"ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΦΚΑ" Γενέθλιο αφιέρωμα από τη φίλη στο fb Gianna Vlachou (facebook, 3.7.2024)

 ...............................................................

                 (Franz Kafka, 3.7.1883 -3.6.1924)

ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΦΚΑ*

Έρχεται πάλι καλοκαιριάτικα
αυτός ο Φρανς Κάφκα.
Κάθεται. Παίζουμε σκάκι.
Πίνουμε γάλα
–που πολύ ταιριάζει
με τα μαύρα ρούχα–
Λέμε αστεία και γελάμε.
Έχει ένα σιδερένιο βήχα
που με αναστατώνει.
Βγάζει το παλτό
και με ρωτάει για σένα.
Του εξηγώ
ότι κοιμάσαι δίπλα.
Συνεχίζουμε.
Τα ξημερώματα φεύγει,
παίρνοντας μαζί του
το μισό δωμάτιο
–όπως πάντα με κερδίζει.

Γιάννης Κοντός ("Τα οστά",1982)

.................


Η γκρίζα μπλούζα που μου χάρισαν
που μου την έφεραν από την Πράγα
έχει μια στάμπα στο στήθος
γράφει τ’όνομα σου, Φράντς Κάφκα.
Μια μπλούζα της αράδας
για κουλτουριάρηδες τουρίστες.
Όμως μ’αρέσει κάποτε
να τη φορώ κατάσαρκα
σαν είμαι μόνος.
Είναι το γκρίζο που μου πάει.
Γκρίζο της θλίψης και της ερημιάς
Που τόσο ένιωθες Εσύ.


Γιώργης Παυλόπουλος («Η γκρίζα μπλούζα» Πού είναι τα πουλιά; 2004)

....................



Ο Φραντς Κάφκα ζούσε
σ’ ένα μεγάλο υγρό δωμάτιο
στρωμένο μ‘ ένα βρόμικο παλιό χαλί.
Πού και πού διέτρεχε το χαλί
ένας μεγάλος γκρίζος ποντικός.
Ο πόντικας αυτός,
έλεγε συχνά ο Φραντς,
ο πόντικας αυτός,
είναι η αγαπημένη μου κι εγώ.


Μίλτος Σαχτούρης ("Εκτοπλάσματα" Στιγμή 1986)

*Σημείωση: από τη φίλη στο fb Gianna Vlachou (facebook, 3.7.2024)