..............................................................
Είναι στον κήπο μας μια βερυκοκκιά.
Τα κλαδιά της φτάνουν ως το παράθυρο το καλοκαίρι
κι ο ίσκιος της τόσο παχύς..- κάτι που πιάνεται…
Μια σαύρα πού και πού κάνει όμορφο το χώμα…
Είμαστε όλοι γέροι πια σ’ αυτά τα σπίτια –
με θερμοκρασία μηδέν και μηδέν συνεννόηση,
με εγωισμούς τρυπωμένους ακόμα
κι άλλους μισοσκοτωμένους από μια διαβατική αθωότητα...
Τρέχει τ’ αεράκι μέσα στο φύλλωμα τ’ απόγεμα
φέρνοντάς μας ένα ρίγος χωρίς οδύνη
φρίκη νεανική από άλλο κόσμο
μακροχρόνια ανατριχίλα πάνω στο δέρμα
μακροχρόνια γεύση από βερύκοκκο…
(Έτσι σου φάνηκε η ζωή σε μιαν ώρα αφαιρεμού…
Γιατί στο τέλος ποιος ξεχνά πως η ζωή είναι μόνο
μια μακροχρόνια γεύση από κοτσάνι.)
Νίκος Φωκάς (1927-2021), από την «Ανθολογία Ποίησης» Ρένου Ηρακλή και Στάντη Αποστολίδη, τ. 3, 11η έκδοση, 1983]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου