...............................................................
Άννα Ε. Πετράκη
(γ.1961)
Δεν ήτανε κοντή η φούστα μου,
μα, όπως μαγιάτικα κι ανέμελα καθόμουν,
όλο και επέτρεπε
από το σφρίγος το νεανικό
μία μικρή του γύμνια να φανεί
Ντράπηκα κι έκανα να την κατεβάσω
«Μη!», χαμογέλασες,
«άσε από τις φυλλωσιές των πεύκων
του ήλιου το φως να τρεμουλιάσει
στο χνούδι
που πάνω στα γόνατά σου
χορευτικά χρυσίζει»
Πέρασαν χρόνια
Σβήστηκαν από μέσα μου
εικόνες, λέξεις και σιωπές
Μόνο που κείνο το γλυκό απομεσήμερο
της νιότης,
φύτεψα
-αχνό αμάρτημα, ατελές-
το βλέμμα σου αλησμόνητο
χάδι ανεπαίσθητο
ερωτικό
πάνω στα γόνατά μου
'Αννα Ε. Πετράκη
(επί του πιεστηρίου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου