«Ο ξαφνικός περίπατος» και «Νυχτερινό» δύο μικρά διηγήματα του Φραντς Κάφκα (1883-1924) από τη συλλογή μικρο-διηγημάτων «Ο ξαφνικός περίπατος-εκλεκτές ιστορίες» (μτφ. Σταμάτης Τσερτσής, εκδ. Πατάκης-«Τα μικρά κλασικά», 1997)

 ..............................................................

Φραντς Κάφκα (1883-1924)

·        «Ο ξαφνικός περίπατος» και «Νυχτερινό» δύο μικρά διηγήματα του Φραντς Κάφκα (1883-1924) από τη συλλογή μικρο-διηγημάτων «Ο ξαφνικός περίπατος-εκλεκτές ιστορίες» (μτφ. Σταμάτης Τσερτσής, εκδ. Πατάκης-«Τα μικρά κλασικά», 1997)

          «Ο ξαφνικός περίπατος»

   Αν κανείς το βράδυ φαίνεται να έχει αποφασίσει οριστικά να μείνει σπίτι του, έχει φορέσει το νυχτικό του, μετά από το δείπνο έχει καθίσει στο φωτισμένο τραπέζι κι έχει καταπιαστεί μ’ αυτή τη δουλειά ή μ’ εκείνο το παιχνίδι μετά τη λήξη του οποίου συνήθως πηγαίνει κανείς για ύπνο, αν έξω ο καιρός είναι άσχημος και καθιστά την παραμονή στο σπίτι αυτονόητη, αν όλη αυτή την ώρα έχει μείνει κανείς στο τραπέζι σιωπηλός, ώστε η φυγή του θα έπρεπε να προκαλέσει γενική κατάπληξη, αν και το κλιμακοστάσιο ήταν τώρα σκοτεινό και η εξώπορτα κλειστή, αν μολαταύτα σηκωθεί κανείς τώρα με μια ξαφνική δυσαρέσκεια, αλλάξει το νυχτικό του, εμφανιστεί ευθύς φορώντας κανονικά ρούχα, εξηγήσει ότι πρέπει να φύγει, και το κάνει μετά από ένα σύντομο αποχαιρετισμό – ανάλογα με τη γρηγοράδα που κλείνει με πάταγο την πόρτα πιστεύει να προκάλεσε λίγο ή πολύ πίσω του οργή – και ξαναβρεθεί στο δρόμο, με άκρα, τα οποία σ’ αυτή την απρόσμενη ελευθερία που τους έχει κανείς προσφέρει, απαντούν με ιδιαίτερη κινητικότητα, αν κανείς μ’ αυτή τη μία απόφαση νιώσει μέσα του μαζεμένη όλη την ικανότητά του για λήψη αποφάσεων, αν αναγνωρίσει με μεγαλύτερη απ’ τη συνηθισμένη βαρύτητα ότι έχει περισσότερο δύναμη παρά ανάγκη να πραγματοποιήσει εύκολα την πιο γοργή  μετατροπή και την υπομείνει – τότε έχει αποχωρήσει εξ ολοκλήρου γι’ αυτό το βράδυ από την οικογένειά του, που στρέφεται προς το ασήμαντο, ενώ ο ίδιος, ολότελα ακλόνητος, μελανός στο περίγραμμα, χτυπώντας πίσω τα σκέλη του, εξυψώνεται στην  αληθινή του μορφή.

   Όλα ενισχύονται ακόμη, αν κανείς αυτή την περασμένη βραδινή ώρα πάει να βρει ένα φίλο, για να δει τι κάνει.

 

          «Νυχτερινό»

   Σκυμμένος μέσα στη νύχτα. Έτσι όπως σκύβει κανείς μερικές φορές το κεφάλι του για να συλλογιστεί, έτσι ολότελα σκυμμένος είσαι μέσα στη νύχτα. Τριγύρω κοιμούνται οι άνθρωποι. Μια μικρή προσποίηση, μια απλοϊκή αυταπάτη· κοιμούνται μέσα σε σπίτια, σε σταθερά κρεβάτια, κάτω από σταθερή στέγη, τεντωμένοι ή κουλουριασμένοι πάνω σε στρώματα, μέσα σε σεντόνια, κάτω από σκεπάσματα, στην πραγματικότητα έχουν βρεθεί όπως τότε μια φορά και όπως αργότερα σε ερημική τοποθεσία, ένα στρατόπεδο στο ύπαιθρο, ένας απέραντος αριθμός ανθρώπων, ένα σμάρι, ένας λαός, κάτω από κρύο ουρανό, πάνω σε κρύα γη, ριγμένος εκεί όπου έστεκε κανείς πρώτα, το μέτωπο πάνω στο βραχίονα, το πρόσωπο στραμμένο προς το έδαφος, αναπνέοντας ήσυχα. Κι εσύ αγρυπνάς, είσαι ένας από τους φρουρούς, βρίσκεις τον άλλο με το κούνημα του φλεγόμενου ξύλου από το σωρό των φρυγάνων πλάι σου. Γιατί αγρυπνάς εσύ; Ένας πρέπει ν’ αγρυπνά, λένε. Ένας πρέπει να ‘ναι εδώ.