Underwater Love από τους Smoke City, έτσι για καλημέρα!...

.............................................................

Underwater Love από τους Smoke City, έτσι για καλημέρα!...

Συμφωνώ, αλλά πολύ πιο θυμωμένα: "Να βάλουμε ΑΣΕΠ στο Φαρμακονήσι" του Ανδρέα Πετρουλάκη

...............................................................

Να βάλουμε ΑΣΕΠ στο Φαρμακονήσι

 

του Ανδρέα Πετρουλάκη

Photo: Panayiotis Tzamaros / Fosphotos.com

Στη χώρα που η λέξη “αξιολόγηση” εκλύει εξηρτημένα αντανακλαστικά άρνησης από τους πάντες, στη χώρα που οι κυβερνώντες ποτέ δεν αξιολόγησαν τα δικά τους παιδιά που προσλάμβαναν και ποτέ οι αντιπολιτεύσεις δεν θέλησαν να κακοκαρδίσουν τους αυριανούς τους πελάτες, στη χώρα που ελάχιστα ΑΕΙ και κανένα σχολείο δεν αξιολογείται, δείχνει επιτέλους κάτι να αλλάζει. Την αρχή την έκανε ο κ. Δένδιας. Και την ξεκίνησε από τους μετανάστες.
Με συνοπτικές διαδικασίες, με στοιχεία ποιός ξέρει τι και με μπόλικες ρατσιστικές προκαταλήψεις ο υπουργός απεφάνθη ότι το πρόβλημα των μεταναστών που υπάρχουν στη χώρα μας δεν είναι η ανυπαρξία μακροπρόθεσμης πολιτικής όλων των κυβερνήσεων, δεν είναι η επικαιρική αντιμετώπισή του με σπασμωδικά μέτρα που εκφυλίζονται, δεν είναι το Δουβλίνο 2, αλλά είναι η χαμηλή τους ποιότητα. Η τραγική, για την ακρίβεια. Σε αντίθεση με τη Σουηδία, λέει ο κ.Δένδιας, η οποία υποδέχεται μετανάστες με υψηλό μορφωτικό επίπεδο από την πρώην Σοβιετική Ένωση, εμείς ατυχήσαμε στον καταμερισμό και πήραμε τον κατιμά της ανθρώπινης τραγωδίας.
Με άλλα λόγια, δεν φταίει που οι λιμενικοί τα κάνανε ρόιδο στο Φαρμακονήσι, φταίει που οι μετανάστες δεν ήσαν Αυστραλοί, χώρα με παράδοση στον υγρό στίβο, και πήγαν και θαλασσοπνιγήκανε. Δεν φταίει που ο φραουλοπαραγωγός δεν ήθελε να πληρώσει τα μεροκάματα των Πακιστανών αλλά οι ίδιοι που πήγαν να δουλέψουν τη γη χωρίς μεταπτυχιακό Γεωπόνου. Φταίει που στις οικοδομές δεν σφυρίζουν Τσαϊκόφσκι, δεν σφουγγαρίζουν σκάλες απαγγέλλοντας Πούσκιν, δεν κάθονται στα φανάρια με την Εικόνα της Μεγαλόχαρης όπως οι Σέρβοι, και καθαρίζουν τους παππούδες μας χωρίς δίπλωμα Νοσηλευτικής. Φταίει που είναι άθλιοι χωρίς να ξέρουν τον Ουγκώ.
Ο Υπουργός Προστασίας εννοεί σοβαρά ότι αν είχαμε 500.000 παράνομους Ρώσους μετανάστες, ας πούμε, δεν θα είχαμε κυκλώματα ρώσικης Μαφίας να βασιλεύουν στον ελλαδικό υπόκοσμο, αλλά θα τον μπόλιαζαν με Ντοστογιέφσκι και Μπολσόι. Ότι μεταξύ των μεταναστών που είχαμε τα προηγούμενα χρόνια από τις χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού δεν υπήρχαν, εκτός από τους νομιμόφρονες, και παράνομοι. Και αυτοί οι παράνομοι δεν θα ήσαν πολύ περισσότεροι αν ο  συνολικός τους αριθμός ήταν διπλάσιος γιατί μετήλθαν υψηλής παιδείας. Για να μη μιλήσουμε για την εγκληματικότητα των γηγενών που παρήγαγε το δικό μας υψηλό μορφωτικό επίπεδο.
Δεν υπάρχει λαός που γράφει στο DNA του το έγκλημα, κ.Δένδια. Το έγκλημα το παράγει η μαζική εξαθλίωση και οι εγκληματικές ατομικές συνειδήσεις. Οποιουδήποτε χρώματος και φυλής. Να είστε σίγουρος ότι αν μαζεύονταν ανά 50 σε δυάρια της Μενάνδρου πρώην απόφοιτοι του Ήτον, απελπισμένοι, πεινασμένοι και καταδιωκόμενοι, θα εμφάνιζονταν και απρόβλεπτες παραβατικές συμπεριφορές. Είναι ο τεράστιος αριθμός των μεταναστών και όχι η χώρα προέλευσης που συμβάλλει στην αύξηση της παραβατικότητας γιατί οι συνθήκες αποπνιξίας εκλύουν άγρια ένστικτα επιβίωσης αλλά και εγκληματικότητας εν υπνώσει.
Ας μην κρύβεται επομένως πίσω από επικίνδυνα ιδεολογήματα η ανεπάρκεια του Ελληνικού Κράτους, αλλά και ο στρουθοκαμηλισμός των Ευρωπαίων Εταίρων, που φόρτωσαν στην Ελλάδα και την Ιταλία ένα πρόβλημα που τους ανήκει εξ ίσου. Οι ογκώδεις μετακινήσεις πληθυσμών στην ιστορία ήσαν πάντα νομοτελειακές και αναπόφευκτες και αυτό συμβαίνει και τώρα. Και η αντιμετώπιση του θέματος απαιτεί μεγαλύτερο βάθος από αυτό που επέδειξε ο κ. Δένδιας.

