...............................................................
·
Απόσπασμα από το δοκιμιακό
σχεδίασμα του
Μανόλη Αναγνωστάκη (1925 – 2005) «Ο ποιητής Μανούσος Φάσσης – Η ζωή και το έργο
του / Μια πρώτη απόπειρα κριτικής προσέγγισης» (εκδ. «στιγμή», 1996)
«…Όσο
αγγελικός θέλει να το παίζει ο Μανούσος στα ποιήματά του τα προορισμένα για
κυρίες ή δεσποινίδες – αντικείμενα των παλιμπαιδικών έως λάγνων φαντασιώσεών
του – τόσο φαρμακερός αποδεικνύεται όταν απευθύνεται σε μένα. Τον
ίδιο εκείνο καιρό έγραψε το παρακάτω ιοβόλο ποίημα, που μπορούσα κάλλιστα να το
αποκρύψω, αλλά και πάλι η πνευματική μου ακεραιότητα, ακοίμητα παρούσα, μου
απαγορεύει τέτοια επαίσχυντη ενέργεια:
FAIR PLAY
Τω φίλω Μ. Αν.
Πόσες
χιλιάδες ώρες πέρασαν με συνεδρίαση,
σ’
αχτίδες, κόβες και κομματικούς πυρήνες,
στο
τέλος πάθαμε χρονία νικοτινίαση
κι
ο πονοκέφαλος ούτε περνούσε μ’ ασπιρίνες.
Μάθαμε
απ’ έξω – βασικά – όλα τα προβλήματα
και
την αναγκαιότητα της πάλης
και
γίναμε τα δαχτυλοδειχτούμενα τα βλήματα
κρατώντας
τον Μάρξ-Έγκελς υπό μάλης.
Μέρα
τη μέρα θα ‘ρχονταν η Επανάσταση
και
περιμένοντας πέρασαν χρόνια
κι
όμως σ’ το λέγαν οι γονείς σου: «άσ’ τα συ
πάντα
θα βρίσκονται στον κόσμο άλλα κωθώνια».
Πάντοτε
ο καπιταλισμός βρίσκει περάσματα
και
ξεπερνά τις δύσκολες τις κρίσεις.
Κι
ένα πρωί: «Απαγορεύονται τα άσματα
και
κοπιάστε στο τμήμα γι’ ανακρίσεις».
Τώρα
να σπάσεις δεν μπορείς πια, σε χρωμάτισαν
και
σ’ έχουν σαν τον ποντικό μέσα στη φάκα
και
δεν ξεφεύγεις απ’ του χαφιέ το μάτι σαν
σαν
συναναστρέφεσαι τον καθ’ ένα μαλάκα.
…
… … … … … … … … … … … … … … …
Δεν
άκουσες ποτέ τη μάνα σου την άγια,
Σ’
ενοχλούσε και σένα το κατεστημένο,
Δεν
είδες γύρω σου χιλιάδες τα ναυάγια
Δεν
το χαμπάρισες πως το παιχνίδι ήταν στημένο.
Άκουσα κάποτε να θρυλείται για τον Γεώργιο Παπανδρέου, τον
καιρό της λεγόμενης «αποστασίας» - να το λέει μάλιστα κάποιος παλιός συνεργάτης
του – και δεν κατάλαβα αν ως απειλή ή ως καμάρι: «Αυτός ο άνθρωπος, προκειμένου
να πει ένα καλαμπούρι [πετυχημένο δηλαδή με τα παμπάλαια κριτήρια περί χιούμορ – σημείωση δική μας] αδιαφορεί
ακόμη και αν πρόκειται να ματοκυλιστεί ο τόπος. Αυτός, αρκεί που θα πει το καλαμπούρι του».
Δεν νομίζω ότι ο
Μανούσος, προκειμένου να κάνει το δικό του, θα έφτανε ποτέ σε τέτοιο ακραίο
όριο…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου