...............................................................
Χρίστος Λάσκαρης (1931 - 11.12.2008)
ΑΘΩΟΤΗΤΑ
Δεν ξέρει τίποτα η αυγή
όταν χαράζει ευτυχισμένη
και δυναμώνει
και σε ημέρα ξετυλίγεται'
τίποτα
απ' το σκοτάδι που ζυγώνει.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
Το ακατόρθωτο επιχειρεί η ψυχή
σ' αυτή τη ζωή
της πολυκατοικίας.
Τη μέρα
αντιστέκεται στο ασανσέρ,
το βράδυ στις τηλεοράσεις.
Και τα μεσάνυχτα
- που εξαντλείται ο θάνατος -
πληγώνει τα φτερά της στο φωταγωγό
για λίγο παιδικό φεγγάρι
ΑΣΤΙΚΑ ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ
Χρόνια τώρα
πηγαινοέρχονται φορτωμένα.
Κανένα τους δε σκέφτηκε
να βγει απ' τη γραμμή
Ο ΦΩΤΑΓΩΓΟΣ
Ήταν το θέμα μια ευκολία:
είχες από κάπου να πιαστείς,
να αναπτύξεις.
Τώρα εδώ,
σε τούτο το φωταγωγό που μ' έριξαν,
κοιτώ το ύψος και φοβάμαι.
Πρέπει να αναρριχηθώ.
Λέξεις να βρω
που να γαντζώνουν στο τσιμέντο.
ΦΑΝΤΑΖΕΤΑΙ ΠΩΣ ΕΡΧΕΤΑΙ
Η κάμαρη,
μέσα στη σιωπή της βουλιαγμένη,
κι αυτός μέσα στην κάμαρη.
Απ' το διάδρομο κανείς.
Και μόνο όταν τα μάτια κλείνει
φαντάζεται πως έρχεται
όπως παλιά
κι ανοίγει
ένα-ένα τα παράθυρα.
Χρίστος Λάσκαρης (1931-2008)
Από "ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ" (εκδ. "Τύρφη", Ιούλιος 2022)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου