Gurdjieff | De Hartmann 🎵 - "Meditation" Piano: Guillermo Alonso Iriarte (youtube, 10.6.2018)

 ............................................................

Música Gurdjieff | De Hartmann 🎵 - Meditation

Música Gurdjieff/ De Hartmann

Piano: Guillermo Alonso Iriarte

(youtube, 10.6.2018)

 

"...Σήμερα ζήσαμε ένα σημείο καμπής. Ζήσαμε την Ιστορία εν κινήσει." - Από τον δημοσιογράφο και φίλο στο fb Yannis Albanis (facebook, 28.2.2025)

 ............................................................

"...Σήμερα ζήσαμε ένα σημείο καμπής. Ζήσαμε την Ιστορία εν κινήσει."

Τέσσερις παρατηρήσεις για τις σημερινές μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις για τα Τέμπη.

από τον δημοσιογράφο και φίλο στο fb Yannis Albanis (facebook, 28.2.2025)

1. Οι σημερινές κινητοποιήσεις έχουν ιστορικό χαρακτήρα για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι πρόκειται για τις πιο μαζικές συγκεντρώσεις που έχουν γίνει στη χώρα εδώ και δεκαετίες. Για να συναντήσουμε ανάλογα πλήθη στην Αθήνα μάλλον θα πρέπει να γυρίσουμε στην επιστροφή του Καραμανλή το 1974.

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι σημερινές κινητοποιήσεις δεν προκάλεσαν κοινωνική πόλωση. Δεν υπήρξε κοινωνικό μπλοκ που να στάθηκε απέναντί τους, όπως συνέβαινε με τις αντιμνημονιακές διαδηλώσεις. Η πόλωση είναι μόνο με τους κυβερνώντες.

Η πάνδημη υποστήριξη των σημερινών συγκεντρώσεων θυμίζει τις κινητοποιήσεις που συνοδεύουν τις πτώσεις καθεστώτων.

2. Η κυβερνητική καμπάνια ενάντια στις συγκεντρώσεις συνετρίβη. Μια κυβέρνηση που επί πεντέμισι χρόνια είχε προκαλέσει πολιτική παράλυση στους αντιπάλους της με τις επιδόσεις της στο επικοινωνιακό πεδίο, τώρα υπέστη μια πρωτοφανή επικοινωνιακή καταστροφή, δείγμα της αλλαγής εποχής. Όσα είπε και όσα λέει η κυβέρνηση (όπως η αποψινή δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου) όχι μόνο δεν πείθουν τους πολίτες, αλλά λειτουργούν ενισχυτικά στις κινητοποιήσεις γιατί θεωρούνται εμπαιγμός. Η κυβέρνηση αδυνατεί να δημιουργήσει ρωγμές σε αυτό το κοινωνικό μπλοκ που συγκροτείται στη βάση των αιτημάτων για δικαιοσύνη και αλήθεια.

3. Με τις σημερινές κινητοποιήσεις ο φόβος αλλάζει στρατόπεδο. Ο φόβος δεν σχετίζεται μόνο με την πασίδηλη αποδυνάμωση «των από πάνω» και την καταφανή αυξανόμενη αυτοπεποίθηση «των από κάτω» -είναι η πρώτη φορά εδώ και πολύ καιρό που η πολιτική ατζέντα φτιάχνεται από τα πλήθη στους δρόμους.

Ο φόβος έχει και μια άλλη πλευρά πολύ πιο συγκεκριμένη και υλική. Είναι η αίσθηση ότι η περίοδος της καθεστωτικής ασυλίας έχει λήξει, η συνειδητοποίηση ότι σε αυτήν την ιστορία δεν πρόκειται να βγουν όλοι λάδι, όπως έχει συμβεί σε όλες τις ανάλογες ιστορίες του παρελθόντος. Κι αυτός ο φόβος μπορεί να οδηγήσει στο να ανοίξουν στόματα και να ακουστούν «επικίνδυνες» αλήθειες.

4. Το σύστημα εξουσίας βρίσκεται σε αποδρομή. Αυτό το πανίσχυρο μέχρι τώρα σύστημα, παρουσιάζεται πλέον όλο και πιο αδύναμο. Αυτό το σύστημα που μέχρι τώρα είχε στηριχτεί σε μια πλατιά πολυσυλλεκτική συμμαχία, βρίσκεται πλέον αντιμέτωπο με την πιο μεγάλη κοινωνική συμμαχία που έχει συγκροτηθεί στα 51 χρόνια της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας. Αυτό το σύστημα που επισείει διαρκώς τον κίνδυνο της αποσταθεροποίησης, μετατρέπεται πλέον το ίδιο σε παράγοντα αποσταθεροποίησης

Ωστόσο, το ότι βρίσκεται σε αποδρομή, δεν σημαίνει ότι έχει συνθηκολογήσει. Τώρα θα δώσει τον πιο σκληρό αγώνα για την επιβίωσή του, με βασικό όπλο του την αδυναμία της πολιτικής αντιπολίτευσης. Αλλά καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να σταθεί, έχοντας απέναντί της το λαό στους δρόμους.

Σήμερα ζήσαμε ένα σημείο καμπής. Ζήσαμε την Ιστορία εν κινήσει.

Ομιλία της Μαρίας Καρυστιανού στη μνήμη των θυμάτων της τραγωδίας των Τεμπών (Πλατεία Συντάγματος 28.2.2025) (youtube, 28.2.2025)

 .............................................................

Ομιλία της Μαρίας Καρυστιανού στη μνήμη των θυμάτων της τραγωδίας των Τεμπών (Πλατεία Συντάγματος 28.2.2025)

(youtube, 28.2.2025)

"Μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία" γράφει ο Τάσος Τσακίρογλου ("Εφημερίδα των Συντακτών", 28.02.25)

 ...............................................................

     Μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία

γράφει ο Τάσος Τσακίρογλου   ("Εφημερίδα των Συντακτών", 28.02.25) 

Θα πρέπει να έχουν μαντικές ικανότητες και να βλέπουν το μέλλον ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του. Προέβλεπαν εδώ και εβδομάδες ότι θα γίνουν επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας. Το είπε επανειλημμένως και ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Άραγε που το ήξεραν και πως; Ο μόνος τρόπος είναι να είχαν βαλτούς ακόμα και μέσα στους «μπαχαλάκηδες». Υποσχέθηκαν ότι θα «προστατεύσουν τις συγκεντρώσεις», αλλά, όπως πάντα, ψεύδονταν. Η βεβαιότητα του Βορίδη, του Γεωργιάδη και του Φλωρίδη είναι τουλάχιστον ύποπτη. Δεν σεβάστηκαν ούτε τα παιδιά, ούτε τους ηλικιωμένους. Η κυβέρνηση είναι στριμωγμένη λόγω της συστηματικής προσπάθειας να συγκαλύψει το έγκλημα των Τεμπών.

Το «Δεν έχω οξυγόνο» επαληθεύτηκε από τα χημικά των ΜΑΤ και των ειδικών δυνάμεων που κινητοποίησε η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Από το 2019 ο αυταρχισμός και η καταστολή είναι η απάντηση όποια και εάν είναι η ερώτηση.

Η ομιλία της Μαρίας Καρυστιανού ήταν κάτι παραπάνω από συγκλονιστική. Η γυναίκα αυτή έχει την ικανότητα να μιλά απευθείας στη λογική και στο συναίσθημα και να κινητοποιεί τους πάντες, κάτι που η Αριστερά φάνηκε ανίκανη να κάνει.

Είναι βέβαιο ότι οι σημερινές συγκεντρώσεις σε σχεδόν όλη την Ελλάδα θα έχουν πολιτικό αποτέλεσμα. Δεν ξέρω τι θα είναι αυτές, αλλά, όπως έλεγε και το σύνθημα του γαλλικού Μάη «τίποτα δεν θα είναι το ίδιο». Η κινητοποίηση της ελληνικής νεολαίας ήταν κάτι το πρωτοφανές. Ίσως επειδή νέοι ήταν και οι περισσότεροι από τους νεκρούς των Τεμπών. Ίσως σκέφτηκαν ότι «θα μπορούσα να είμαι εγώ στη θέση τους».

Η συμπεριφορά της κυβέρνησης μοιάζει στη διαχείριση όλων των σκανδάλων: από τη Novartis, τη Siemens, τις υποκλοπές, μέχρι και τα Τέμπη. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θυσιάζει κάθε φορά κάποιον αναλώσιμο, αρκεί να μείνει ο ίδιος στο απυρόβλητο: στις υποκλοπές ήταν ο Κοντολέων και ο ανιψιός Γρηγοριάδης, τώρα ίσως ρίξει στα σκυλιά τον Τριαντόπουλο.

Η ανάγκη να φύγει αυτή η κυβέρνηση, η οποία είναι επικίνδυνη,γίνεται αδήριτη. Η κατηγορία που απευθύνει ο πρωθυπουργός προς την αντιπολίτευση ότι διχάζει τον λαό, τού γυρίζει μπούμερανγκ. Ο ίδιος είναι ο τοξικός και ο διχαστικός. Στη μεταπολίτευση δεν έχει υπάρξει κυβέρνηση με πιο ταξικό προσανατολισμό. Είναι αφοσιωμένη και στοχοπροσηλωμένη στην υποστήριξη των επιχειρηματικών συμφερόντων. Η κυβέρνησή του είναι ένα υβρίδιο νεοφιλελευθερισμού και ακροδεξιάς. Βέβαια αυτό συμβαίνει πλέον με όλους τους ακροδεξιούς της Ευρώπης που έχουν νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα.

"My Heart's in the Highlands" - Arvo Pärt (youtube, 4.12. 2012)

 ............................................................

 "My Heart's in the Highlands" - Arvo Pärt

"My Heart's in the Highlands" · Else Torp · Christopher Bowers-Broadbent · Paul Hillier

Artist - Associated Performer : Christopher Bowers-Broadbent

Artist -Soloist : Else Torp
Artist - Conductor : Paul Hillier

Composer: Arvo Pärt

(youtube, 4.12. 2012)

Δύο κείμενα από το fb πριν την αυριανή επέτειο και τις κινητοποιήσεις του κόσμου α) "Τίτλοι τέλους…" Από τον φίλο στο fb Dimitris Tsirkas (facebook, 27.2.2025) & β) "Μετά το σημερινό πόρισμα του Εθνικού Οργανισμού Διερεύνησης Αεροπορικών και Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων και Ασφάλειας Μεταφορών (ΕΟΔΑΣΑΑΜ)" από τον δημοσιογράφο και φίλο στο fb Yannis Androulidakis (facebook, 27.2.2025)

 ............................................................

Δύο κείμενα από το fb πριν την αυριανή επέτειο και τις κινητοποιήσεις του κόσμου

α) "Τίτλοι τέλους…"

Από τον φίλο στο fb Dimitris Tsirkas (facebook, 27.2.2025)

Μέχρι χθες, η κυβέρνηση υποστήριζε διαδοχικά, δια στόματος Μητσοτάκη, ότι:

1. Το δυστύχημα προκλήθηκε από ανθρώπινο λάθος – φταίει ο σταθμάρχης.

2. Δεν υπάρχει παράνομο φορτίο, όποιος μιλάει για παράνομο φορτίο είναι ψεκασμένος συνωμοσιολόγος.

3. Δεν υπάρχει μπάζωμα, όποιος μιλάει για μπάζωμα, είναι ψεκασμένος συνωμοσιολόγος.

Στο ενδιάμεσο, οργάνωσε μια εξεταστική επιτροπή στη Βουλή που τα βρήκε όλα καλώς καμωμένα, όπως τα είχε βρει και η διαβόητη επιτροπή Γεραπετρίτη, λίγο μετά το δυστύχημα.

Σήμερα, μετά το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, η κυβέρνηση θυμίζει τον ασθενή του Φρόυντ που είδε στο όνειρό του ότι δανείστηκε μια τσαγιέρα από το γείτονά του, αλλά την επέστρεψε σπασμένη.

Στην αγωνία του να αποποιηθεί την ευθύνη, έδωσε διαδοχικά τρεις δικαιολογίες:

1. Επέστρεψα την τσαγιέρα άθικτη

2. Ήταν ήδη σπασμένη όταν τη δανείστηκα

3. Δεν δανείστηκα ποτέ την τσαγιέρα

Δικαιολογίες αντιφατικές μεταξύ τους, που αντί να αποδεικνύουν την αθωότητά του, τεκμηριώνουν την ενοχή του.

Ομοίως, η κυβέρνηση, διά στόματος Π. Μαρινάκη, υποστηρίζει ότι ναι, όλα όσα λέγαμε ήταν ψέματα, αλλά δεν υπάρχει συγκάλυψη γιατί εμείς ορίσαμε αυτόν που απέδειξε ότι λέγαμε ψέματα.

Μπορεί δηλαδή να είμαστε ψεύτες, αλλά είμαστε ειλικρινείς ψεύτες!

Μετά λέει, ότι ναι μεν μπαζώσαμε τον χώρο του δυστυχήματος, όμως δεν το κάναμε με δόλο, αλλά από ανικανότητα.

Είμαστε δηλαδή άχρηστοι, αλλά είμαστε άδολοι άχρηστοι!

Τέλος, παραδέχεται ότι ναι μεν υπήρξε παράνομο υλικό που προκάλεσε την πυρόσφαιρα, αλλά το πόρισμα δεν λέει πουθενά ότι εμείς καλύπτουμε κάποιον λαθρέμπορο!

Και στο κάτω κάτω, όποιος έχει στοιχεία, ας πάει στον εισαγγελέα, άσχετα αν εμείς φροντίσαμε (με το μπάζωμα) να μην υπάρχουν στοιχεία.

Είμαστε δηλαδή απατεώνες, αλλά δεν μπορείτε να το αποδείξετε!

Η ειρωνεία για την κυβέρνηση είναι ότι πλέον, δεν χρειάζεται καμία απόδειξη.

Η συντριπτική πλειονότητα του κόσμου, ακόμα και οι ψηφοφόροι της, είναι πεισμένοι για την ενοχή της. Και όσο περισσότερο μιλάει, τόσο πιο ένοχη δείχνει.

Θα μπορούσε να σιωπήσει, αλλά αυτό προϋποθέτει στοιχειώδη αξιοπρέπεια την οποία ουδέποτε είχε.

β) "Μετά το σημερινό πόρισμα του Εθνικού Οργανισμού Διερεύνησης Αεροπορικών και Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων και Ασφάλειας Μεταφορών (ΕΟΔΑΣΑΑΜ)"

από τον δημοσιογράφο και φίλο στο fb Yannis Androulidakis (facebook, 27.2.2025)

Εξ αρχής ήμουν λίγο σκεπτικιστής για την πορεία που είχε πάρει η συζήτηση σχετικά με το έγκλημα στα Τέμπη. Είχα την αίσθηση ότι συζητούσαμε δυσανάλογα πολύ για τη συγκάλυψη και δυσανάλογα λίγο για το ίδιο το δυστύχημα. Προσωπικά, αισθανόμουν ότι θα έπρεπε να αφιερώνουμε πάνω - κάτω τον αντίστροφο χώρο στα δύο ζητήματα.

Το σημερινό πόρισμα του Εθνικού Οργανισμού Διερεύνησης Αεροπορικών και Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων και Ασφάλειας Μεταφορών (ΕΟΔΑΣΑΑΜ), μου ενισχύει αυτή την αντίληψη. Κατά τη γνώμη μου επιβεβαιώνει αυτά που ήταν κατανοητά με τη βοήθεια της κοινής λογικής: (α) ότι το απέναντι τρένο κουβαλούσε κάποια εύφλεκτη ουσία που προκάλεσε πυρκαγιά (άρα η κυβέρνηση έλεγε ψέματα), (β) ότι αυτή η πυρκαγιά ευθύνεται για τον θάνατο 5-7 ανθρώπων (όπως εξαρχής υποστήριζαν οι σοβαροί αναλυτές) και όχι 30 όπως ισχυρίζονταν διάφοροι τσαρλατάνοι, άρα όλοι οι υπόλοιποι σκοτώθηκαν εξαιτίας της σύγκρουσης που είναι το κυρίως έγκλημα και (γ) ότι το μπάζωμα του χώρου και η εξαφάνιση στοιχείων αποκλείει κάθε πιθανότητα να μάθουμε περί τίνος υλικού επρόκειτο -κάτι που δημιουργεί ισχυρή την αίσθηση προστασίας κάποιων λαθρεμπόρων καυσίμων από το κράτος.

Η ουσία όμως του πορίσματος, είναι ότι η σύγκρουση, που ευθύνεται για τους 50 νεκρούς και τελικά και για τους 57, οφείλεται στην εγκατάλειψη του σιδηρόδρομου, η οποία είναι άμεση συνέπεια της ιδιωτικοποίησης και της μείωσης του κόστους -που είναι η ασταμάτητη αξίωση του φιλελευθερισμού για όλες τις κοινωνικές υπηρεσίες.

Η ΕΟΔΑΣΑΑΜ δεν θα μπορούσε φυσικά να πει ότι η εγκατάλειψη του σιδηρόδρομου είναι επίσης και μια χορηγία στο λόμπι του αυτοκινητόδρομου (κατασκευαστικές, πετρελαϊκές, αυτοκινητοβιομηχανίες, διυλιστήρια, διόδια), τα οποία θησαυρίζουν από τη διάλυση του δικτύου των τρένων.

Στο δικό μου το μυαλό, το πόρισμα λέει ότι η δολοφονία των 57 ανθρώπων στο τρένο είναι αποτέλεσμα των πολιτικών που ασκεί το Κεφάλαιο -και οι κυβερνήσεις του εννοείται- απέναντι στις κοινωνικές υπηρεσίες.

Οι ιδιωτικοποιήσεις σκοτώνουν. Η μείωση του κόστους για τις επιχειρήσεις σκοτώνει. Ο καπιταλισμός σκοτώνει.

Αύριο στην απεργία. Όλες και όλοι μας.

"Θ' αργήσω απόψε" - "Κοινοί θνητοί" (youtube, 16.3.2023)

 ..............................................................

Θ' αργήσω απόψε - Κοινοί θνητοί

~ Βασίλης: Στίχοι,Ραπ

~Μητσοφού: Στίχοι,Ραπ

~Αντώνης: Μουσική,Παραγωγή,Μπάσο,Κιθάρες, Samples,Προγραμματισμός,Μίξη,Master

Αrtwork:Δημήτρης Αστερίου




Στίχοι :

Πες στους δικούς μου 

Ότι θ' αργήσω απόψε 

Ένα θα γίνω με τις ράγες και τους καπνούς 

Το τελευταίο εισιτήριο κόψε 

Γι'αυτό το τρένο που θα αγγίξει τους ουρανούς 

Την κάνω φίλε μου, σαλπάρω απόψε 

Σε δρομολόγια δίχως επιστροφή 

Τον σεβασμό σου στην μνήμη μας δώσε 

Το έγκλημα τους μην αφήσεις να ξεχαστεί

Φεύγω να πάρω τρένο ίσα που προλαβαίνω 

Για μια καλύτερη ζωή σε μια άλλη χώρα

Εδώ που ζω κι υπάρχω μετά βίας ανασαίνω 

και άμα πεθάνω θα μου πουν ήταν κακιά η ώρα

Πάμε και όπου μας βγάλει πάμε κι ότι γίνει 

Βιάσου λιγάκι μην αργείς και τα εισιτήρια κόψε

Δική μας η επιλογή δική μας και η ευθύνη 

Δεν έχει σημασία για αυτούς εάν χαθούμε απόψε

Σανίδωσε το γκάζι το αύριο μας προστάζει 

γλυκοχαράζει ο ουρανός και όμως δεν ξημερώνει

Ακούω σφύριγμα στις ράγες μας κάτι μας τρομάζει

 σε λίγα δευτερόλεπτα μάλλον θα είμαστε σκόνη

Θα έχουμε γίνει και εμείς θέμα σε μια οθόνη 

θα έχουμε γίνει αφορμή για έκτακτο δελτίο
Που είναι ο γιος μου που είναι η κόρη μου δεν το σηκώνει

Ταξίδευε με το Intercity 62
Σε αυτό το τρένο μπήκα αλλά ποτέ δεν βγήκα
Φρόντισαν κάποιοι να μην φτάσω στον προορισμό μου

Έγινα και εγώ του κράτους τους μια προίκα 

για να τιμούνε κάθε χρόνο δήθεν το χαμό μου

Είπανε φταίει ο ένας είπανε φταίει ο άλλος 

αλλά ποτέ δεν μάθαμε ποιός φταίει πραγματικά

Την πλήρωσε ο μικρός για να μην χρεωθεί ο μεγάλος 

και να την βγάλουν καθαρή πάλι τα αφεντικά

Κήρυξαν μέρες πένθους τα αρπακτικά του έθνους 

ψεύτικα δάκρυα βάλανε και εκφράσανε οδύνη
Οι εκλογές τους αίσχους πρέπει να είναι δικές τους 

δεν έχουν ίχνος ανθρωπιάς καθόλου αυτά τα κτήνη

Είναι η στροφή στα Τέμπη που το λαό θεριεύει 

και τον γεμίζει με αδικία μίσος και οργή

Είναι η στροφή στα Τέμπη φωνή ψυχών που εκπέμπει 

το έγκλημα τους μην αφήσουμε να ξεχαστεί

Πες στους δικούς μου 

Ότι θ' αργήσω απόψε 

Ένα θα γίνω με τις ράγες και τους καπνούς 

Το τελευταίο εισιτήριο κόψε 

Γι'αυτό το τρένο που θα αγγίξει τους ουρανούς 

Την κάνω φίλε μου, σαλπάρω απόψε 

Σε δρομολόγια δίχως επιστροφή 

Τον σεβασμό σου στην μνήμη μας δώσε 

Το έγκλημα τους μην αφήσεις να ξεχαστεί

Είναι μεγάλο το κακό 

Και το καλό είναι λίγο 

Όσο κι αν θέλω δεν μπορώ να του ξεφύγω 

Ειναι μεγάλο το κακό Ζούμε στο έλεος του 

Και το μεγάλο αφεντικό είναι υπάλληλός του 

Δεν βρίσκει λόγια να μιλήσει η οργή μας 

Για αυτούς που βάφουν με το αίμα μας τη γη μας, 

Μονάχα να βρει το κουράγιο μια νύχτα 

Να τους στείλει στο διάολο και να πει καληνύχτα


Είναι μεγάλο το κακό 

Και οι κακοί γουστάρουν, 

Κι όλο τη φάτσα τους στο δέκτη μας μοστράρουν. 

Όσο και να προσποιηθούν ότι τους νοιάζει, 

Το πένθος είναι ταξικό και του λαού μαράζι 

Είναι μεγάλο το κακό 

Κι οι παπαγάλοι του, 

Μας παρουσιάζουνε για θρίαμβο το χάλι του. 

Αναρωτιέμαι, τι έχει μέσα η καρδιά τους; 

Τι θα λέγαν αν στο τρένο ήταν μέσα τα παιδιά τους;


Κακό μεγάλο τούτοι οι δημοσιογράφοι 

Την τραγωδία λένε η μοίρα μας τη γράφει 

Λάθος ανθρώπινο, εκείνο που τα φταίει 

Οι έσχατοι είναι πρώτοι και οι πρώτοι τελευταίοι 

Αλλά στερεύει του λαού η εμπιστοσύνη 

Στην τηλεόραση και την δικαιοσύνη 

Το δίκιο των παιδιών, πρέπει να γίνει νόμος 

Απέναντι στο κράτος που είναι ο μόνος δολοφόνος 

Είναι μεγάλο το κακό 

Και τους συμφέρει 

Και όσο χειρότερα, 

τόσο θα απλώνουν χέρι 

Όσο χρειάζεται η πατρίδα σωτηρία 

Θα μας πουλάν ελπίδα σε τιμή ευκαιρία. 

Είναι μεγάλο το κακό 

Και το καλό μια στάλα 

Εμείς το ψάρι το μικρό, τροφή για τα μεγάλα 

Ν' αναποδογυρίσει η γη, ήλιος να βγει το βράδυ 

Να βρει το στόχο της η οργή σαν βάλουμε σημάδι

Πες στους δικούς μου 

Ότι θ' αργήσω απόψε 

Ένα θα γίνω με τις ράγες και τους καπνούς 

Το τελευταίο εισιτήριο κόψε 

Γι'αυτό το τρένο που θα αγγίξει τους ουρανούς 

Την κάνω φίλε μου, σαλπάρω απόψε 

Σε δρομολόγια δίχως επιστροφή 

                                                                                                                                       

Τον σεβασμό σου στην μνήμη μας δώσε 

Το έγκλημα τους μην αφήσεις να ξεχαστεί

Αν δεν τους στείλουμε εμείς στο διάολο μια μέρα, 

Θα φροντίζουν να μας στέλνουν αυτοί στο διάολο, πρώτοι, κάθε μέρα. 

Εμάς και τα παιδιά μας. Ο λαός πενθεί το λαό, όπως ο λαός είναι κι εκείνος που τον σώζει. 

Γι' αυτούς είναι δίκαιο να μην έχει αξία η ανθρώπινη ζωή. 

Είναι μέρος της ιδεολογίας τους. 

Για αυτούς δεν θα είμαστε ποτέ ίσοι. 

Μπροστά στο τέρας που λέγεται κεφαλαιοκρατία, 

το μόνο θεριό που μπορεί να σταθεί απέναντι και να το λυγίσει, 

είναι ο λαός, όταν ξυπνήσει.

(youtube, 16.3.2023)

"Τέμπη: Η αγωνία για τις διαδηλώσεις" γράφει η Βασιλική Σιούτη (www.lifo.gr, 27.2.2025)

 ...............................................................

Τέμπη: Η αγωνία για τις διαδηλώσεις

Ο πρωθυπουργός, αλλάζοντας ξανά τη στάση του χθες, αναγνώρισε το αυτονόητο, όπως το χαρακτήρισε, κοινωνικό αίτημα για δικαιοσύνη και αλήθεια.

γράφει η Βασιλική Σιούτη (www.lifo.gr, 27.2.2025)

ΔΥΟ ΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ της 28ης Φεβρουαρίου, ο πρωθυπουργός στο χθεσινό υπουργικό συμβούλιο χαμήλωσε ξανά τους τόνους που είχαν και πάλι υψωθεί το προηγούμενο διάστημα από ορισμένα μέλη της κυβέρνησης. Στο Μέγαρο Μαξίμου φαίνεται να μην υπάρχει κάποια σταθερή θέση απέναντι στο κύμα διαμαρτυρίας που έχει σηκωθεί για τα Τέμπη. Από τη μια δηλώνουν ότι κατανοούν την αντίδραση του κόσμου και σέβονται τους γονείς των θυμάτων που πρωταγωνιστούν, από την άλλη παρουσιάζουν όσους διαμαρτύρονται ως συνωμοσιολόγους που θέλουν να αποσταθεροποιήσουν την κυβέρνηση.

Τις προηγούμενες μέρες έγινε μια μεγάλη προσπάθεια να παρουσιαστούν οι διαδηλώσεις για τα Τέμπη ως αντικυβερνητικές, που έχουν στόχο να ρίξουν την κυβέρνηση και να προκαλέσουν χάος, ώστε να αποτραπεί η συμμετοχή των ψηφοφόρων τους και των πιο συντηρητικών στρωμάτων. Το επικοινωνιακό βάρος ανέλαβαν να σηκώσουν κυρίως ο Μάκης Βορίδης και ο Άδωνις Γεωργιάδης, οι οποίοι ενίσχυσαν το κλίμα πόλωσης, αλλά τώρα, στο παρά πέντε, μάλλον επικράτησαν πιο ψύχραιμες φωνές στο Μαξίμου, καθώς οι συγκεκριμένοι υπουργοί αποσύρθηκαν, με τον πρωθυπουργό να τους αδειάζει.

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν θα μπορούσαν ποτέ να διοργανώσουν τόσο μαζικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας και η κυβέρνηση το ξέρει καλά αυτό, παρότι προσπαθεί να πείσει για το αντίθετο.

Στην χθεσινή ομιλία του στο υπουργικό συμβούλιο ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναγνώρισε ότι υπάρχει ένα κοινωνικό αίτημα για αλήθεια και δικαιοσύνη, το οποίο χαρακτήρισε αυτονόητο, καθώς και «ένα αίτημα της σύγκρουσης με λάθη, με καθυστερήσεις, με χρόνιες ανεπάρκειες, με κακοδαιμονίες του κρατικού μηχανισμού, που αναδείχθηκαν, δυστυχώς, με τον πιο τραγικό τρόπο εκείνο το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου του 2023». Αυτήν τη φορά είπε επίσης ότι όσοι διαδηλώσουν θα στείλουν μήνυμα για να λάμψει η αλήθεια και να τιμωρηθούν οι ένοχοι και θα απαιτήσουν από την πολιτεία, «δικαιολογημένα», καλές και ασφαλείς συγκοινωνίες, αναφέροντας ότι θα βρεθούν και ορισμένοι οι οποίοι θα διαδηλώσουν κατά της κυβέρνησης. Αυτή η ψύχραιμη τοποθέτηση, ωστόσο, ήταν εντελώς διαφορετική απ’ όσα έλεγαν τα κυβερνητικά στελέχη το προηγούμενο διάστημα, τα οποία χρησιμοποιούσαν έναν διχαστικό και επιθετικό λόγο, κατηγορώντας ως ακραίους και συνωμοσιολόγους όσους θα διαδήλωναν. Και ο ίδιος στην τελευταία συνέντευξή του στην «Καθημερινή» είχε αποφύγει να πει αυτά που τώρα αναφέρει –ορθώς– ως αυτονόητα.

Στην προσπάθειά τους να κάμψουν τη δυναμική των αντιδράσεων, τα κυβερνητικά στελέχη επιχείρησαν να επαναφέρουν ακόμα και τη διαίρεση της εποχής του δημοψηφίσματος, παρότι αυτή είναι πια ξεπερασμένη και ακόμα και στο κοινό του «Ναι» υπάρχουν πλέον νέες διαιρέσεις, κυρίως επειδή ένα τμήμα του, που δεν ανήκει στην παραδοσιακή βάση της ΝΔ, έχει απογοητευτεί από την κατάσταση που αποκάλυψαν τα Τέμπη, την απουσία οποιασδήποτε εκσυγχρονιστικής προσπάθειας στον σιδηρόδρομο και την αδυναμία της κυβέρνησης να δώσει απαντήσεις στα εύλογα ερωτήματα που υπάρχουν σχετικά με τις διαδικασίες που δεν ακολουθήθηκαν.

 

Το επικοινωνιακό βάρος αρχικά ανέλαβαν να σηκώσουν 

κυρίως ο Μάκης Βορίδης και ο Άδωνις Γεωργιάδης, οι 

οποίοι ενίσχυσαν το κλίμα πόλωσης, αλλά τώρα, 

μάλλον επικράτησαν πιο ψύχραιμες φωνές στο Μαξίμου. 

Φωτ.: Γιώργος Κονταρίνης/Eurokinissi

Ένα τμήμα των «μεταρρυθμιστών» που περίμεναν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα εκσυγχρόνιζε κάποιες υποδομές και δίκτυα της χώρας, είναι μεταξύ όσων διαμαρτύρονται σήμερα για τα Τέμπη. Ίσως να το διαπίστωσε από τις έρευνες κοινής γνώμης που έχει στη διάθεσή του ο πρωθυπουργός, γι’ αυτό δοκίμασε πάλι τους χαμηλούς τόνους. Είναι, πάντως, προφανές ότι κάθε τόσο δέχεται διαφορετικές εισηγήσεις, ενώ οι συνεργάτες του μάλλον δεν μεταφέρουν με ακρίβεια ό,τι συμβαίνει στην κοινωνία.

Αμήχανη είναι η κατάσταση και στα κόμματα της αντιπολίτευσης, ειδικά στο ΠΑΣΟΚ και στον ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία άρχισαν τώρα να αντιλαμβάνονται ότι η κρίση εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα και τη Δικαιοσύνη, που έχει λάβει εκρηκτικές διαστάσεις, αφορά και τα ίδια. Η πολιτική εκμετάλλευση που επιχειρούν ορισμένοι στην αντιπολίτευση είναι επίσης απωθητική για μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Κι αυτό διότι πολλές από τις παθογένειες που αναδείχθηκαν είναι διακομματικές και σχεδόν κανείς τους δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται τόσο γι’ αυτές όσο για το να πληγεί η κυβέρνηση, κάτι που από μόνο του δεν θα βελτιώσει την κατάσταση.

Το Μάτι, που δικάζεται αυτές τις μέρες στον δεύτερο βαθμό, δεν είναι τόσο μακρινό ώστε να έχει ξεχαστεί πώς το διαχειρίστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος επιδεικνύει σήμερα μια ευαισθησία που δεν είχε επιδείξει τότε, γι’ αυτό δύσκολα μπορεί να εκληφθεί ως ειλικρινής και να πείσει. Ακόμα και στην υπόθεση των Τεμπών, για τη μη υλοποίηση της σύμβασης 717 για την τηλεδιοίκηση, η ευρωπαϊκή εισαγγελία βρήκε ότι ευθύνονται και οι δύο κυβερνήσεις. Στην υπόθεση της δικογραφίας του ΧρήστουΤριαντόπουλου για την αλλοίωση του χώρου του δυστυχήματος ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν πλήρως ενημερωμένος και επέλεξε, παρά την αρχική του στάση, να μην προχωρήσει ζητώντας προανακριτική για να ελεγχθούν οι ευθύνες του.

Ούτε στο ΠΑΣΟΚ είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα, καθώς κι εκεί υπάρχει μια αμηχανία και μια δυσκολία να βρουν το μέτρο στο οποίο θα ισορροπήσουν τη στάση τους. Η υπόθεση της δικογραφίας του Χρήστου Τριαντόπουλου ανέδειξε τις αδυναμίες του ΠΑΣΟΚ, καθώς επέδειξε εξαιρετικά αργά αντανακλαστικά. Ενώ είναι προφανές ότι είχαν σχεδόν ξεχάσει τα Τέμπη και κανένας τους δεν έδωσε σημασία στη δικογραφία όταν ήρθε στη Βουλή τον Αύγουστο, η Χαριλάου Τρικούπη φάνηκε να ξυπνά μόνο μετά τα μαζικά συλλαλητήρια που έγιναν πριν από έναν μήνα και ξάφνιασαν όλο το πολιτικό σύστημα. Έτσι, για μια υπόθεση που έπρεπε να έχει αναδειχθεί από τον περασμένο Αύγουστο και να ζητηθεί προανακριτική, γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος να ελεγχθεί ένα μέλος της κυβέρνησης, το ΠΑΣΟΚ αντέδρασε πέντε μήνες μετά, αφού προηγήθηκε η ηχηρή απαίτηση της κοινωνίας να ρίξουν φως σε κάθε πτυχή της υπόθεσης των Τεμπών.

 

Η Χαριλάου Τρικούπη φάνηκε να ξυπνά μόνο μετά τα μαζικά 

συλλαλητήρια που έγιναν πριν από έναν μήνα και 

ξάφνιασαν όλο το πολιτικό σύστημα. Φωτ.: Eurokinissi

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν θα μπορούσαν ποτέ να διοργανώσουν τόσο μαζικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας και η κυβέρνηση το ξέρει καλά αυτό, παρότι προσπαθεί να πείσει για το αντίθετο, επειδή είναι πιο βολικό να βάζει την αντιπολίτευση απέναντί της απ’ ό,τι την κοινωνία, αν και το έκανε κι αυτό. Τα κόμματα ήταν αναμενόμενο, ωστόσο, να προσπαθούν να αξιοποιήσουν την κατάσταση αυτή προς όφελός τους.

Διαφορετικές απόψεις υπάρχουν και μέσα στη ΝΔ. Καραμανλικοι και Σαμαρικοί, για παράδειγμα, διαφοροποιούνται από τη σκληρή γραμμή των Βορίδη και Γεωργιάδη, όπως φρόντισε να κάνει σαφές με ηχηρό τρόπο και ο Αντώνης Σαμαράς.

Η κυβέρνηση δεν κρύβει την ανησυχία της, η οποία κάποιες φορές μοιάζει με πανικό, αλλά, παρ’ όλα αυτά, εξακολουθεί να μην προβαίνει στις ενέργειες εκείνες που θα μπορούσαν να κατευνάσουν την αγανάκτηση που υπάρχει στην κοινωνία, δίνοντας τις απαντήσεις που δεν έδωσε και προχωρώντας άμεσα στις αλλαγές που χρειάζονται. Αντί να κάνει αυτά που η κοινωνία ζητά και ο πρωθυπουργός αναγνώρισε χθες, ασχολείται με το να αναζητά εχθρούς και τρόπους να τους αντιμετωπίσει, πιστεύοντας ότι υπάρχει ακόμα και ένα τμήμα της επιχειρηματικής ελίτ που ενθαρρύνει τις διαδηλώσεις για τα Τέμπη, προκειμένου να την καταστήσει ευάλωτη.

Τα τελευταία 24ωρα, πάντως, στην κυβέρνηση έχει σημάνει συναγερμός. Εχει ζητηθεί από όλους τους βουλευτές και τα κυβερνητικά στελέχη να ενημερώνουν το Μέγαρο Μαξίμου για κάθε τους ραδιοτηλεοπτική εμφάνιση, ενώ ακυρώνονται ακόμα και άδειες ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού της Αττικής από τον φόβο επεισοδίων.

Η διασφάλιση των διαδηλώσεων για τα Τέμπη και τα μέτρα για την προστασία των διαδηλωτών μαζί με την αποφυγή επεισοδίων, ακροτήτων και βίας είναι ένα σημαντικό στοίχημα για την κυβέρνηση. Οι χειρισμοί της και η αντιμετώπιση των αυριανών διαδηλώσεων θα επηρεάσουν την επόμενη μέρα και ανάλογα με το αποτέλεσμα μπορεί να καθορίσουν και το πολιτικό κλίμα.

Από τα "ΜΙΣΟΦΕΓΓΑΡΑ" (επιγράμματα) του ποιητή Ηλία Κεφάλα (γ.1951) (εκδ. "Θράκα")

 ...............................................................

Από τα "ΜΙΣΟΦΕΓΓΑΡΑ" (επιγράμματα) του ποιητή Ηλία Κεφάλα (γ.1951) (εκδ. "Θράκα")

204

Είδα ένα όνειρο που μ' έβλεπε σαν ξένο

205

Μισοφέγγαρο - μισοζωή - κι η έλλειψη εν όλω

206

Όχι δεν γέρασα από μόνος μου -

άλλα με γέρασαν

207

Μόλις ξυπνάς να μην ξεχνάς να καθαρίζεις

το πάτωμα απ' τα όνειρα που έπεσαν.

208

Ενώ μισώ το μισό πάλι εξακολουθώ

να θέλγομαι απ' τα μισοφέγγαρα

"Δεν είσαι πουθενά" : στίχοι - μουσική Βάσω Αλαγιάννη / τραγούδι Μανώλης Λιδάκης / Από το δίσκο "4 Κύκλοι τραγουδιών" (1995)

 ...............................................................

Δεν είσαι πουθενά

στίχοι - μουσική Βάσω Αλαγιάννη

τραγούδι Μανώλης Λιδάκης

Από το δίσκο "4 Κύκλοι τραγουδιών"  (1995)

 

Είπα να γράψω ένα τραγούδι
Και ήρθες στο νου μου εσύ
Είπα να κόψω ένα λουλούδι
Κι ήρθες στο νου μου πάλι εσύ

Σε ψάχνω μες στον κόσμο
Δεν είσαι πουθενά
Ανάβω όλα τα φώτα
Και είναι σκοτεινά

Έφυγες δίχως ένα γεια σου
Χωρίς εξήγηση
Κι έμεινα με το άρωμά σου
Και με πικρή τη θύμηση

Σε ψάχνω μες στον κόσμο
Δεν είσαι πουθενά
Ανάβω όλα τα φώτα
Και είναι σκοτεινά

"Το δίδυμο" γράφει η Πέπη Ρηγοπούλου ("Εφημερίδα των Συντακτών", 26.02.25)

............................................................... 

Το δίδυμο

γράφει η Πέπη Ρηγοπούλου ("Εφημερίδα των Συντακτών", 26.02.25) 

Ανατροπές. Οχι μόνο «στο σπίτι και τον κόσμο» αλλά μέσα μας. Παράπλευρες απώλειες τα ανθρώπινα, περιπλανώνται σε έναν κόσμο παραπλανημένο. Οπως στα όνειρά μας, τα μικρά γίνονται μεγάλα και τα μεγάλα κατρακυλούν στον κρατήρα μιας έκρηξης ψεύτικων πληροφοριών. Αλλάζουν τα μεγέθη. Με τη βοήθεια πραγματικών και φαντασιακών βάσεων δεδομένων. Ρέουν, κατρακυλούν και αποκτούν νέο σχήμα. Με τις απειλές να ενεδρεύουν αλλάζοντας όνομα. Πόλεμοι κανονικοί και άλλοι ξεσπούν και σβήνουν. Μπαζώνουν τα τεκμήρια, όμως δεν μπορούν να αλλοιώσουν τα πιο σίγουρα ίχνη στο σώμα και στη μνήμη.

Τι συνέβη στα Τέμπη; Ενα προαναγγελθέν «ατύχημα» που αποκάλυψε την αποτυχία μιας κυβέρνησης η οποία ψηφίστηκε καταγγέλλοντας τα σαθρά έργα των προηγούμενων, για να μπορέσει ανενόχλητη να κάνει τα σαθρότερα. Στηριγμένη στο σίγουρο δίδυμο υποτέλεια και διαφθορά, είχε μέχρι τότε καταφέρει να διαχειριστεί επικοινωνιακά την ευθύνη για τις πυρκαγιές του 2021 στην Εύβοια (αναθέτοντας πανηγυρικά τη λήθη τους σε «ολιστικά σχέδια») και των άλλων στην Πάρνηθα (αναλαμβάνοντας μέσω της διάσωσης του Τατοΐου την αναζωπύρωση της τέως βασιλικής μνήμης). Ενώ οι πλημμύρες που σάρωσαν τη θεσσαλική γη και η σειρά πυρκαγιών παντού στην επικράτεια πέρασαν ως δωρεά ζωής μέσω του 112, χωρίς η χλωρίδα και η πανίδα να αξιολογούνται ως ζωές.

Το τυχερό δίδυμο, τα δύο «σιγουράκια» γνωρίζουν σήμερα την πτώση τους. Ακόμα μία παλινόρθωση ίσως ελλοχεύει στο ημίφως. Και η καταβύθιση σε έναν αδιέξοδο δανεισμό έναντι εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας δηλώνει τη συνθηκολόγηση σε έναν οικονομικό πόλεμο κατά της Ελλάδας, τον οποίο αποδέχθηκαν όλες οι κυβερνήσεις, με τις συνέπειές του να επιβεβαιώνονται και στα Τέμπη. Χρειάστηκαν έξι χρόνια και ένας έσχατος ανθρώπινος πόνος για να αποκαλυφθούν με το νέο συμβάν μετά την εκχώρηση το 2017 των ελληνικών σιδηροδρόμων στην ιταλική κρατική εταιρεία, διεθνώς διάσημη για το έλλειμμα ασφάλειας κάποιων συρμών της (https://www.efsyn.gr/politiki/332185_asimenio-belos-kai-alles-istories-gia-ithageneis).

