"Νοσταλγία" ποίημα του Γιώργου Τσουκαλά (1903 - 1974)

 ...............................................................

Γιώργος Τσουκαλάς (1903 - 1974)*

Νοσταλγία

 

Θέλω να γράψω ακόμα ένα τραγούδι,

τονισμένο σ’ εκείνο τον σκοπό,

τον παλιό, των πρώτων τραγουδιών μου.

 

Τους δρόμους που ξεχάστηκαν πιστεύω

να τους ξανάβρω, φτάνει ν’ αφεθώ

στην πικρή, θλιμμένη νοσταλγία.

 

Ω! φτάνει ν’ αφεθώ μ’ εμπιστοσύνη·

κατέχει αυτή έναν τρόπο μαγικό

για να ξυπνήσει εκείνα που πεθάναν.

 

Κάτω απ’ τα δάχτυλά της ξαναζούνε

των φευγαλέων ερώτων οι στιγμές

οι θείες στιγμές της πρώτης μας αγάπης.

 

Τα φεγγάρια που βλέπαμε ριγώντας,

κάτω από τ’ άστρα, τα ήρεμα νερά

οι νοσταλγίες που σάλευαν εντός μας…

 

Τη θύρα που μου ανοίχτηκε, του κόσμου,

ερμητικά θα κλείσει μια στιγμή,

στην άγνοια της αγνότητος να μείνω.

 

Ω! φτάνει ν’ αφεθώ μ’ εμπιστοσύνη…

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Περισσότερα για τον ποιητή Γιώργο Τσουκαλά, εδώ:

https://www.oanagnostis.gr/%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%AE%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%BF-%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CF%84%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CF%82/