"...Μα πιο πολύ, σαν χάος σφοδρό..." ποίημα της Έμιλι Ντίκινσον μεταφρασμένο από τον συγγραφέα και φίλο στο fb Κώστα Κουτσουρέλη (facebook, 15.3.2022)

 ............................................................

Έμιλι Ντίκινσον (1830 - 1886)

Δεν ήταν θάνατος – στεκόμουν

ενώ οι νεκροί κείτονται κάτω.
Δεν ήταν νύχτα – οι καμπάνες
το μεσημέρι δήλωναν
με ήχο στακάτο.

Κι όμως, ήταν σαν οι μορφές
εκείνες που με τριγυρίζαν
να είχαν στηθεί για μια ταφή,
σαν τη δική μου την ταφή
να μου θυμίζαν.

Δεν ήταν παγωνιά – στη σάρκα
σιρόκος ένιωθα να έρπει.
Ούτε φωτιά – μες στο ιερό
τα μαρμαρένια πόδια μου
σκορπούσαν θέρμη.

Σαν η ζωή μου να ’χε μπει
πια θερισμένη σε μια κάσα
και να ’χα ανάγκη ένα κλειδί
για να μπορώ έστω πού και πού
να παίρνω ανάσα.

Ή σαν, μεσάνυχτα σχεδόν
που η βουή εκεί έξω λήγει
και που τ’ αστέρια μάς κοιτούν,
ψύχος απαίσιο τον σφυγμό
της γης να πνίγει.

Μα, πιο πολύ, σαν χάος σφοδρό
χωρίς πανί, μια ευκαιρία
ή μια εικασία καν στεριάς
που να γλυκαίνει την αιώνια
απελπισία.

EMILY DICKINSON