Για να πλασαριστεί καλύτερα το προϊόν υιοθετήθηκαν το παραπλανητικό όνομα Hellenic Train και οι τυμπανοκρουσίες περί τρένων/«ασημένιων βελών» που θα μας οδηγούσαν στην αναβάθμιση της ραγιάδικης επί των παλαιών ραγών ζωής μας. Οι παλαιές ράγες δεν αντικαταστάθηκαν ως όφειλαν, ενώ δημοσιεύματα μιλούσαν για προβληματικά τρένα και τεκμηριωμένες καταγγελίες από εργαζόμενους του ΟΣΕ.

Απέναντι στο αλληλοτροφοδοτούμενο δίδυμο υποτέλεια/διαφθορά θα μπορούσε να υπάρξει μαζί με την πάνδημη συμμετοχή στο συλλαλητήριο ακόμα ένα βήμα αποδέσμευσης από το δίδυμο υποτέλεια/διαφθορά: η απαίτηση καταγγελίας της σύμβασης με την ιταλική εταιρεία, η καταβολή από αυτήν των αποζημιώσεων για τους άδικους θανάτους και η επιστροφή των σιδηροδρόμων στο Δημόσιο με αναβάθμιση και σεβασμό στη ζωή και την ασφάλειά μας. Το οφείλουμε σε όλα αυτά τα πλάσματα που μαρτύρησαν, το οφείλουμε στα παιδιά και τα παιδιά των παιδιών μας.

"Τα Τέμπη ανάμεσα στον Νόμο και τη Δικαιοσύνη" από τον φίλο στο fb Dimitris Tsirkas (facebook, 26.2.2025)

...............................................................

 

Τα Τέμπη ανάμεσα στον Νόμο και τη Δικαιοσύνη

από τον φίλο στο fb Dimitris Tsirkas (facebook, 26.2.2025)

Στο διήγημά του «Ενώπιον του Νόμου», ο Φραντς Κάφκα αφηγείται την ιστορία ενός χωρικού που επιδιώκει να εισέλθει στον Νόμο. Φτάνοντας μπροστά σε μια πύλη, φυλασσόμενη από έναν φύλακα, ζητά άδεια να περάσει.

Ο φύλακας τον ενημερώνει ότι δεν μπορεί να του επιτρέψει την είσοδο εκείνη τη στιγμή. Εκείνος όμως αποφασίζει να περιμένει, ελπίζοντας ότι σύντομα θα περάσει.

Αλλά τα χρόνια περνούν και ο χωρικός παραμένει μπροστά στην πύλη, προσπαθώντας να πείσει τον φύλακα να τον αφήσει να εισέλθει.

Στο τέλος της ζωής του, λίγο πριν πεθάνει, ρωτά τον φύλακα γιατί κανείς άλλος δεν ζήτησε να μπει. Ο φύλακας του αποκαλύπτει ότι η πύλη ήταν προορισμένη μόνο για εκείνον και τώρα θα την κλείσει.

Ο Ντεριντά, στο ομώνυμο δοκίμιο, αποδομεί την έννοια του νόμου, ως κάτι που βρίσκεται διαρκώς ενώπιον μας αλλά είναι πάντοτε απροσπέλαστο.

Ως ένα σύστημα συμπερίληψης και συνάμα, αποκλεισμού, με τους ανθρώπους ακινητοποιημένους στο κατώφλι του να αναμένουν εσαεί την αλήθεια του.

Οι λειτουργοί του νόμου ενεργούν ως θεματοφύλακες, αλλά και εκείνοι που μπορούν να αποτρέπουν την πρόσβαση.

Εδώ έγκειται η εγγενής βία του νόμου, η εξουσία του επιβάλλεται από την ιεραρχία και την απαγόρευση (η άρνηση του φύλακα).

Τα υποκείμενα (του νόμου) καλούνται να υπομείνουν παθητικά αυτή τη βία, παγιδευμένα σε μια κατάσταση διαρκούς αναμονής και υποταγής.

Ο Ντεριντά διακρίνει τον νόμο από τη δικαιοσύνη. Ο νόμος είναι μια θεσμική δομή που κωδικοποιείται, ερμηνεύεται και επιβάλλεται μέσω κανόνων και εξουσίας. Η δικαιοσύνη, είναι άπειρη, ανεκτίμητη, αλλά ποτέ πλήρως εφικτή.

Η ιστορία του Κάφκα ενσαρκώνει αυτή την ένταση: Ο άνθρωπος επιθυμεί τη δικαιοσύνη, αλλά αυτό που συναντά είναι ο νόμος ως θεσμός, που διαμεσολαβείται από την αυθαίρετη εξουσία (τον φύλακα της πύλης).

Ο νόμος δεν μπορεί να εγγυηθεί τη δικαιοσύνη - μπορεί ακόμη και να την εμποδίσει.

Κάθε απόπειρα εφαρμογής του εμπεριέχει μια μορφή βίας, καθώς ο νόμος στηρίζεται στον αποκλεισμό, την ερμηνεία και την ιεραρχία.

Η ίδια η πράξη της ερμηνείας δεν είναι ποτέ ουδέτερη, εμπεριέχει πάντοτε σχέσεις εξουσίας και έναν βαθμό αυθαιρεσίας.

Ο νόμος είναι ταυτόχρονα μια δύναμη παραγωγική, όσο και καταστροφική. Οι άνθρωποι μπορούν να περιμένουν ακόμα και μια ζωή μπροστά στον νόμο, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα ανοίξει η πόρτα και θα εισέλθουν.

Η αναμονή δημιουργεί την προσδοκία που συντηρεί την εξουσία του νόμου, ο οποίος υπόσχεται πρόσβαση χωρίς ποτέ να την παρέχει.

Η δικαιοσύνη μετατρέπεται σε μια υπόσχεση, μονίμως ελευσόμενη, αλλά ουδέποτε εκπληρούμενη.

Ο Ντεριντά μας καλεί να αναλάβουμε αυτή την εγγενή αντίφαση μέσα από μια ηθική της ευθύνης:

αναγνωρίζοντας ότι ο νόμος δεν μπορεί ποτέ να αποδώσει πλήρως δικαιοσύνη και για αυτό οφείλουμε να μη σταματήσουμε να αμφισβητούμε τις δομές εξουσίας που επιβάλλουν τον αποκλεισμό.

Στην παραβολή του Κάφκα, ο φύλακας, που κλείνει την πύλη τη στιγμή του θανάτου του χωρικού, συμβολίζει την αυθαιρεσία του νόμου: η είσοδος ήταν θεωρητικά ανοιχτή, αλλά στην πραγματικότητα ποτέ προσβάσιμη.

Η τραγωδία του ανθρώπου έγκειται στην παθητική αποδοχή της εξουσίας του νόμου.

Αλλά η αληθινή δικαιοσύνη απαιτεί τη διαρκή υπέρβαση του νόμου, τη συνεχή αμφισβήτηση των θεσμικών ορίων και την ηθική επαγρύπνηση που δεν επιτρέπει την παθητική αναμονή.

Αυτή την ηθική ενσαρκώνουν οι συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών και μαζί τους, όσοι και όσες θα κατέβουν στα συλλαλητήρια της Παρασκευής.

Την ηθική και το σθένος να σταθούν ενώπιον του Νόμου, όχι παθητικά, όπως απαιτούν η κυβέρνηση και η ηγεσία του δικαστικού σώματος, αλλά απείθαρχα και μαχητικά.

Την Παρασκευή, η ηθική αυτή δεν θα βρίσκεται στους σκοτεινούς διαδρόμους των δικαστηρίων και του Μαξίμου, αλλά στους παλλόμενους από χιλιάδες πολίτες, δρόμους όλης της χώρας.

Και δεν θα βρίσκονται εκεί απλώς για να «τιμήσουν τη μνήμη των θυμάτων», όπως ξεδιάντροπα είπε ο Μητσοτάκης σήμερα, αλλά για να απαιτήσουν δικαιοσύνη.

Όσο και αν το επιθυμούν ο Νόμος και η Κυβέρνηση, αυτή τη φορά δεν θα καταφέρουν να τους κλείσουν την πύλη.

Γιατί μπορούν να μπαζώσουν 57, αλλά δεν μπορούν να μπαζώσουν εκατομμύρια.

Εδώ το διήγημα του Κάφκα:

"ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ"

Μπρος στην πύλη του νόμου στέκεται ένας φρουρός. Σε αυτόν το φρουρό πάει ένας χωρικός και ζητά άδεια εισόδου στο νόμο. «Τώρα», του λέει ο φρουρός, «δεν μπορώ να σε αφήσω να εισέλθεις». Ο άνδρας σκέφτεται και μετά ρωτά το φρουρό εάν θα του επιτραπεί αργότερα η είσοδος. «Είναι πιθανόν», του απαντάει ο φρουρός, «τώρα όμως όχι». Μιας και η πύλη του νόμου είναι ανοιχτή και ο φρουρός παραμερίζει, ο άνδρας σκύβει για να δει μέσα από την πύλη στο εσωτερικό του νόμου. Μόλις ο φρουρός τον βλέπει, γελάει και του λέει: «Αφού σε ενδιαφέρει τόσο πολύ, γιατί δεν δοκιμάζεις να μπεις παρά την απαγόρευσή μου; Αναλογίσου μόνο το εξής: πόσο δυνατός είμαι εγώ, που είμαι ο κατώτατος φρουρός, και ότι από αίθουσα σε αίθουσα στέκονται άλλοι φρουροί, ο ένας πιο δυνατός από τον άλλον. Να φανταστείς, τον τρίτο φρουρό δεν τολμώ ούτε εγώ να τον αντικρίσω».

Ο χωρικός δεν φανταζόταν πως θα συναντούσε τόσες δυσκολίες. Σκέφτεται ότι ο νόμος θα πρέπει να είναι ελεύθερος για όλους. Καθώς όμως παρατηρεί το φρουρό μέσα στο γούνινο παλτό του, τη μεγάλη σουβλερή μύτη του και τη μακριά, αραιή μαύρη τατάρικη γενειάδα του, αποφασίζει να περιμένει μέχρι να του δώσει εκείνος την άδεια να εισέλθει στο νόμο. Μάλιστα ο φρουρός τού δίνει ένα σκαμνί και τον αφήνει να καθίσει δίπλα στην πύλη. Εκεί κάθεται ο χωρικός και περιμένει για μέρες και χρόνια. Κάνει πολλές προσπάθειες να του επιτραπεί η είσοδος και κουράζει με τα παρακάλια του το φρουρό. Εκείνος όμως ξεκινά κάθε τόσο να τον ανακρίνει, ρωτώντας τον για το χωριό του και για μύρια άλλα αδιάφορα πράγματα, που ρωτάει κανείς έναν υποτακτικό του, για να καταλήξει κάθε φορά στο ότι δεν μπορεί ακόμα να τον αφήσει να εισέλθει στο νόμο.

Ο χωρικός που ήταν καλά εφοδιασμένος για το ταξίδι του, χρησιμοποιεί ό,τι έχει και δεν έχει, όσο πολύτιμο και να είναι, για να δωροδοκήσει το φρουρό. Εκείνος, ενώ παίρνει κάθε φορά ό,τι του δίνει ο χωρικός, συγχρόνως του λέει: «Το δέχομαι για να μη νομίζεις ότι δεν προσπάθησες αρκετά».

Καθώς περνούν τα χρόνια ο άνδρας παρατηρεί το φρουρό αδιάκοπα. Ξεχνάει τους υπόλοιπους φρουρούς που στέκονται πιο πέρα και θεωρεί ότι αυτός, ο πρώτος φρουρός είναι το πραγματικό εμπόδιο για να εισέλθει στο νόμο. Αναθεματίζει την κακή του τύχη, ξεδιάντροπα και δυνατά τα πρώτα χρόνια, αργότερα, καθώς γερνάει, μουρμουρίζοντας μέσα από τα δόντια του και μεμψιμοιρώντας την ατυχία του. Κάνει σαν μικρό παιδί και, έχοντας κυριολεκτικά σπουδάσει με την πάροδο του χρόνου το φρουρό παρατηρώντας τον, όντας σε θέση να αναγνωρίζει και τους ψύλλους στο γούνινο γιακά του, παρακαλεί και αυτούς ακόμα τους ψύλλους να τον βοηθήσουν στην προσπάθειά του να μεταπείσει το φρουρό. Τελικά με τα χρόνια εξασθενεί το φως του χωρικού, δεν ξέρει αν πραγματικά σκοτεινιάζει γύρω του ή αν τον προδίδουν τα μάτια του. Παρόλα αυτά διακρίνει μέσα στο σκοτάδι μια αδιάλειπτη φωτεινή λάμψη που ξεπηδά από την πύλη του νόμου. Καταλαβαίνει πως δεν του μένει πολύς χρόνος να ζήσει. Και λίγο πριν από το θάνατό του, όλες οι εμπειρίες και απορίες μέσα στο μυαλό του γίνονται μια και μοναδική ερώτηση που μέχρι τώρα δεν έχει καταφέρει να θέσει στο φρουρό. Του γνέφει να πάει κοντά αδυνατώντας πλέον να ορθώσει το καμπουριασμένο του κορμί, έτσι ο φρουρός αναγκάζεται να σκύψει πάνω του αλλάζοντας στάση για χάρη του χωρικού. «Λοιπόν, τι άλλο θέλεις τώρα να μάθεις;» ρωτάει ο φρουρός το γέρο άντρα, «μου φαίνεται πως εσένα τίποτα δεν σε ικανοποιεί». Ο χωρικός του λέει: «Αφού όλοι λαχταρούν το νόμο, γιατί όλα αυτά τα χρόνια δεν έχει έλθει κανείς άλλος, εκτός από μένα, να σου ζητήσει είσοδο;» Ο φρουρός καταλαβαίνει ότι ο άντρας βρίσκεται στα τελευταία του, για αυτό τον πλησιάζει και του φωνάζει δυνατά στα γέρικα αυτιά του για να τον ακούσει: «Εδώ δεν μπορούσε να λάβει κανείς άλλος άδεια εισόδου, γιατί αυτή εδώ η είσοδος ήταν μόνο για σένα προορισμένη. Φεύγω τώρα και την κλείνω».