..............................................................
Οι Σύριοι - και δικαίως - μεθούν αναπνέοντας τον αέρα μιας πρωτόγνωρης ελευθερίας, επιθυμώντας διακαώς να βρουν το ταχύτερο την επιστροφή στους ρυθμούς μια κανονικής ζωής, μετά από έναν πολυετή αιματηρό εμφύλιο. Πράγμα κατανοητό μεν, αλλά υποσχόμενο πιθανότατα τη σιωπηρή συναίνεσή τους σε ό,τι ακολουθήσει. Και δεν χρειάζεται να γίνει κανείς Κασσάνδρα για να θυμίσει πως οι τζιχαντιστές, τρομοκράτες μέχρι χτες, δεν πρόκειται να μεταβάλλουν φύση και απόψεις και να δουν το φως -και μάλιστα εν μία νυκτί- του πολιτικού πλουραλισμού και των πολιτικών και κοινωνικών ελευθεριών, για να το πω κομψά κι ειρωνικά (οι Ταλιμπάν αποτελούν το πλέον ευχερές παράδειγμα εν προκειμένω). Η δε απόλυτη οικονομική εξάρτηση της "νέας" Συρίας από τους νέους προστάτες της είναι κάτι παραπάνω από καταφανής και αναγκαία. Για την ώρα, οι Σύριοι χαίρονται τις ανάσες ελευθερίας, απελευθερώνοντας φυλακισμένους από τις άθλιες ειρκτές του Άσαντ, και λεηλατώντας το σπίτι-παλάτι του "τύραννου", και τα δυτικά μίντια μας πληροφορούν για την τεράστια περιουσία του και μας ειδοποιούν πως η κατάρρευση του "τέρατος" Άσαντ είναι ταπείνωση για το Ιράν και τη Ρωσσία, σύμφωνα με τον Βρετανό υπουργό Εξωτερικών (https://www.bbc.com/news/live/cj90138ejrdt).
Ας αφήσουμε για λίγο τους πανηγυρίζοντες Σύριους κι ας στραφούμε στους "υποστηρικτές" της "νέας πραγματικότητας".
Το Ισραήλ δεν προχώρησε μόνο στην -προληπτική, λέει- κατάληψη της ουδέτερης ζώνης στα υψώματα του Γκολάν (κατά παράβαση των συμφωνιών του 1974, αν και προφασίζεται ότι άλλαξε η κυβέρνηση με την αλλαγή καθεστώτος κι έτσι δεν δεσμεύεται στην τήρησή τους· απόλυτος ο θαυμασμός για τη διαρκή κι άγρυπνη έγνοια για νομιμοφάνεια!). Βομβαρδίζει κάθε στρατιωτικό στόχο με πολεμικό υλικό που μπορεί (αεροπορικές βάσεις, αποθήκες στρατιωτικού υλικού), καταστρέφοντας έτσι την αμυντική ικανότητα της Συρίας. Και φυσικά διογκώνοντας και μεγιστοποιώντας τη μελλοντική -και στρατιωτική/αμυντική- εξάρτηση της χώρας από την Τουρκία.
Η αναφορά δε του Ερντογάν για τις τοποθεσίες των ημίσεων της καρδιάς του («Αν το μισό της καρδιάς μας βρίσκεται στο Γκαζιάντεπ, την Αλεξανδρέττα [Χατάι] και την Ούρφα [Έδεσσα] το άλλο μισό βρίσκεται στο Αφρίν, το Χαλέπι, τη Χάμα, τη Χομς και την Δαμασκό»), δεν απηχεί μόνο κατ' ειρωνικό τρόπο τον Χικμέτ, αλλά προδήλως ταληθή λέγει: Το ήμισυ (τουρκικό σήμερα) της καρδιάς του ήταν συριακά εδάφη που απέσπασε η Τουρκία. Καθείς ας σκεφτεί τι πιθανόν εννοεί ο Τούρκος ηγεμόνας όταν λέει για το άλλο (συριακό) μισό της καρδιάς του. (Και τι πλατιά κι ευρύχωρη καρδιά αυτή του σουλτάνου, συγγνώμη του ψηφισμένου προέδρου! Σε λίγο θα φτάνει τα εδάφη της πάλαι ποτέ Οθωμανικής πατρίδας.)
Τώρα πώς θα τα βγάλει πέρα το Ισραήλ με τζιχαντιστές στο πλευρό του ή με το ήμισυ της καρδιάς του σουλτάνου στις κουρδικές περιοχές, θα δείξει το άμεσο μέλλον.
Ταυτόχρονα, οι μεγαλόστομες διακηρύξεις περί της εδαφικής ακεραιότητας και της εθνικής κυριαρχίας της Συρίας, απλώς είναι κούφια, υποκριτικά -και παντελώς ψεύτικα- λόγια.
(«Οι Αλεξανδρινοί ένιωθαν βέβαια που ήσαν λόγια αυτά και θεατρικά [...]
γοητευμένοι με τ’ ωραίο θέαμα —
μόλο που βέβαια ήξευραν τί άξιζαν αυτά,
τί κούφια λόγια ήσανε αυτές οι βασιλείες»,
γράφει ο Καβάφης, για άλλες, άσχετες παντελώς περιπτώσεις!).
Εκτός από το Ισραήλ, τη χώρα τη βομβαρδίζει και η αμερικανική αεροπορία ανατολικά, με την πρόφαση ότι χτυπά το Νταές, τον κακό Ίσιδα. Το πλέον πιθανό όμως, όπως λέγεται από "κακές γλώσσες", είναι πως ουσιαστικά οι ΗΠΑ προσπαθούν να αποτρέψουν και να καταστρέψουν την οποιαδήποτε υποψία αραβικής αντίστασης, κυρίως ενάντια στο Ισραήλ.
Στις διάφορες λίστες νικητών και χαμένων που κυκλοφορούν, και κατ΄ουσίαν είναι σωστές, απουσιάζει κι ένας άλλος (μεγάλος, υποδόριος, παρότι ακόμη άδηλος) νικητής. Κι αυτός δεν είναι άλλος από το βαθύ αμερικανικό κράτος που, καταπώς φαίνεται, καταφέρνει τοιουτοτρόπως να εμπλέξει τον Τραμπ στο χάος της Συρίας (και, υποψιάζομαι σύντομα και της Ουκρανίας), παρά και ενάντια στη διακηρυγμένη επιθυμία του να στρέψει τα πυρά του προς την Κίνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου