«Έκκληση» 32 προσωπικοτήτων προς τους πολιτικούς «να αναλάβουν τις ευθύνες τους»
και...
Τριάντα δύο προσωπικότητες από το χώρο των τεχνών, των γραμμάτων και της επιστήμης, υπογράφουν το κείμενο με τίτλο «Τολμήστε!», στο οποίο καλούν «όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου» να «αλλάξουν νοοτροπία, να παραμερίσουν τις ιδιοτέλειες», «να μιλήσουν με ειλικρίνεια στους έλληνες πολίτες για τους κινδύνους που απειλούν τη χώρα» και «σε συνεργασία με τους ευρωπαίους εταίρους μας» να κάνουν τα απαραίτητα «για τη σωτηρία».
Αναλυτικότερα, το κείμενο έχει ως εξής:
Τολμήστε!
Θέλουμε να εκφράσουμε με τον πιο σαφή τρόπο την αγωνία μας για τη δραματική κατάσταση του τόπου. Η ισότιμη ένταξή μας στην Ευρώπη, αναγκαία για την επιβίωση της Ελλάδας ως σύγχρονης προηγμένης χώρας, αλλά και οι σημαντικές πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές κατακτήσεις που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της, απειλούνται σήμερα σοβαρά. Ως υπεύθυνοι πολίτες νοιώθουμε την ανάγκη να μιλήσουμε, καθώς οι φωνές του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο, κρύβοντας από τους περισσότερους Έλληνες τη σοβαρότητα της κατάστασης και προτείνοντας λύσεις καταστροφικές, ανεδαφικές ή εξωπραγματικές σε στιγμή κρίσης.
Απευθύνουμε έκκληση σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου, σε όποια θέση και αν βρίσκονται: στον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση και τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, αλλά και τον αρχηγό και τους βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τους αρχηγούς και τους βουλευτές των άλλων κομμάτων. Τους καλούμε όλους να αλλάξουν νοοτροπία, να παραμερίσουν τις ιδιοτέλειες, τις προσχηματικές αντιμαχίες, εσωκομματικές και εξωκομματικές, τους υπολογισμούς, τους συμψηφισμούς, καθώς και τις αγκυλωμένες στο παρελθόν ιδεολογικές και πολιτικές περιχαρακώσεις και να αναλάβουν επιτέλους στο ακέραιο τις ευθύνες τους. Τους ζητούμε να μιλήσουν με ειλικρίνεια στους έλληνες πολίτες για τους κινδύνους που απειλούν τη χώρα, για τον αγώνα και τις θυσίες που απαιτεί η σωτηρία και η ανάκτηση της αξιοπρέπειάς της, και να εργαστούν σκληρά και συστηματικά για τη νέα στροφή. Ο τόπος χρειάζεται μια ηγεσία ευθύνης και εθνικής ανασυγκρότησης που, σε συνεργασία με τους ευρωπαίους εταίρους μας, θα κάνει τα απαραίτητα για τη σωτηρία.
Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, και μόνο συντονισμένες ενέργειες, βασισμένες σε ένα νέο πνεύμα ομοψυχίας μπορούν να αποτρέψουν πλέον την καταστροφή. Όσοι αγνοούν προκλητικά τα σημεία των καιρών και, επιδεικνύοντας ασυγχώρητη ιδιοτέλεια, επιμένουν να επενδύουν στην κατάρρευση με οδηγό το δικό τους προσωπικό ή κομματικό συμφέρον, θα χρεωθούν στο ακέραιο την καταστροφή της χώρας. Υπάρχει ακόμη καιρός να σωθούμε, αν αυτοί που εκπροσωπούν τον λαό και παίρνουν τις αποφάσεις για λογαριασμό του, όπου κι αν βρίσκονται, είτε στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση, είτε σε άλλους συλλογικούς φορείς ή όργανα, τολμήσουν να κάνουν το καθήκον τους.
Οι κατακτήσεις της σημερινής Ελλάδας στηρίχθηκαν σε κόπους και θυσίες γενεών. Δεν έχουμε δικαίωμα, πολιτικοί και πολίτες, να τις εγκαταλείψουμε ούτε να αφήσουμε κανέναν να τις καταστρέψει. Δεν έχουμε δικαίωμα να υποθηκεύσουμε το μέλλον και τα όνειρα των νέων και των επερχόμενων γενεών.
Οι κατακτήσεις της σημερινής Ελλάδας στηρίχθηκαν σε κόπους και θυσίες γενεών. Δεν έχουμε δικαίωμα, πολιτικοί και πολίτες, να τις εγκαταλείψουμε ούτε να αφήσουμε κανέναν να τις καταστρέψει. Δεν έχουμε δικαίωμα να υποθηκεύσουμε το μέλλον και τα όνειρα των νέων και των επερχόμενων γενεών.
Υπογράφουν, από τα γράμματα και τις τέχνες:
- Θανάσης Βαλτινός
- Κική Δημουλά
- Απόστολος Δοξιάδης
- Τάκης Θεοδωρόπουλος
- Αθηνά Κακούρη
- Μένης Κουμανταρέας
- Γιάννης Κουνέλης
- Πέτρος Μάρκαρης
- Τάσος Μπουλμέτης
- Βασίλης Παπαβασιλείου
- Διονύσης Σαββόπουλος,
- Γιώργος Σκαμπαρδώνης
- Αλέκος Φασιανός
Από την ακαδημαϊκή- επιστημονική κοινότητα:
- Νίκος Αλιβιζάτος
- Νάσος Βαγενάς
- Γιάννης Βούλγαρης
- Γιώργης Γιατρομανωλάκης
- Άγγελος Δεληβοριάς
- Γιώργος Δερτιλής
- Αρίστος Δοξιάδης
- Ορέστης Καλογήρου
- Στάθης Καλύβας
- Βάσω Κιντή
- Ανδρέας Κούρκουλας
- Νίκος Μουζέλης
- Χαράλαμπος Μ. Μουτσόπουλος
- Γιώργος Παγουλάς
- Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου
- Παύλος Σούρλας
- Γιάννης Στουρνάρας
- Σταύρος Τσακυράκη
- Χαρίδημος Τσούκας
- http://www.tvxs.gr/news/%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%AD%CF%87%CE%BD%CE%B5%CF%82/%C2%AB%CE%AD%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%B7%C2%BB-32-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%89%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%84%CE%AE%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%82-%C2%AB%CE%BD%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%B9%CF%82-%CE%B5%CF%85%CE%B8%CF%8D%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82%C2%BB
...και εξ "οικείων" τα βέλη:
Ονόµατα κι ευθύνες
ΤΟΥ Ι. Κ. ΠΡΕTΕΝΤΕΡΗ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στα "ΝΕΑ", Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011
ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ από τους Τριανταέναν ανθρώπους των γραµµάτων, των τεχνών και της επιστήµης που υπέγραψαν την κοινή έκκληση προς τον πολιτικό κόσµο τούς γνωρίζω προσωπικά και τους εκτιµώ απεριόριστα. Αποτελούν ό,τι πιο φωτεινό κι ό,τι πιο αξιόπιστο διαθέτει ο κόσµος στους τοµείς τους.
ΕΥΛΟΓΟ , λοιπόν, και καλοδεχούµενο να καταθέτουν δηµοσίως την ανησυχία τους και να προειδοποιούν για τους κινδύνους που µας απειλούν. Χωρίς κανέναν δισταγµό προσυπογράφω και την αγωνία τους και την έκκλησή τους.
ΑΣ ΜΟΥ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΝ , όµως, δύο παρατηρήσεις. ΠΡΩΤΟΝ, τα ονόµατα. Οταν παρατηρείς ότι υπάρχουν κάποιοι που «επιδεικνύοντας ασυγχώρητη ιδιοτέλεια, επιµένουν να επενδύουν στην κατάρρευση µε οδηγό το δικό τους προσωπικό ή κοµµατικό συµφέρον», δεν µπορείς να µη λες ποιον εννοείς.
Η ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ είναι πολύ βαριά για να µην προσωποποιείται, άρα να µην αποδεικνύεται. Κι είναι εξαιρετικά ισοπεδωτική για να ίπταται πάνω από το σύνολο του πολιτικού συστήµατος χωρίς να αποδίδεται, άρα και να αντικρούεται – πειστικά ή όχι, αδιάφορο...
∆ΕΥΤΕΡΟΝ , οι ευθύνες. Είναι σωστό να καλείς όλους «να αναλάβουν στο ακέραιο τις ευθύνες τους» από τη στιγµή που είναι προφανές ότι όλοι έχουν ευθύνες. Αλλά µε µια διευκρίνιση: δεν έχουν όλοι τις ίδιες ευθύνες. Ο καθένας κρίνεται όχι συνολικά,αλλά ως προς τον ρόλο που του έχει αναθέσει το δηµοκρατικό σύστηµα.
ΠΟΛΥ ΦΟΒΟΥΜΑΙ , όµως, πως όταν τη στιγµή της κρίσης φορτώνεις το βάρος ισοµερώς και αδιακρίτως σε όλες τις πλάτες είναι ο ασφαλέστερος δρόµος για να καταλήξεις εκ των υστέρων στο ισοπεδωτικό «φταίνε όλοι!».
ΑΛΛΑ Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ σήµερα δεν αντιµετωπίζει µόνο πρόβληµα οικονοµικής επιβίωσης, το οποίο σωστά επισηµαίνουν οι Τριανταένας. Ούτε µόνο πρόβληµα ηγεσίας, όπως υπαινίσσονται.
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ πρωτίστως πρόβληµα νοµιµοποίησης του πολιτικού συστήµατος, άρα πρόβληµα δηµοκρατίας. Για να το πω µε τον πιο απλό τρόπο: κινδυνεύουµε να πετάξουµε το µωρό µαζί µε τα βρωµόνερα...
ΣΕ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ πολιτική κρίση, όµως, η χειρότερη απάντηση είναι η εξίσωση των πάντων. ∆ιότι αυτή η εξίσωση αποτρέπει την ανάδειξη λύσεων µέσα από το συντεταγµένο δηµοκρατικό σύστηµα (αφού όλοι θα φταίνε το ίδιο για την «καταστροφή»...) και εκτρέπει την αναζήτηση λύσεων ή διεξόδων σε επικίνδυνους δρόµους και χώρους. Στην αναζήτηση, δηλαδή, κάποιων που θα βρίσκονται εκτός της υποτιθέµενης «συνευθύνης».
ΕΙΜΑΙ ΒΕΒΑΙΟΣ ότι οι Τριανταένας δεν έχουν τίποτα τέτοιο στο µυαλό τους.
ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΘΕΩΡΩ εξαιρετικά σηµαντικό σε αυτήν την τόσο κρίσιµη στιγµή, όχι της οικονοµίας αλλά της δηµοκρατίας µας, να υπερασπιστούµε εξίσου τα αναγκαία της κοινωνίας, τα αυτονόητα της οικονοµίας, τα απαραίτητα του µέλλοντος, αλλά και τα θεµελιώδη του κοινοβουλευτισµού.
ΕΥΛΟΓΟ , λοιπόν, και καλοδεχούµενο να καταθέτουν δηµοσίως την ανησυχία τους και να προειδοποιούν για τους κινδύνους που µας απειλούν. Χωρίς κανέναν δισταγµό προσυπογράφω και την αγωνία τους και την έκκλησή τους.
ΑΣ ΜΟΥ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΝ , όµως, δύο παρατηρήσεις. ΠΡΩΤΟΝ, τα ονόµατα. Οταν παρατηρείς ότι υπάρχουν κάποιοι που «επιδεικνύοντας ασυγχώρητη ιδιοτέλεια, επιµένουν να επενδύουν στην κατάρρευση µε οδηγό το δικό τους προσωπικό ή κοµµατικό συµφέρον», δεν µπορείς να µη λες ποιον εννοείς.
Η ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ είναι πολύ βαριά για να µην προσωποποιείται, άρα να µην αποδεικνύεται. Κι είναι εξαιρετικά ισοπεδωτική για να ίπταται πάνω από το σύνολο του πολιτικού συστήµατος χωρίς να αποδίδεται, άρα και να αντικρούεται – πειστικά ή όχι, αδιάφορο...
∆ΕΥΤΕΡΟΝ , οι ευθύνες. Είναι σωστό να καλείς όλους «να αναλάβουν στο ακέραιο τις ευθύνες τους» από τη στιγµή που είναι προφανές ότι όλοι έχουν ευθύνες. Αλλά µε µια διευκρίνιση: δεν έχουν όλοι τις ίδιες ευθύνες. Ο καθένας κρίνεται όχι συνολικά,αλλά ως προς τον ρόλο που του έχει αναθέσει το δηµοκρατικό σύστηµα.
ΠΟΛΥ ΦΟΒΟΥΜΑΙ , όµως, πως όταν τη στιγµή της κρίσης φορτώνεις το βάρος ισοµερώς και αδιακρίτως σε όλες τις πλάτες είναι ο ασφαλέστερος δρόµος για να καταλήξεις εκ των υστέρων στο ισοπεδωτικό «φταίνε όλοι!».
ΑΛΛΑ Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ σήµερα δεν αντιµετωπίζει µόνο πρόβληµα οικονοµικής επιβίωσης, το οποίο σωστά επισηµαίνουν οι Τριανταένας. Ούτε µόνο πρόβληµα ηγεσίας, όπως υπαινίσσονται.
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ πρωτίστως πρόβληµα νοµιµοποίησης του πολιτικού συστήµατος, άρα πρόβληµα δηµοκρατίας. Για να το πω µε τον πιο απλό τρόπο: κινδυνεύουµε να πετάξουµε το µωρό µαζί µε τα βρωµόνερα...
ΣΕ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ πολιτική κρίση, όµως, η χειρότερη απάντηση είναι η εξίσωση των πάντων. ∆ιότι αυτή η εξίσωση αποτρέπει την ανάδειξη λύσεων µέσα από το συντεταγµένο δηµοκρατικό σύστηµα (αφού όλοι θα φταίνε το ίδιο για την «καταστροφή»...) και εκτρέπει την αναζήτηση λύσεων ή διεξόδων σε επικίνδυνους δρόµους και χώρους. Στην αναζήτηση, δηλαδή, κάποιων που θα βρίσκονται εκτός της υποτιθέµενης «συνευθύνης».
ΕΙΜΑΙ ΒΕΒΑΙΟΣ ότι οι Τριανταένας δεν έχουν τίποτα τέτοιο στο µυαλό τους.
ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΘΕΩΡΩ εξαιρετικά σηµαντικό σε αυτήν την τόσο κρίσιµη στιγµή, όχι της οικονοµίας αλλά της δηµοκρατίας µας, να υπερασπιστούµε εξίσου τα αναγκαία της κοινωνίας, τα αυτονόητα της οικονοµίας, τα απαραίτητα του µέλλοντος, αλλά και τα θεµελιώδη του κοινοβουλευτισµού.
[Οταν τη στιγµή της κρίσης φορτώνεις το βάρος ισοµερώς και αδιακρίτως σε όλες τις πλάτες, είναι ο ασφαλέστερος δρόµος για να καταλήξεις εκ των υστέρων στο ισοπεδωτικό «φταίνε όλοι!»]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου