Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011

Σαν σήμερα (14/1) το 1951 πέθανε ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, ο εισηγητής του αστικού μυθιστορήματος και του αστικού δράματος στην Ελλάδα...



1951: Γρηγόριος Ξενόπουλος, συγγραφέας και δημιουργός της «Διάπλασης των Παίδων». [γεν. 9/12/1867]


   Ένα δείγμα γραφής από το καλύτερο, σύμφωνα με τους μελετητές του θεάτρου μας,  θεατρικό έργο του Ξενόπουλου τη, "Στέλλα Βιολάντη": 

   Από τη Β' Πράξη:

...ΠΑΝΑΓΗΣ (ο πατέρας της Στέλλας): ...Πού ήσουνα συ, δεν μου λες; Σε γύρευα απάνου.
ΣΤΕΛΛΑ (με σεβασμό, αλλά χωρίς φόβο και με λίγο πείσμα): Απάνου ήμουνα / τούτη τη στιγμή κατέβηκα.
ΠΑΝΑΓΗΣ: Να κάμεις τι;
ΣΤΕΛΛΑ: Έτσι.
ΠΑΝΑΓΗΣ: Έτσι; Και με ρώτησες εμένα που κατέβηκες;
ΣΤΕΛΛΑ: Δεν τώξερα* πως είμαι φυλακισμένη.
ΠΑΝΑΓΗΣ: Μάλιστα, φυλακισμένη. Από σήμερα είσαι φυλακισμένη, και ναν το ξέρεις, στην κάμερά σου. Εγώ θα σου κλειώ, εγώ θα σανοίγω. Και όποτε θέλω.
ΣΤΕΛΛΑ: Πολύ καλά.
ΠΑΝΑΓΗΣ (στέκεται μια στιγμή και την αγριοκοιτάζει, έπειτα ανοίγει το γράμμα και της το βάζει εμπρός της): Το γνωρίζεις ετούτο εδώ;
ΣΤΕΛΛΑ (χαμηλώνει τα μάτια χωρίς ναπαντήσει).
ΠΑΝΑΓΗΣ: Α, το γνωρίζεις, βλέπω . . . καλά. Γι' άκου εδώ. (Της διαβάζει το γράμμα μια μια λέξη κτυπητά). "Ναι, Χρηστάκη μου, σ' αγαπώ κ' εγώ. Σαγαπώ όσο δεν φαντάζεσαι" - ακούς! - "όσο δεν μπορείς να φανταστείς. Είμαι δική σου. Αγάπα με. Η Στέλλα σου . . ." (μικρή παύση) Χμ! . .  Ε ί μ α ι  δ ι κ ή  σ ο υ. . . (με αυστηρή ηρεμία, κοιτάζοντας πότε το γράμμα και πότε την Στέλλα). Πώς έγραψες εσύ τέτοιο πράμα; Πώς μπόρεσες να το φαντασθείς; . . Απορώ, μα το ναί! Ε ί μ α ι  δ ι κ ή  σ ο υ ; ! Και τίνος είσαι, κοπέλα μου; Ποίον ερώτησες να σου πει τίνος είσαι; (με κάποια έξαψη). Με τι δικαίωμα εδόθηκες στον ξένον άνθρωπο; Ποίος σου είπε πως ορίζεις εσύ τον εαυτό σου; Πώς σου επέρασε από το νου, πως μπορείς να δώσεις και το νύχι σου και την τρίχα σου, χωρίς να θέλω εγώ; . . . Ε;! τι στέκεσαι ακόμα και με κοιτάζεις; . . . Πώς δεν πέφτεις στα πόδια μου να μου γυρέψεις συχώρεση; . . .

Από την Γ' Πράξη:

...ΜΑΡΙΑ (μητέρα της Στέλλας, με θυμό): Μα ορίζεις εσύ τον εαυτό σου;
ΣΤΕΛΛΑ: Τον ορίζω!
ΜΑΡΙΑ: Όχι ! ο πατέρας σου σε ορίζει! ο πατέρας σου ορίζει και μένα, και τον Νταντή, και τη Νιόνια, και όλους!
ΣΤΕΛΛΑ: Δεν ξέρω για σας, μα εμένα δε με ορίζει. Εγώ, εγώ ορίζω τον εαυτό μου! Να, κοίταξε! (κλει ένα δάκτυλο και το δαγκάνει στον κόμπο με λύσσα, μέχρι πόνου, που διακρίνεται στην φωνή της). Κοίταξε! τον ορίζω! . . . τον ορίζω! . . .





*: εννοείται ότι τηρήθηκε πιστά η ορθογραφία του συγγραφέα στις εκδόσεις "Μπίρης" του 1972


   Δες και ... http://www.sansimera.gr
                             http://el.wikipedia.org/wiki








Δεν υπάρχουν σχόλια: