............................................................
σ τ ο ν ί δ ι ο μ ε σ η μ β ρ ι ν ό
Στον ίδιο μεσημβρινό, τον 25ο ανατολικά του Γκρίνουιτς, δυο μέτωπα συζητούν, χειρονομούν και καθαρίζουν τους πόρους τους - το μεν με σαπούνι για λιπαρές επιδερμίδες το δε για ξηρές, στον ίδιο νιπτήρα και ενώπιον του ιδίου επιτοίχιου καθρέφτη, ο οποίος, σημειωτέον, γεμίζει σκηνές, σταγονίτσες και σκέρτσα.
Ακολουθούν φιλιά και περιπαθή ερωτήματα -
πες μου, φιλάς αλλουνού το μυαλό σαν εμένα;
Ένα βράδυ ακούστηκαν σειρήνες και άλλα οξύφωνα.
Εκείνος κόλλησε το μέτωπο του στο τζάμι.
Εκείνη κόλλησε το δικό της στον αντίχειρα.
Όταν κοιτάχτηκαν, είχαν γεμίσει εκδορές -
εκεί κυρίως ο τύπος, ο ήλος και το ποίημα.
Κι αν σου ζητώ να ψηλαφίσεις τα σημάδια μου,
είναι για να τα εμπεδώσω, είπε.
/stanza, εκδόσεις Gutenberg 2021,
πρώτη ανατύπωση 2023, σ. 50/
Photo: Maria Kant “Επί τον τύπον των ήλων”
Κεραμεικός, 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου