..............................................................
Αλέξανδρος Πούσκιν (1799 - 1837)
Η λογική και ο έρωτας*
Μπροστά η Δωρίδα, κι έτρεχε ο Δάφνης από πίσω.
"Στάσου" της φώναζε "όμορφή μου, να σε φτάσω,
πες σ' αγαπώ, κι εγώ ποτέ μου ας μη σε πιάσω,
στην Κύπριδα τ' ορκίζομαι, θα σταματήσω".
"Σώπα" της λέει η λογική, κι ο έρως κατεργάρης,
της λέει: "Πες του σ' αγαπώ και θέλω να με πάρεις".
"Ναι, θέλω να με πάρεις" λέει στ'΄αγόρι.
Με φλόγα ο έρωτας τα στήθη τους γεμίζει,
μπρος στην πεντάμορφη ο Δάφνης γονατίζει,
τα μάτια όλο πάθος γέρνει η κόρη.
"Τρέχα" επιμένει, "τρέχα" η λογική της,
κι ο έρως ο άτιμος "μείνε" της λέει στ' αυτί της.
Και μένει αυτή, και με τρεμάμενα τα χέρια
την άγγιξε τ' αγόρι ευτυχισμένα.
"Κοίτα" της λέει "πώς είναι αγκαλιασμένα
κάτω απ' του δέντρου τη σκιά δυο περιστέρια!"
"Τρέχα" της ξαναλέει, "τρέχα" η λογική της,
"κάνε όπως τα πουλιά" ο έρως λέει στ' αυτί της.
Και τότε φάνηκε το τρυφερό χαμόγελό της
στα δυο της χείλη τα καυτά, και να τη
με βλέμμα όλο καημό, κι επιθυμία γεμάτη,
τα χέρια απλώνει κι αγκαλιάζει τον καλό της...
"Να είσαι ευτυχισμένη" ο έρως λέει στ' αυτί της,
κι η λογική; Ε, η λογική είχε χάσει τη φωνή της.
*ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η μετάφραση του ποιήματος έγινε από τον Στρατή Πασχάλη και συγκαταλέγεται στο ανθολόγιό του "Του έρωτα και της αγάπης" (εκδ. Μεταίχμιο, 2020)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου