...............................................................
Για το έργο "Angelus Novus" του Πάουλ Κλέε (1879 - 1940)
Υπάρχει ένας πίνακας του Klee με το όνομα Angelυs Novus. Απεικονίζει έναν άγγελο που φαίνεται έτοιμος να απομακρυνθεί από κάτι όπου μένει προσηλωμένο το βλέμμα του. Τα μάτια του είναι διάπλατα ανοιχτά, το στόμα του ανοιχτό και τα φτερά του απλωμένα. Έτσι ακριβώς πρέπει να είναι και ο άγγελος της Ιστορίας, με το πρόσωπό του στραμμένο προς το παρελθόν. Όπου εμείς βλέπουμε μια αλυσίδα γεγονότων, αυτός βλέπει μία μοναδική καταστροφή, που συσσωρεύει αδιάκοπα ερείπια επί ερειπίων και τα εκσφενδονίζει μπροστά στα πόδια του. Θα ήθελε να σταματήσει για μια στιγμή, να ξυπνήσει τους νεκρούς και να στήσει ξανά τα χαλάσματα. Μια θύελλα σηκώνεται όμως από τη μεριά του Παράδεισου αδράχνοντας τις φτερούγες του και είναι τόσο δυνατή που δεν μπορεί πια ο άγγελος να τις κλείσει. Η θύελλα τον ωθεί ακαταμάχητα προς το μέλλον, ενώ ο σωρός από τα ερείπια φθάνει μπροστά του ως τον ουρανό. Αυτό που εμείς αποκαλούμε πρόοδο, είναι αυτή η θύελλα.
"Πριν από κάποιο καιρό είχα γράψει κι εγώ σε ανάρτηση γι αυτό το έργο του Κλέε που μας συνεπαίρνει όλους, εδώ ένα απόσπασμα για την τύχη του στα χρόνια του ναζισμού. "Μερικές πληροφορίες για την ιστορία αυτού του εμβληματικού έργου που εκτός από τον Μπένγιαμιν συνεπήρε και συνεπαίρνει και πολλούς άλλους ανθρώπους της τέχνης και της λογοτεχνίας μέχρι τις μέρες μας.
Ο Angelus Novus είναι μια ακουαρέλα που σχεδίασε ο Πάουλ Κλέε με σινική μελάνη και λαδοπαστέλ το 1920. Ο Μπένγιαμιν βλέπει το έργο σε μια γκαλερί στο Μόναχο και το αγοράζει ενθουσιασμένος, στην τιμή των σημερινών 412 ευρώ. Το αφήνει προσωρινά στο φίλο του Γκέρσομ Σόλεμ, ο οποίος του το στέλνει αργότερα στο Βερολίνο, όταν ο Μπενγιαμιν μετακομίζει σε δικό του σπίτι. Το Σεπτέμβρη του 1933 με την άνοδο των ναζί στην εξουσία ο Μπένγιαμιν καταφεύγει εξόριστος στη Γαλλία χωρίς να πάρει το έργο μαζί του. 2 χρόνια αργότερα του το φέρνουν κάποιοι φίλοι. Το 1940 μετά την συνθηκολόγηση της Γαλλίας του Πεταίν ο Μπένγιαμιν παίρνει πάλι το δρόμο της φυγής και το έργο μένει πίσω. Το κρύβει ο Ζωρζ Μπατάιγ στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας. Στις 26 Σεπτεμβρίου 1940 ο Βάλτερ Μπένγιαμιν αυτοκτονεί στο Πορτμπού, στα ισπανογαλλικά σύνορα, μετά την αποτυχημένη απόπειρα να διαφύγει μέσω Πορτογαλίας στην Αμερική. Λίγο πριν το τέλος του πολέμου ο Angelus Novus φτάνει στα χέρια του Αντόρνο στη Νέα Υόρκη και παραδίδεται από αυτόν στον Γκέρσομ Σόλεμ σύμφωνα με τους όρους μιας διαθήκης που είχε συντάξει ο Μπένγιαμιν το 1932. Μέχρι το θάνατο του Σόλεμ το έργο παρέμεινε κρεμασμένο στο σπίτι του στη Ρεχαβια του Ισραήλ και μετά παραδόθηκε από τους κληρονόμους του στο Mουσείο του Ισραήλ όπου και βρίσκεται μέχρι σήμερα."
Από τη φίλη στο fb Katerina Tsaousidou (facebook, 26.9.2022)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου