...............................................................
Ιστορίες ντροπής μπλε τρένων με… πράσινα άλογα
έγραψε ο Γρηγόρης Ρουμπάνης ("Εφημερίδα των Συντακτών"-"ΤΡΙΤΗ ΜΑΤΙΑ", 23.05.25)
Λέγεται ότι, όταν, κατά τη διάρκεια μιας διαδρομής, ελεγκτής των σιδηροδρόμων της Γαλλίας περνούσε από το βαγόνι της 1ης θέσης και βρέθηκε μπροστά στον Γάλλο σοσιαλιστή ηγέτη Ζαν Ζορές, δεν άντεξε στον πειρασμό να τον ρωτήσει: «Μα, εσείς εδώ κι όχι στην τρίτη ή έστω στη δεύτερη θέση;» Ευγενικός αυτός του απάντησε με αφοπλιστική ειλικρίνεια: «Μα, αγαπητέ μου, εμείς αγωνιζόμαστε για να υπάρχει μια μέρα μόνο 1η θέση».
Το περιστατικό εκτυλίχτηκε στις αρχές του 20ού αιώνα, όταν ακόμα το όραμα του σοσιαλισμού ήταν φρέσκο και δεν είχε κακοποιηθεί από «πραγματιστές» που είδαν το φως τους στη θερμή αγκάλη του νεοφιλελευθερισμού. Τώρα έχουν ισοπεδωθεί όλα. Οχι μόνο στη σημερινή Γαλλία του μικροπρεπή, μικρόψυχου και μικρόμυαλου Μακρόν αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη των ονείρων τους. Για σύγχρονος κεντροαριστερός και ακραίος ουμανιστής είχε αυτοπροβληθεί, όταν κατέβαινε πρώτη φορά στον πολιτικό στίβο ο σημερινός ένοικος του μεγάρου των Ηλυσίων, τώρα έχει τινάξει στον αέρα εργασιακές σχέσεις και κοινωνική πρόνοια και κυκλοφορεί στα λαγούμια των φιλοπόλεμων ελίτ προσδοκώντας αίμα, περισσότερο αίμα χάριν της πολεμικής βιομηχανίας της πατρίδας του και των επενδυτικών κεφαλαίων που εκπροσωπεί. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για ολόκληρη την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένου του Ηνωμένου Βασιλείου, του οποίου ο επίσης αριστεροφανής ηγέτης του βρήκε τρόπο (έναντι μερικών τόνων βακαλάου και ρέγκας στο πιάτο της Ούρσουλας της καρδιάς του) να ξαναβάλει από το παράθυρο τη χώρα του στο άντρο των αιμοχαρών ληστών της Ε.Ε., ως όμαιμος κι αυτός.
Εχει κορώσει η ήπειρος των επαναστάσεων και των μεγάλων απελευθερωτικών αγώνων από ριψάσπιδες σοσιαλιστές και κεντροαριστερούς απολογητές της σημερινής συμμορίας των Βρυξελλών, των Παρισίων, του Βερολίνου και φυσικά των Αθηνών. Αυτοί οι τελευταίοι είναι και οι γελοιωδέστεροι. Οι μισοί μετέχουν ενθουσιωδώς στην κυβέρνηση του ακραίου νεοφιλελεύθερου Κυριάκου Μητσοτάκη και οι άλλοι μισοί παραμένουν στο κόμμα, το οποίο κάποτε υποσχέθηκε την ταχύτερη από ποτέ μετάβαση στον σοσιαλισμό («στις 18 σοσιαλισμός», ήταν το σύνθημα του ηγέτη τους) αλλά σήμερα ρίχνει μαξιλαράκια σε κάθε βήμα του πρωθυπουργού μην τύχει και πέσει και χτυπήσει πουθενά. Μαζί και τα δυο «παραρτήματα» του ίδιου πράσινου μαγαζιού στον πολεμοχαρή προσανατολισμό της Ευρώπης –με κάποιους αστερίσκους το δεύτερο– και κανένα ουσιαστικό μέτρο ανάκαμψης για τη χειμαζόμενη από την έναρξη των μνημονίων ελληνική κοινωνία. Κι από διεθνισμό, άλλο τίποτα. Αφού δεν υπάρχουν στο δρομολόγιο του μυαλού τους τα δυτικά προάστια, πώς να ταξιδέψει στη Δυτική Οχθη ή τη Λωρίδα της Γάζας; Αξιολύπητα πολιτικά όντα, που εκτός των άλλων δεν έχουν να προσφέρουν στο πιάτο της αρχικομισάριου όχι λίγους βακαλάους, αλλά ούτε ένα πιάτο γαύρου, αφού τον έλεγχο και στην αλιεία του γευστικού αφρόψαρου τον έχουν δώσει στον μεγάλο χορηγό της ευρωπαϊκής συμμορίας Ερντογάν.
Τρέχουν λοιπόν σαν πράσινα άλογα, με πρωτοκαβαλάρη τον Φλωρίδη, να φροντίσουν για ό,τι τους επιτρέπει ο πρωθυπουργός τους: την προστασία του από τις κατηγορίες που τον βαρύνουν στο έγκλημα των Τεμπών ή των παρακολουθήσεων, καθώς και τη νομική θωράκιση των εξωχώριων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων της οικογένειας, η οποία κάνει ό,τι κάνει αλλά δεν καταδέχεται να πληρώνει φόρους στο δήθεν αναπτυξιακό πλην αδηφάγο και αντιπαραγωγικό ελληνικό κράτος. Αυτό ας το πληρώνουν όσοι ταξιδεύουν με ελληνικά τρένα, που έτσι κι αλλιώς είναι δεύτερης ή και τρίτης θέσης-κατηγορίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου