Τρίτη 12 Αυγούστου 2014

"...Ολόκληρος ένα ταξίδι μέσα στο όνειρο..." Αποχαιρετισμός στον Ρόμπιν Ουίλλιαμς

.............................................................


αποχαιρετισμός στον Ρόμπιν Ουίλλιαμς



"...Ολόκληρος ένα ταξίδι μέσα στο όνειρο..." (από τον "Άμλετ" του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, Ε' Πράξη, σκ. 1, μτφ. Γ. Χειμωνάς, εκδ. Κέδρος)


 
...ΑΜΛΕΤ:
  Πόσο χρειάζεται ο άνθρωπος για να σαπίσει μέσα στο χώμα;

ΠΡΩΤΟΣ ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗΣ:
  Αν δεν είχε κιόλας σαπίσει πριν πεθάνει -
  Γιατί τελευταία συνέχεια μας τους φέρνουν σαπισμένους,
  μόλις που προλαβαίνουμε να τους βάλουμε στο χώμα
  - χρειάζεται οχτώ με εννέα χρόνια. Αυτός που δουλεύει στα πετσιά σίγουρα θέλει εννιά

ΑΜΛΕΤ:
             Γιατί πιο πολύ αυτός από τους άλλους; 

ΠΡΩΤΟΣ ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗΣ:
  Γιατί το τομάρι του από την δουλειά που κάνει έμαθε

  ν' αντέχει στο νερό. Γιατί το νερό Κύριε
  Όχι το χώμα, το νερό σε λυώνει αυτό μουσκεύει
  διαλύει το άψυχο το άτιμο σαρκίο σου. Κι άλλη κάρα
  Αυτήν την είχαν φυτέψει στη γη πριν είκοσι τρία χρόνια.

 

ΑΜΛΕΤ: Ποιος ήταν;

ΠΡΩΤΟΣ ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗΣ:
 Ένας μπάσταρδος λοξός κακομοίρης. Δεν ξέρεις ποιος;

ΑΜΛΕΤ:
              Όχι, δεν ξέρω

ΠΡΩΤΟΣ ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗΣ:
  Ένας χολεριασμένος από την τρέλα. Μια φορά με περέχυσε
   με μια κανάτα κρασί του Ρήνου. Ο Γιόρικ Κύριε 
   Ο αστείος του Βασιληά


ΑΜΛΕΤ:
             Αυτό     είναι ο Γιόρικ;

ΠΡΩΤΟΣ ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗΣ:
            Ναι
ΑΜΛΕΤ:
 Δος το (παίρνει το κρανίο). Άμοιρε Γιόρικ
  Οράτιε     τον ήξερα. Τι χαρά ζωής που είχε
  Ολόκληρος ένα ταξίδι μέσα στο όνειρο. Πόσες φορές
  με σήκωσε ψηλά με κάθισε στον ώμο του     και τώρα να κρατάω 
  στα χέρια μου αυτό το κούφιο ξερό πράμα

που είναι     ναι     ο Γιόρικ. Ανακατώθηκε η καρδιά μου   Αυτήν την λίγη δροσιά της μνήμης μου την λέρωσε η αηδία. Εδώ ήταν τα χείλια του Τα έχω φιλήσει ξανά και ξανά. Ακόμα αισθάνομαι το σάλιο τους στα δικά μου. 
Τι σου έκαναν     τι έκανες τις ειρωνείες
 Τον χορό     τα τραγούδια σου. Τι γίναν οι κεραυνοί της χαράς
  που τους έριχνες και κάγχαζε ο κόσμος όλος, δεν μπορείς         αυτό το αδρύ κόκκαλο που είναι πια το μάγουλό σου
δεν μπορείς λίγο να το λυγίσεις για να φανεί 
  ότι κι εσύ γελάς έτσι που έγινες
  Έτσι όπως είσαι τώρα     έτσι...
              ...Οράτιε πες μου

 

ΟΡΑΤΙΟΣ:
              Ναι Κύριέ μου
ΑΜΛΕΤ:
              Έτσι θα ήταν κι ο Μέγας Αλέξανδρος μέσα στην γη;
ΟΡΑΤΙΟΣ:
              Ναι Κύριε     έτσ
ΑΜΛΕΤ:
              Και θα βρωμούσε κι αυτός έτσι

 
  (πετάει το κρανίο)


ΟΡΑΤΙΟΣ:
               Ναι Κύριε
ΑΜΛΕΤ:
 Τι φυσικά που κλείνει ο κύκλος Οράτιε...
....Είναι απλό. Υπολογίζοντας με ψυχραιμία
    τον νόμο του τυχαίου τα βάζεις όλα σε σειρά: ο Αλέξανδρος
    πέθανε ο Αλέξανδρος θάφτηκε ο Αλέξανδρος έγινε σκόνη...
    ...Ο Αυτοκράτωρ πέθανε έγινε σκόνη     χώμα
    κι αυτό το χώμα που βάσταζε το χώμα όλης της γης
    χύμα τις τρύπες βούλωσε     έφραξε του ανέμου το στόμα
     στον τοίχο  Κείται     θυσιάστηκε να μη κρυώνουμε εμείς...

Δεν υπάρχουν σχόλια: