..............................................................
Δήμητρα Χριστοδούλου
ΝΥΣΤΑΓΜΕΝΑ ΣΥΜΒΟΛΑΙΑ
Σφιγμένος μες στο πανωφόρι του
Και με τον σκούφο του σχεδόν ως τα μάτια
Διασχίζει ο ύπνος κρύα δωμάτια
Να δει σε τι βυθό κατεβαίνουν
Όσοι χώνονται στα μαξιλάρια.
Τους άλλους, με τα κατακόκκινα μάτια,
Τους τινάζει συνεχώς από πάνω του,
Είναι το χιόνι που του κάθισε στους ώμους
Καθώς κατέβαινε από εκεί ψηλά.
Φεύγει χαράματα αφήνοντας πίσω του
Ένα βαλσαμωμένο πουλί.
Το ξέρει το μυστικό όλη η πόλη,
Μες στα γραφεία, μες τα λογιστήρια
Συχνά ακούμε το πεθαμένο κελάδημα.
Αυτό μας φέρνει την τρυφερή υπνηλία
Με την οποία μπαίνει στα χαρτιά
Η καλλιγραφημένη υπογραφή μας.
Είμαστε σύμφωνοι: Ας κοιμηθεί για πάντα
Η κουκουβάγια, ο κορυδαλλός, η κίσσα.
Ο χειμώνας ας παραταθεί επ’ αόριστον.
Αρκεί ο τακτικός επισκέπτης
Να μας βρίσκει βαθιά μες στο πάπλωμα
Τη νύχτα, που ξηλώνονται τ’ άστρα
Κι ανοίγει ο δρόμος της νεροποντής
Δήμητρα Χριστοδούλου
ΝΥΣΤΑΓΜΕΝΑ ΣΥΜΒΟΛΑΙΑ
Σφιγμένος μες στο πανωφόρι του
Και με τον σκούφο του σχεδόν ως τα μάτια
Διασχίζει ο ύπνος κρύα δωμάτια
Να δει σε τι βυθό κατεβαίνουν
Όσοι χώνονται στα μαξιλάρια.
Τους άλλους, με τα κατακόκκινα μάτια,
Τους τινάζει συνεχώς από πάνω του,
Είναι το χιόνι που του κάθισε στους ώμους
Καθώς κατέβαινε από εκεί ψηλά.
Φεύγει χαράματα αφήνοντας πίσω του
Ένα βαλσαμωμένο πουλί.
Το ξέρει το μυστικό όλη η πόλη,
Μες στα γραφεία, μες τα λογιστήρια
Συχνά ακούμε το πεθαμένο κελάδημα.
Αυτό μας φέρνει την τρυφερή υπνηλία
Με την οποία μπαίνει στα χαρτιά
Η καλλιγραφημένη υπογραφή μας.
Είμαστε σύμφωνοι: Ας κοιμηθεί για πάντα
Η κουκουβάγια, ο κορυδαλλός, η κίσσα.
Ο χειμώνας ας παραταθεί επ’ αόριστον.
Αρκεί ο τακτικός επισκέπτης
Να μας βρίσκει βαθιά μες στο πάπλωμα
Τη νύχτα, που ξηλώνονται τ’ άστρα
Κι ανοίγει ο δρόμος της νεροποντής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου