...............................................................
«Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα μικρό φτωχό αγόρι χωρίς πατέρα και μητέρα..."
«Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα μικρό φτωχό αγόρι χωρίς πατέρα και μητέρα..."
Για το θεατρικό έργο του Γκέοργκ Μπίχνερ "Βόυτσεκ" και ένα σπουδαίο τραγούδι του Νικ Κέιβ. - από τη φίλη στο fb Conta Dina (facebook, 22.4.2019)
Όταν ο Ισλανδός σκηνοθέτης Gisli Orn Gardarsson πλησίασε τον αγαπημένο Nick Cave και τού ζήτησε να γράψει τραγούδια για το ημιτελές αριστούργημα «Woyzeck» τού Georg Büchner,
που θα ανέβαινε από το θέατρό του το Vesturport στην Ακαδημία Μουσικής τού Brooklyn,
δεν συνέβη επειδή ο Cave είχε ένα μακρύ παρελθόν στίχων - ποιημάτων επάνω στη δολοφονία, την τρέλλα, την αγάπη και τον θάνατο. Αλλά, ίσως, διότι εκείνος θα ήταν ο πλέον ιδανικός ερμηνευτής μέσα στη ζοφερή, αποσπασματική και προφητική ζωή τού τραγικού ήρωα Franz Woyzeck.
Αυτός ο ψηλόλιγνος σαν σκιά, έχοντας δίπλα του το απόκοσμο βιολί και τα μάτια, κάρβουνα αναμμένα, τού Warren Ellis.
που θα ανέβαινε από το θέατρό του το Vesturport στην Ακαδημία Μουσικής τού Brooklyn,
δεν συνέβη επειδή ο Cave είχε ένα μακρύ παρελθόν στίχων - ποιημάτων επάνω στη δολοφονία, την τρέλλα, την αγάπη και τον θάνατο. Αλλά, ίσως, διότι εκείνος θα ήταν ο πλέον ιδανικός ερμηνευτής μέσα στη ζοφερή, αποσπασματική και προφητική ζωή τού τραγικού ήρωα Franz Woyzeck.
Αυτός ο ψηλόλιγνος σαν σκιά, έχοντας δίπλα του το απόκοσμο βιολί και τα μάτια, κάρβουνα αναμμένα, τού Warren Ellis.
https://vimeo.com/15754379
Ο Nick Cave ήταν εξοικειωμένος με τον «Woyzeck» από την εποχή που τον είχε κάνει ταινία ο Werner Herzog, το 1979.
«Η ταινία τού Herzog αναζωπυρώθηκε στο μυαλό μου, άναψε μέσα στο κεφάλι μου σαν κάτι που θυμόμουν υπέροχα.
Σαν ένα εκπληκτικά μοναδικό έργο. Ήταν τόσο άγριο!
Ενώ η εκδοχή που μάς προτεινόταν να δουλέψουμε, είναι σαν να πρόκειται για γιορτή. Πολύ διαφορετική, μία απόλυτη έκπληξη - εντελώς φυσική, γεμάτη νιότη».
Προσπαθώ να βρεθώ στη στιγμή που ο Nick διάβαζε συνεπαρμένος στον Warren αυτό εδώ το απόσπασμα από το βιβλίο, κι εκείνος τον άκουγε με την πυρετική του ματιά:
«Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα μικρό φτωχό αγόρι χωρίς πατέρα και μητέρα. Κάθε τί ήταν νεκρό, δεν είχε απομείνει για 'κείνο κανείς σ' ολόκληρο τον κόσμο. Όλα είχαν πεθάνει, έτσι φεύγει κι αυτό μακρυά, ψάχνοντας μέρα και νύχτα.
Τρέχει στον κόσμο σαν ένα ανοιγμένο, γυμνό ξυράφι. Θα μπορούσατε να κοπείτε επάνω του.
Κι επειδή δεν υπήρχε καθόλου ζωή πάνω στη Γη, αποφάσισε να πάει στον Ουρανό.
Και το φεγγάρι έρριξε τόσο ευγενικά το βλέμμα του στο αγόρι!
Όταν, όμως, το αγόρι έφτασε κοντά στο φεγγάρι, δεν είδε παρά πως ήταν ένα κομμάτι σάπιο ξύλο.
Και ύστερα, πήγε στον ήλιο, αλλά όταν τον πλησίασε, τον βρήκε να είναι ένα μαραμένο ηλιοτρόπιο.
Και όταν συνάντησε τα αστέρια, εκείνα ήσαν μικρά χρυσά στίγματα σαν σπυράκια κολλημένα πάνω σε σχοινί που κρατιόταν από μια φτέρη.
Και όταν πια θέλησε να γυρίσει πίσω στη Γη, η Γη τού φάνηκε να είναι ένα αναποδογυρισμένο δοχείο.
Ήταν ολομόναχος!
Και κάθησε κατάχαμα και έκλαψε, και είναι ακόμα εκεί,
ολομόναχος»
https://www.youtube.com/watch?v=_2w6RZ09mOU
Ο Nick Cave ήταν εξοικειωμένος με τον «Woyzeck» από την εποχή που τον είχε κάνει ταινία ο Werner Herzog, το 1979.
«Η ταινία τού Herzog αναζωπυρώθηκε στο μυαλό μου, άναψε μέσα στο κεφάλι μου σαν κάτι που θυμόμουν υπέροχα.
Σαν ένα εκπληκτικά μοναδικό έργο. Ήταν τόσο άγριο!
Ενώ η εκδοχή που μάς προτεινόταν να δουλέψουμε, είναι σαν να πρόκειται για γιορτή. Πολύ διαφορετική, μία απόλυτη έκπληξη - εντελώς φυσική, γεμάτη νιότη».
Προσπαθώ να βρεθώ στη στιγμή που ο Nick διάβαζε συνεπαρμένος στον Warren αυτό εδώ το απόσπασμα από το βιβλίο, κι εκείνος τον άκουγε με την πυρετική του ματιά:
«Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα μικρό φτωχό αγόρι χωρίς πατέρα και μητέρα. Κάθε τί ήταν νεκρό, δεν είχε απομείνει για 'κείνο κανείς σ' ολόκληρο τον κόσμο. Όλα είχαν πεθάνει, έτσι φεύγει κι αυτό μακρυά, ψάχνοντας μέρα και νύχτα.
Τρέχει στον κόσμο σαν ένα ανοιγμένο, γυμνό ξυράφι. Θα μπορούσατε να κοπείτε επάνω του.
Κι επειδή δεν υπήρχε καθόλου ζωή πάνω στη Γη, αποφάσισε να πάει στον Ουρανό.
Και το φεγγάρι έρριξε τόσο ευγενικά το βλέμμα του στο αγόρι!
Όταν, όμως, το αγόρι έφτασε κοντά στο φεγγάρι, δεν είδε παρά πως ήταν ένα κομμάτι σάπιο ξύλο.
Και ύστερα, πήγε στον ήλιο, αλλά όταν τον πλησίασε, τον βρήκε να είναι ένα μαραμένο ηλιοτρόπιο.
Και όταν συνάντησε τα αστέρια, εκείνα ήσαν μικρά χρυσά στίγματα σαν σπυράκια κολλημένα πάνω σε σχοινί που κρατιόταν από μια φτέρη.
Και όταν πια θέλησε να γυρίσει πίσω στη Γη, η Γη τού φάνηκε να είναι ένα αναποδογυρισμένο δοχείο.
Ήταν ολομόναχος!
Και κάθησε κατάχαμα και έκλαψε, και είναι ακόμα εκεί,
ολομόναχος»
https://www.youtube.com/watch?v=_2w6RZ09mOU
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου