"Η δεξιά αθλιότητα" γράφει ο Χρήστος Λάσκος* ("Εφημερίδα των Συντακτών", 30.11.2021)

 ...............................................................

Η δεξιά αθλιότητα

γράφει ο Χρήστος Λάσκος* ("Εφημερίδα των Συντακτών", 30.11.2021)

Πριν από μερικές μέρες, ο Μητσοτάκης εκστόμισε, ως γνωστόν, απευθυνόμενος προς την αξιωματική αντιπολίτευση, το αμίμητο: «Εσείς μας βάλατε στα μνημόνια». Το θέμα σχολιάστηκε, προκάλεσε τη δέουσα θυμηδία και τελικά αφέθηκε στη λήθη.

Νομίζω πως πρόκειται για λάθος. Πολύ κακώς αφέθηκε στη λήθη. Οπως πολύ κακώς αυτό που προκάλεσε ήταν κυρίως θυμηδία.

Η προπέτεια που επέδειξε ο Μητσοτάκης, με αυτή του την ενέργεια, έχει μεγαλύτερη σημασία από όση της αποδόθηκε. Είναι άλλος ένας δείκτης της δεξιάς αθλιότητας, της διαχρονικής αθλιότητας της ελληνικής Δεξιάς. Η οποία, όπως όλες οι Δεξιές του κόσμου, αλλά ακόμη περισσότερο η δική μας, θεωρεί πως της ανήκουν τα πάντα, ακόμη και η πραγματικότητα. Η ψυχοπαθολογία της ιδιοκτησίας, που αποτελεί την καταστατική αξία της, της δίνει την πεποίθηση ότι είναι η ιδιοκτήτρια των πάντων - του ίδιου του είναι, του Είναι ακόμη ακόμη.

Ως νόμιμη ιδιοκτήτρια των πάντων, λοιπόν, είναι και ιδιοκτήτρια της αλήθειας.

Αν ο Μητσοτάκης λέει «εσείς μας βάλατε στα μνημόνια», έτσι είναι. Οπως, όταν τα αφεντικά λένε πως οι ελληνικοί μισθοί είναι πολύ υψηλοί, έτσι είναι. Οπως, όταν ποικίλα καθάρματα ισχυρίζονται πως η ανεργία οφείλεται στην έλλειψη κατάλληλων δεξιοτήτων των ανέργων, έτσι είναι. Οπως…

Ο λόγος που «είναι έτσι» βρίσκεται στο γεγονός πως αυτές οι διατυπώσεις εκπέμπονται από αυτούς που νίκησαν. Πράγμα που συνέβη πρόσφατα, ενισχύοντας έντονα τη σιγουριά τους πως η ιδιοκτησία τους στα πάντα -και στην αλήθεια- δεν μπορεί επ’ ουδενί να αμφισβητηθεί. Αν, μάλιστα, αναλογιστούμε πόσο φόβο ένιωσαν πριν από λίγα μόνο χρόνια, όταν η πάνδημη απαξίωσή τους τούς είχε γίνει καθημερινός εφιάλτης, μπορούμε να καταλάβουμε καλύτερα τα τωρινά τους καμώματα.

Ο Αντριου Μέλον, κορυφαίος μεταξύ των βαρόνων -ληστών του 19ου αιώνα, που διαμόρφωσαν τον αμερικανικό καπιταλισμό, έλεγε: «Σε μια οικονομική κρίση, οι περιουσίες επιστρέφουν στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους».

Πράγματι, και η ελληνική περίπτωση το δείχνει -η κρίση επέστρεψε τις περιουσίες όλων των ειδών, όχι μόνο τις οικονομικές, στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους.

Πριν να συμβεί αυτό, όμως, οι νόμιμοι ιδιοκτήτες τα χρειάστηκαν. Μ’ όλο που ποτέ δεν έχασαν τη βάση της οικονομικής τους δύναμης, ποτέ δεν έπαψαν να κατέχουν το κράτος, ούτε και τη συντριπτική δύναμή τους στα μέσα μαζικού επηρεασμού, οι μαζικοί αγώνες και ο πολιτικός σεισμός που ακολούθησε τα πρώτα χρόνια της κρίσης τούς στοίχειωσε για καιρό.

Αυτό δεν πρόκειται να το ξεχάσουν ποτέ. Από αυτό πηγάζει η προπέτεια, από την αναγεννημένη αυτοπεποίθηση κάποιων που πολύ πρόσφατα τρόμαξαν πως θα γίνει ξέφτια η ταξική τους υπόληψη - αυτή που βασίζεται στη φυσική, φυσικότατη ανισότητα.

Ο Μητσοτάκης δεν είναι απίθανο να πιστεύει πραγματικά πως «εμείς», ο τότε ΣΥΡΙΖΑ, η Αριστερά, «τους βάλαμε στα μνημόνια». Κι ας είχαμε κάτι μονοψήφια εκλογικά ποσοστά. Κι ας μην ελέγχαμε κανένα μηχανισμό κυβερνητικής πολιτικής.

Οπως και τα αφεντικά πιστεύουν πραγματικά πως οι μισθοί είναι πολύ υψηλοί, όπως και τα ποικίλα καθάρματα πιστεύουν πραγματικά πως αιτία της ανεργίας είναι η αντικειμενική «αδεξιότητα» των ανέργων.

Αλλωστε, όλα είναι θέμα κινήτρων και μέτρων. Αν έχεις την ιδιοκτησία σε αυτά, η αλήθεια σού ανήκει εξ ολοκλήρου.

Το γεγονός πως πολλοί από τους προηγουμένους είναι αυτοδικαίως ηλίθιοι -idiots με πατέντα- δεν αλλάζει σε τίποτε τις παραπάνω διαπιστώσεις.

Η ιδιοκτησία είναι αρετή σημαντικότερη από την ευφυΐα. Και η «αριστεία» αφορά την πρώτη, όχι τη δεύτερη.

Σε διαφορετική περίπτωση, και μόνο η υπενθύμιση πως «τότε», λίγο πριν ξεσπάσει η κρίση και «τους βάλουμε στα μνημόνια», όλοι αυτοί, η δεξιά κυβέρνηση Καραμανλή και η απολύτως συμβατή επί δεκαετίες ΠΑΣΟΚική της αντιπολίτευση, σε μια επίδειξη ογκώδους ηλιθιότητας, ισχυρίζονταν πως «η Ελλάς ήτο απολύτως θωρακισμένη λόγω μικρής μόχλευσης», θα έπρεπε να τους κάνει να βρουν το πιο βαθύ λαγούμι για να κρυφτούν. Οπως και τους διεθνείς εμπειρογνώμονες, άλλωστε, συμπεριλαμβανομένων της Ε.Ε., της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, που το 2008 ακόμη ήταν βέβαιοι πως η ελληνική οικονομία είναι επαρκώς προστατευμένη. Θυμάμαι έντονα μια προεκλογική συζήτηση του 2009, όπου οι «κατ' εξοχήν αρμόδιοι» Αλογοσκούφης και Χριστοδουλάκης μάς καθησύχαζαν, στο μέτρο που «ο ελληνικός τραπεζικός τομέας ήταν πολύ καλύτερα κεφαλαιοποιημένος από αυτόν της Δύσης»!

Δεν θα κρυφτούν, όμως. Θα συνεχίσουν να προκαλούν. Θα υπενθυμίζουν πάντα πόσο απόλυτα αφεντικά είναι.

Σε αυτό διαχειριστική, συναινετική απάντηση δεν υπάρχει. Αν δεν επανέλθει, στην πιο καθαρή του εκδοχή, το «ή εμείς ή αυτοί», όσο δύσκολο κι αν είναι ύστερα από όσα συνέβησαν το ’15, θα μας φάνε ζωντανούς.

* εκπαιδευτικός