"Πικρό Καρναβάλι" ποίημα τουΝάνου Βαλαωρίτη

...........................................................

Νάνος Βαλαωρίτης

(γ.1921) 
 















Πικρό Καρναβάλι

 Εκδόσεις Ψυχογιός 2013

Σήμερα βρέχει καρεκλοπόδαρα
Τα πόδια τρώνε τις καρέκλες τους
Οι ρήτορες καταπίνουν τα λόγια τους
Οι πολιτικοί συσκέπτονται βγάζοντας

Άηχες κραυγές απ’ την τσέπη τους
Σήμερα τα ζευγάρια ζευγαρώνονται
Στο ερωτικό διάστημα του Μίνου Αργυράκη
Στον δρόμο τ’ ανοιχτά στόματα των γειτόνων

Γεμίζουν από κατοίκους των σπηλαίων
Που απαγγέλλουν χωρίς να το ξέρουν
Λετριστικά ποιήματα με ρυθμικά
Γογγυτά οι γυναίκες στα ρυάκια

Πλένουν παιδιά που δεν υπάρχουν
Ακόμα στην αγορά είναι όλα
Αχειροποίητα οι λύκοι ορθώνονται
Στα πισινά τους πόδια κρατώντας

Μαχαίρια στα μυτερά τους δόντια
Φοβερίζοντας τα κρινάκια τις ανεμώνες
Και τα κυκλάμινα… δεν έχουν ιδέα περί
Τίνος πρόκειται άλλοι το λένε επιθυμία

Άλλοι το λένε Ευρυάλια κι άλλοι
Ακόμα πιο ειδικοί το λένε
Ραπτομηχανή η πρώτη εκείνη
Που γάζωσε το σύμπαν με τ’ αστέρια

Τους γαλαξίες με τις μαύρες τρύπες
Στον προϋπολογισμό τους λαθρο
Μετανάστες και φοροφυγάδες

Με τους γκρίζους λύκους τους
Χρυσαυγίτες με λοστούς
Και με μαχαιροπίρουνα
Τις καράφες με τα ποτήρια τους

Τους καραφλούς με το σεξουαλικό
Σφρίγος τον αντεροβγάλτη με τους
Άθλιους καρχαρίες του κέρδους
Και τα προφορικά στοιχήματά τους

Θα τα βρείτε όλα αυτά στην
«Αλεξάνδρα» του Λυκόφρονα
Αν χτυπήσετε τη λέξη «Πεινώ»
Στου διαδίκτυου το πανό

"Γκρηκ Ναυτίλος" από τον Γιάννη Καλαϊτζή ("Εφημερίδα των Συντακτών", 29/1/2014)

...............................................................

Ιωάννου + ΚΥΡ = Από την "Καθαρή Ευρώπη" στα δικά μας χωρικά ύδατα...

...............................................................

… Καθαρή Ευρώπη

Πίσω απ' το γυαλί του πολιτισμού... (φωτογραφίες από το www.protagon.gr, 23/1/2014)

.............................................................

Πίσω απ' το 
γυαλί του πολιτισμού...
 

"Δούρειος ίππος ο θεσμός της αυτοαξιολόγησης." Tου Χρήστου Κάτσικα (29 Ιαν 2014 | tvxsteam tvxs.gr)

.............................................................

Δούρειος ίππος ο θεσμός της αυτοαξιολόγησης. 

Tου Χρήστου Κάτσικα

08:45, 29 Ιαν 2014 | tvxsteam tvxs.gr/node/147907

 

 

 

Με το σύστημα αυτό, το υπουργείο Παιδείας θέλει να νομιμοποιήσει τη μείωση των σχολείων μέσω του κλεισίματος-συγχώνευσης «αντιπαραγωγικών» μονάδων και το σπρώξιμο προς την έξοδο ενός μεγάλου τμήματος εκπαιδευτικών που συνεχίζουν να πληρώνονται με προ Μνημονίου αμοιβές. «Μη δίνετε σημασία στο τι λένε, προσέξτε καλύτερα τι εννοούν». ΕΡΕΥΝΑ – Tου Χρήστου Κάτσικα

Αναστάτωση επικρατεί το τελευταίο χρονικό διάστημα στα σχολεία όλης της χώρας καθώς, ανάμεσα σε όλα τα άλλα, το υπουργείο Παιδείας επιχειρεί να επιβάλει τη νέα νομοθεσία για την αυτοαξιολόγηση–αξιολόγηση των εκπαιδευτικών.

Τα εκπαιδευτικά σωματεία παρεμβαίνουν στις συσκέψεις των προϊσταμένων εκπαίδευσης και των σχολικών συμβούλων, σύλλογοι εκπαιδευτικών αρνούνται να εφαρμόσουν τις οδηγίες του υπουργείου Παιδείας, σχολικοί σύμβουλοι δηλώνουν τη διαφωνία τους με τις παρεμβάσεις του υπουργείου, διευθυντές σχολείων παραιτούνται και, μέσα στη γενική δυσαρέσκεια, το εκπαιδευτικό κλίμα μυρίζει μπαρούτι.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με μια σειρά:

Με πρόσφατη εγκύκλιο (1900089/Γ1) το υπουργείο Παιδείας καλεί τους εκπαιδευτικούς να εφαρμόσουν «τον θεσμό της Αξιολόγησης του Εκπαιδευτικού Εργου της σχολικής μονάδας», τη λεγόμενη «αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας». Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση του υπουργείου Παιδείας «η διαδικασία της αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας έχει στόχο να αναδείξει τη σχολική μονάδα ως βασικό φορέα προγραμματισμού και υλοποίησης του εκπαιδευτικού έργου και να βελτιώσει την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης».

Σύμφωνα με την εγκύκλιο «η Αυτοαξιολόγηση του Εκπαιδευτικού Εργου της Σχολικής Μονάδας περιλαμβάνει:

1. Τομείς που αφορούν τα Μέσα και τους Πόρους της Σχολικής Μονάδας (υλικοτεχνική υποδομή, οικονομικοί πόροι, ανθρώπινο δυναμικό κ.λπ.).

2. Τομείς που αφορούν τη Διοίκηση της Σχολικής Μονάδας (συντονισμός σχολικής ζωής, διαμόρφωση-εφαρμογή σχολικού προγράμματος, αξιοποίηση μέσων και πόρων κ.λπ.).

3. Τομείς που αφορούν το Κλίμα και τις Σχέσεις μεταξύ των παραγόντων της εκπαιδευτικής κοινότητας (σχέσεις μεταξύ εκπαιδευτικών, σχέσεις μεταξύ εκπαιδευτικών και μαθητών, σχέσεις σχολείου – γονέων κ.λπ.).

4. Τομείς που αφορούν τις Εκπαιδευτικές Διαδικασίες (διδακτική διαδικασία, μαθησιακή διαδικασία, αξιολόγηση μαθητών).

5. Τομείς που αφορούν τα Εκπαιδευτικά Αποτελέσματα (φοίτηση, επίδοση, διαρροή, ατομική-συναισθηματική-κοινωνική ανάπτυξη μαθητών κ.λπ.)».

Οι προσπάθειες για τη «νέα αξιολόγηση», την «αυτοαξιολόγηση», αποτελούν τον πυρήνα χρηματοδοτούμενων προγραμμάτων από την Ευρωπαϊκή Ενωση, η οποία φαίνεται να δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον γι’ αυτόν τον νέο τρόπο αξιολόγησης που σε σχέση με τον παραδοσιακό έχει ένα σημαντικό πολιτικό όφελος: καθώς παρουσιάζεται με προκάλυψη μοντέρνα και αθώα, αφοπλίζει την κριτική των εκπαιδευτικών στην παραδοσιακή αξιολόγηση, ενώ την ίδια ώρα λιπαίνει το έδαφος για τη σταδιακή εφαρμογή του νεοεπιθεωρητισμού.

Στόχος; Η νομιμοποίηση αφενός της μείωσης των σχολικών μονάδων μέσω του κλεισίματος-συγχώνευσης «αντιπαραγωγικών» σχολείων και αφετέρου το σπρώξιμο προς την έξοδο ενός μεγάλου τμήματος εκπαιδευτικών που συνεχίζουν να αμείβονται με αμοιβές οι οποίες προέρχονται από την προ μνημονίου εποχή. Χέρι χέρι είναι, παράλληλα, η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών και το ρίξιμο των σχολείων στη ζούγκλα του ανταγωνισμού για να εξασφαλίσουν μαθητές και χρηματοδότηση.

Μπαίνοντας στην ουσία της εγκυκλίου οφείλουμε να υπενθυμίσουμε ορισμένα πράγματα. Είναι προφανές ότι κανείς δεν πιστεύει ότι το υπουργείο Παιδείας μέσω της αυτοαξιολόγησης επιδιώκει να μάθει τα «ποσοτικά» στοιχεία των σχολικών μονάδων. Γνωρίζουν οι υπηρεσίες του υπουργείου καλύτερα από τον καθένα ποια είναι η υλικοτεχνική υποδομή των σχολείων, ποιοι είναι οι οικονομικοί πόροι, ποιο είναι το ανθρώπινο δυναμικό, ποιες είναι οι επιδόσεις των μαθητών. Κάθε σχολικό έτος, η κάθε σχολική μονάδα συμπληρώνει περίπου μια ντουζίνα στατιστικούς πίνακες για διάφορες υπηρεσίες του υπουργείου με όλα τα παραπάνω στοιχεία.

Μήπως, όμως, το υπουργείο Παιδείας επιχειρεί με την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας να βελτιώσει την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης, μήπως επιχειρεί να βοηθήσει τον εκπαιδευτικό να κάνει καλύτερα τη δουλειά του, μήπως στοχεύει στην ενίσχυση του αδύνατου μαθητή;

Οποιος έχει μάτια να δει, και την τιμιότητα να πιστέψει στα μάτια του, γνωρίζει πολύ καλά πως οι προθέσεις του υπουργείου μόνον αγαθές δεν είναι. Να το πούμε καθαρά: η λεγόμενη αυτοαξιολόγηση θα αρχίσει με απογείωση της γραφειοκρατικής δουλειάς του εκπαιδευτικού (συμπλήρωση εντύπων, φορμών με δείκτες, τυποποιημένες απανωτές συνεδριάσεις συλλόγων κ.λπ.) και θα καταλήξει στη χειραγώγηση, στον επιθεωρητισμό και στην απόλυση.

Και αυτά δεν αποτελούν «μελλοντολογία» αλλά διαπιστώσεις της εκπαιδευτικής κοινότητας σε χώρες όπου υπάρχει η αυτοαξιολόγηση, καθώς είναι γνωστό ότι η αυτοαξιολόγηση είναι η οργανική εξέλιξη του επιθεωρητισμού στο «μεταμοντέρνο» σχολείο.

Οπως αναφέρεται στην έκθεση ΟΟΣΑ για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, η οποία παραγγέλθηκε το 2011 από το υπουργείο Παιδείας και είναι η βάση για τις αλλαγές που υλοποιούνται, «η αυτοαξιολόγηση πρέπει να οργανωθεί με τρόπο ώστε να είναι συγκρίσιμη μεταξύ σχολικών μονάδων και ώστε να μπορεί να επικυρώνεται και να συμπληρώνεται από εξωτερική αξιολόγηση» (σελ. 67).

Ηδη με το νομοθετικό πλαίσιο που έχει δημιουργηθεί (Ν. 4024/11 για το μισθολόγιο-βαθμολόγιο, Ν. 4142/13 για την Αρχή Διασφάλισης Ποιότητας στην Εκπαίδευση, Π.Δ. 152/13 για την Αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, Ν. 3848/10, Ν. 3679/10) όλες οι πλευρές της αξιολόγησης (όπως η ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, η αυτοαξιολόγηση και η εξωτερική αξιολόγηση σχολείων) έχουν ΑΠΟΛΥΤΩΣ συνδεθεί μεταξύ τους. Ποιο συγκεκριμένα, σχετικά με την αυτοαξιολόγηση–αξιολόγηση των σχολείων στο άρθρο 32 παρ. 7 του Ν. 3848/10 αναφέρεται ότι «την αξιολόγηση της δράσης των σχολικών μονάδων ακολουθεί η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών».

Οι ψευδαισθήσεις

Η ψευδαίσθηση κάποιων εκπαιδευτικών, ότι η αυτοαξιολόγηση θα αναδείξει όψεις της δουλειάς τους και θα τις επιβραβεύσει (με τι άραγε σε μια εποχή λιτής και σφιχτής εισοδηματικής πολιτικής;), δηλαδή το πόσα προγράμματα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης κάνουν στο σχολείο, πόσα θεατρικά έργα, τι εκδηλώσεις, αν βγάζουν ή όχι εφημερίδα, χωρίς να υπολογίζεται η επίδοση των μαθητών τους σε εθνικές εξετάσεις ή σταθμισμένα τεστ, διαλύεται από τους ίδιους τους θεωρητικούς της αυτοαξιολόγησης.

Να το πούμε άλλη μια φορά: δεν μπορεί να υπάρξει αξιολόγηση χωρίς σύγκριση επίδοσης μαθητών. Και το υπουργείο Παιδείας θέλει ακριβώς να χρεώσει τις επιδόσεις των μαθητών αποκλειστικά στους εκπαιδευτικούς για να μπορεί μετά, εξαγοράζοντας τη συναίνεση της κοινής γνώμης, να νομιμοποιήσει τον εξοστρακισμό τους.

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών

"Υπουργείο Παιδείας: Ένας πιγκουίνος μιλά για καρπούζια." Της Αναστασίας Καλαφάτη (27 Ιαν 2014 | tvxsteam tvxs.gr)

..............................................................

Υπουργείο Παιδείας: Ένας πιγκουίνος μιλά για καρπούζια. 

Της Αναστασίας Καλαφάτη

08:47, 27 Ιαν 2014 | tvxsteam tvxs.gr/node/147762

 

 

Φωτογραφία: Παναγιώτης Τζάμαρος/FosPhotos

 

«Πρέπει οι μαθητές να μάθουν περισσότερα και καλύτερα», δήλωσε ο υπουργός Παιδείας, κ. Αρβανιτόπουλος σε μια πολύ ενδιαφέροουσα συνέντευξη στο Πρώτο Θέμα (στο οποίο, μαζί με την Realmedia  και την Πήγασος Εκδοτική είχε δοθεί περί το 1εκ . ευρώ για προμήθεια βιβλίων τον Οκτώβρη του 2009). Από τη συνέντευξη προέκυψαν δυο διαμαντάκια, ένα ακατέργαστο κι ένα χιλιοεπεξεργασμένο: την επιμύκηνση του σχολικού έτους και την εφαρμογή της αξιολόγησης στο εκπαιδευτικό προσωπικό. Της Αναστασίας Καλαφάτη

Αποκτά εξαιρετικό ενδιαφέρον η χρονική στιγμή που επέλεξε ο υπουργός να ανακοινώσει την επιμήκυνση του σχολικού έτους. Η συζήτηση για την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου συνεχίζεται με ένταση κι αντιδράσεις. Δίκαιες τεκμηριωμένες αντιδράσεις. Όχι γιατί οι εκπαιδευτικοί «φοβούνται» να αξιολογηθούν, όπως συχνά αναφέρεται. Η προχειρότητα με την οποία το ίδιο το Υπουργείο ασχολείται και σχεδιάζει την ευαγγελιζόμενη αξιολόγηση είναι παροιμιώδης, καθώς μοιάζει να μην διαθέτει ούτε τα γνωστικά εργαλεία για να τη σχεδιάσει-πόσο μάλλον να την υλοποιήσει. Τα προτάγματα της ποιότητας, της βελτίωσης, της δημιουργικότητας γίνονται κούφιες λέξεις στα χείλη του Υπουργού και των παρατρεχάμενών του, που γνωρίζουν τη σχολική τάξη όσο ο πιγκουίνος το καρπούζι. Και το απέδειξαν για ακόμη μια φορά  (και) θέτοντας ως προτεραιότητα την αύξηση του διδακτικού έτους.

Σε μια χρονική στιγμή, λοιπόν, που προγραμματίζεται να επιβληθεί η αξιολόγηση, ανακοινώνεται πως το σχολικό έτος θα πρέπει να επιμηκυνθεί προς όφελος των μαθητών, ώστε να μαθαίνουν «περισσότερα και καλύτερα». Εξαιρετικά βολικό. Η εικόνα των δάσκαλων που κάθονται, που έχουν προκλητικά πολλές διακοπές, που το διδακτικό τους ωράριο είναι λίγες ώρες, που τι κάνουν άλλωστε; τραγουδάκια στα παιδιά λένε....και επιτέλους πρέπει να τους συμμαζέψει το Υπουργείο. Άλλωστε το ενδιαφέρον για το όφελος των μαθητών/τριων από τη μεριά του Υπουργείου ήταν εμφανές και στη συζήτηση για την πρόταση της «Λευκής Εβδομάδας», όπου επέτρεψε να παρεισφρήσει στον διαλογο για την εκπαίδευση η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ξενοδόχων (ΠΟΞ). Θα μπορούσαν οι εκπαιδευτικοί να έχουν καταθέσει ανάλογη πρόταση για τον οποιονδηποτε παιδαγωγικο σκοπός; Η ερωτηση ρητορική...

Παρ’ όλα αυτά, το Υπουργείο θεωρεί πως οι 15 μέρες επέκτασης του σχολικού έτους θα βοηθήσουν τους/τις μαθητές/τριες να μαθαίνουν «καλύτερα»; Το πρόβλημα της εκπαίδευσης που έπρεπε να ρυθμιστεί άμεσα ήταν η διάρκεια του σχολικού έτους; Σαφώς όχι. Όμως, η ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας των εκπαιδευτικών κι οι επικείμενες απολύσεις θα διευκολυνθούν από μια αναζοπύρωση της εικόνας του τεμπέλη δάσκαλου.

Μοιράζομαι την ανησυχία του Υπουργείου για τη βελτίωση της εκπαίδευσης κι ελπίζω οι μαθητές/τριες μου να έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν και να ζουν σ’ ένα σχολείο που θα τους κάνει ν’ αγαπήσουν τη γνώση. Εκτός, όμως, από την ανησυχία μου, θα ήθελα να μοιραστώ και μερικές εμπειρίες που καταδεικνύουν πως το ενδιαφέρον του Υπουργείου Παιδείας είναι διαχρονικό και ουσιαστικό.

2009: Εργάζομαι ως δασκάλα σε μικρό νησί των Κυκλάδων. Το σχολείο τετραθέσιο. Δεν υπάρχει διαθέσιμη τάξη σ’ ένα κτίριο που χρονολογείται από το 1904 κι έτσι η Α’ δημοτικού «φιλοξενείται» στο εξωκκλήσι του Αγίου Αντωνίου, μεγάλη η χάρη του. Το μάθημα γίνεται «καλύτερο» με εποπτικό υλικό όπως μανουάλια, κεριά κι εικόνες.

2010: Εργάζομαι ως δασκάλα σε νησί των Σποράδων. Ωρομίσθιοι εκπαιδευτικοί πηγαινοέρχονται από νησί σε νησί προκειμένου να συμπληρώσουν ωράριο. Για οδοιπορικά ούτε λόγος. Για τις χαμένες ώρες λόγω απαγορευτικών των πλοίων ούτε λόγος. Το μάθημα γίνεται «καλυτερο» καθώς οι εκπαιδευτικοί ανακαλύπτουν νέους τόπους και μεταδίδουν τις γνώσεις τους στα παιδιά.

2011: Εργάζομαι ως δασκάλα σε άλλο νησί των Κυκλάδων. Το μάθημα γίνεται «καλύτερο» χωρίς βιβλία και βγάζοντας περί τις 250 φωτοτυπίες την ημέρα-το ελάχιστο- για μια ΣΤ’ τάξη 25 παιδιών.

2012: Εργάζομαι ως δασκάλα  τμηματος τσιγγανοπαίδων σε επαρχιακή πόλη. Το μάθημα γίνεται «καλύτερο» καθώς το Υπουργείο μας τοποθετεί στα σχολεία στις 19 Νοεμβρίου κι έτσι τα παιδιά έχουν ξεκουραστεί αρκετα.

Ελπίζω πως το Υπουργείο, αφού ολοκληρώσει την επιμήκυνση του σχολικού χρόνου, θ’ ασχολήθεί και με τις λοιπές λεπτομέρειες που εμποδίζουν τους/τις μαθητές/τριες να μάθουν «καλύτερα και περισσότερα». Αν και ίσως προηγείται ένα άλλο εκπαιδευτικό πρόβλημα: το καλοκαίρι.

Και γιατί πρέπει να της πέφτει λόγος της JPMorgan; Λέω εγώ τώρα... "Νίκη ΣΥΡΙΖΑ αλλά μετεκλογική αβεβαιότητα προβλέπει η JP Morgan" (www.tanea.gr, 28/1/2014)

..............................................................

Νίκη ΣΥΡΙΖΑ αλλά μετεκλογική αβεβαιότητα προβλέπει η JP Morgan

www.tanea.gr, 28/1/2014

 

 

 

 

Πιθανότητες μεγαλύτερες από 70% δίνει η JP Morgan για εκλογική αναμέτρηση στην Ελλάδα το πρώτο τρίμηνο του 2015. Βασικό σενάριο της είναι ότι η εκλογική αναμέτρηση θα διεξαχθεί το γ' τρίμηνο ή στις αρχές του δ' τριμήνου του 2014. Η Ελλάδα μπορεί να εισέλθει σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο που θα εστιάσει στο μνημόνιο και στις πιθανότητες επιβίωσης της οικονομίας εκτός αυτού.

Προσθέτει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ με τα σημερινά δεδομένα διαφαίνεται ως ο πιθανός νικητής των εκλογών. Μια τέτοια εξέλιξη δημιουργεί αβεβαιότητες όσον αφορά στην συγκρότηση νέας κυβέρνησης αλλά και γενικότερες αντιδράσεις, τονίζει η έκθεση.
Όπως αναφέρει η JP Morgan, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις που έχει στη διάθεσή της, ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται με διαφορά 7 μονάδων στη Β' Αθήνας.
Συμπληρώνει μάλιστα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα ενισχύσει τις ψήφους του από τους δυσαρεστημένους παραδοσιακούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ καθώς και από όσους πιστεύουν σε έναν ιδιότυπο εθνικισμό για την οικονομία, όπως οι ψηφοφόροι των Ανεξάρτητων Ελλήνων. που θα ψηφίσουν για να φύγει η τρόικα από την Ελλάδα.
Η ανάλυση προβλέπει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αυξήσει το προβάδισμά του τους επόμενους μήνες και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις θα έχει 139 βουλευτές σε περίπτωση που γίνουν οι εθνικές εκλογές στο τέλος του χρόνου.
Συγκεκριμένα, προβλέπεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα φτάσει τους 139 βουλευτές, η ΝΔ τους 88, η Χρυσή Αυγή του 24, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες τους 14, το ΠΑΣΟΚ τους 13, το ΚΚΕ τους 12 και η ΔΗΜΑΡ τους 10.
Οι αναλυτές εκτιμούν ότι εάν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση θα υιοθετήσει σκληρή στάση στις διαπραγματεύσεις για την οικονομία με την ΕΕ όσον αφορά περαιτέρω δομικές μεταρρυθμίσεις ή περισσότερη δημοσιονομική πειθαρχία στην Ελλάδα.
Ωστόσο, ακόμη και σε αυτό το πεδίο, προβλέπουν ότι η απόσταση μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβερνητικής συμμαχίας έχει μειωθεί. Η επίτευξη του πρωτογενούς πλεονάσματος έχει ήδη αλλάξει τη δυναμική των διαπραγματεύσεων μεταξύ της υπάρχουσας κυβέρνησης και των δανειστών της.
Η JP Morgan αναφέρει ακόμη ότι η ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να προκαλέσει ανησυχίες στους διεθνείς παρατηρητές μέσα στο 2014 και μία κυβέρνηση υπό τον ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να θέσει σαφείς προκλήσεις στην υπόλοιπη Ευρωζώνη.
Ωστόσο, θεωρεί απίθανο να οδηγήσει σε ένα χάσμα τόσο ουσιαστικό όσο αυτό που θα προκαλούσε εάν ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάμβανε την εξουσία στις προηγούμενες εκλογές του 2012.
Εκτιμά επίσης ότι όποιο κόμμα και εάν κερδίσει στις επόμενες εκλογές, δεν θα μπορέσει να κυβέρνηση μόνο του. Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΝΔ δεν αναμένεται να συγκεντρώσουν ποσοστό άνω του 35%, οπότε θα χρειαστεί να σχηματιστεί ένας νέος συνασπισμός.
Το ερώτημα για την JP Morgan είναι ποιο από τα δύο θα είναι το μεγαλύτερο κόμμα. Ωστόσο, πιστεύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει δυσκολίες στο να σχηματίσει κυβερνητική συμμαχία. Και με δεδομένες αυτές τις δυσκολίες, θεωρείται πιθανή μία παρατεταμένη περίοδος πολιτικής αβεβαιότητας ή πολλών εκλογικών αναμετρήσεων.
Η JP Morgan πιστεύει ότι οι εκλογές στην Ελλάδα θα έχουν σημαντικό αντίκτυπο στο σύνολο της Ευρωζώνης.
Πιθανή νίκη και σχηματισμός κυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ θα δώσει ώθηση στα αντισυστημικά κόμματα τόσο της Δεξιάς όσο και της Αριστεράς, ενώ ενδεχόμενη νίκη της ΝΔ θα ενισχύσει την άποψη ότι η ευρωπεριφέρεια μπορεί να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται και να διαχειριστεί παράλληλα τις πολιτικές συνέπειες.
Η ανάλυση σημειώνει επίσης ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πετύχει να μετασχηματίσει το προφίλ του από ένα κόμμα ριζοσπαστικής ανατροπής σε ένα κόμμα που μπορεί να ανταγωνιστεί πολιτικά τις κατεστημένες δυνάμεις. Το κλειδί για να το πετύχει αυτό είναι να πείσει ευρύτερα μεσαία στρώματα ότι δεν εκπροσωπεί μία απειλή απέναντι στα συμφέροντά τους, ειδικά τους πρώην ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται να αναπτύξει ένα τέτοιο προφίλ την ώρα που πρέπει να περιορίζει την ορμητικότητα της ριζοσπαστικής του βάσης. Πρόκειται για μία ιδανική αλλά πολύ δύσκολη ισορροπία, που δεν είναι εύκολο να την καταφέρει, εκτιμά η JP Morgan. 

Λευτέρης Πούλιος : Στίχοι και λόγια από παλιά κιτάπια...

............................................................

Λευτέρης Πούλιος
 (γ.1944)

ΑΜΕΡΙΚΑΝ ΜΠΑΡ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Ανάμεσα στα περιπλανώμενα, βιαστικά, ηλίθια, πρόσωπα

του δρόμου, σε είδα απόψε Κωστή Παλαμά.

σεργιανίζοντας πάνω-κάτω στη μεθυσμένη μου απογοήτευση·

γυρεύοντας μια πόρνη ή ένα φίλο ή την ανάσταση.

Τι βιτρίνες και τι φεγγάρι! άνθρωποι λογής-λογής

βολτάρουν τη νύχτα· και σιδερένια σκυλιά που κορνάρουν·

γάτες στους σκουπιδοτενεκέδες και συ παραμυθά Βερν

τι γύρευες στην είσοδο της πολυκατοικίας;

Νοιώθω τις σκέψεις σου Κωστή Παλαμά· άμυαλε

γεροξεφαντωτή καθώς έμπαινες μέσα στο μπαρ

γλυκοκυττάζοντας τις πουτάνες. και πίνοντας ένα

διπλό ουίσκυ. Σ’ ακολούθησα μέσα από ομίχλες

από τσιγάρα και χάχανα λόγω των γυναικείων

μαλλιών μου. Κάθησα να με κεράσεις

πάνω στο σανιδένιο πάγκο. Δίπλα σε μια σειρά

καθισμένα αγάλματα.

– Είμαστε οι ζωντανότεροι τούτης της νύχτας –

Οι χαφιέδες μάς κοιτάζουν καχύποπτα και

τα φώτα σβύνουνε σε μια ώρα.

Ποιος θα μας κουβαλήσει στο σπίτι;

Κωστή Παλαμά, έρημε φωνακλά, άσωτη

κλήρα μου. Τι ρωμιοσύνη δασκάλευες με φωτιά

και βουή, ανεβασμένος στη κορφή της ελπίδας,

όταν ξαφνικά η νύχτα πετάχτηκε σα μαχαίρι

απ’ τη θήκη. Κι απόμεινες στη καρέκλα

παράλυτος με τ’ όραμα μιας αυγούλας

που άχνιζε.

Νοιώθω σκολιαρόπαιδο που τούλαχε στραβόξυλο

δάσκαλος. Καιρό λογάριαζα μαζί σου πώς

θα τα πάω. Φρικτό γερασμένο σκυλί πάμε

να ξεράσουμε τ’ αποψινό μας μεθύσι,

σ’ όλες τις πόρτες των κλειστών βιβλιοπωλείων.

Πάμε να κατουρήσουμε όλα τα αγάλματα

της Αθήνας· προσκυνώντας μονάχα

του Ρήγα. Και να χωρίσουμε ο καθένας στο

δρόμο του σα παππούς κι εγγονός που

βριστήκανε. Φυλάξου καλά απ’ τη τρέλλα

μου γέρο· όποτε μου τη δώσει θα

σε σκοτώσω.

...- Η ελληνικότητα είναι αίσθημα ή συνείδηση;

- Εξαρτάται. Όσον αφορά εμένα, είναι και αίσθημα και συνείδηση. Η συνειδητότητα του Ελληνισμού σε κάνει να δρας με σθένος. Ως στάση ζωής, όμως, η ελληνικότητα προϋποθέτει αγώνα για να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του. Και απορρέει απ’ αυτό που λέμε συνείδηση. Το αίσθημα μυρίζει ρομαντισμό και μεγαλοποιεί τις λέξεις «πατρίδα», «θρησκεία», «ένδοξο παρελθόν». Τρεφόμαστε, δηλαδή, με τα ρόδα της αυταπάτης. Εγώ αισθάνομαι λιγότερο Έλληνας και περισσότερο πολίτης του κόσμου. Πατρίδα μου είναι ο άνθρωπος...

...- Η υπέροχη εκδοχή του Έλληνα.

- Δεν βλέπω καμία. Παρά μόνο την υπεραισιόδοξη πλευρά του τίποτα. Η προσφορά των Ελλήνων στον πολιτισμό είναι τεράστια – αυτό είναι γνωστό. Με τον χριστιανισμό και την τουρκοκρατία, χάσαμε βαθμηδόν την ταυτότητά μας και η «υπέροχη εκδοχή του Έλληνα» έγινε μια καρικατούρα σαν τον πρωταγωνιστή του θεάτρου σκιών.

 - Αυτό που με χαλάει.

- Σχεδόν όλα με χαλάνε στην Ελλάδα. Και κυρίως που δεν υπάρχει αξιοκρατία και βασιλεύει ο ατομικισμός και ο φιλοτομαρισμός. Με χαλάει που η ευγενής μας γλώσσα δεν έχει τίποτα πια να πει και μόνο γελοιότητες γεμίζουν τον ουρανό της τέχνης. Δεν υπάρχει τίποτα που να έχει μείνει γερό. Και προσκυνούμε το αδειανό, το τίποτα, το ηλίθιο.

... – Με ποια ταυτότητα οι Έλληνες περιέρχονται στον σύγχρονο κόσμο;

- Με την ταυτότητα του Δυτικο-ανατολίτη. Αυτό μπορούμε να το δούμε στον τρόπο που διασκεδάζουμε, στις κοινωνικές σχέσεις και στην συμπεριφορά μας γενικότερα.

- Το ελληνικό μου «γιατί» κι ένα «πρέπει» που πέταξα.

- Γιατί εμείς οι Έλληνες είμαστε αδελφοκτόνοι; Και το «πρέπει» που πέταξα είναι η ελληνορθόδοξη χριστιανική πίστη.

... – Η αδιαπραγμάτευτη ελληνική αλήθεια μου.

- Ο ελληνικός χώρος ήταν πάντα στην Ελλάδα  διαπραγματεύσιμος. Το μόνο αδιαπραγμάτευτο είναι η ελληνική γλώσσα.

                                                                     
                                                     Λευτέρης Πούλιος

                     (από το «Κ» της "Καθημερινής", 1/3/2009)