"Λυσσασμένο το 2014" από τον Άλκη Γαλδαδά, (www.protagon.gr, 31 Δεκεμβρίου 2013)

..............................................................

Λυσσασμένο το 2014

 

από τον Άλκη Γαλδαδά, www.protagon.gr, 31 Δεκεμβρίου 2013 

Photo: Kelley, Lyndsey A./Flickr

«Βλέπω φτωχούς ανθρώπους με πληγωμένο εγωισμό». Και είδα πολλούς σε αυτό το χάλι τις προηγούμενες ημέρες. Και δεν εννοώ εδώ μόνον τους καθιερωμένα ξαπλωμένους στα πεζοδρόμια που έχουν πλέον εγκαταλείψει και οι ίδιοι τους εαυτούς τους. Πηγαίνοντας επάνω κάτω στην πόλη έχει μείνει στο μυαλό μου ο συνταξιούχος έξω από την Εθνική Τράπεζα, παραμονή Χριστουγέννων στην οδό Πρασίνου Λόφου στο Ηράκλειο, πεσμένος στο πεζοδρόμιο, με το πρόσωπο μελανιασμένο, και οι υπόλοιποι της τεράστιας ουράς, έξω στο κρύο βέβαια, να προσπαθούν να τον κρατήσουν στη ζωή μέχρι να έλθει το ασθενοφόρο. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, η γυναίκα που φαινόταν μέσα από το φωτισμένο τζάμι, στο ημιυπόγειο μιας εργατικής πολυκατοικίας, λίγο πριν από το τέρμα της οδού Πατησίων, τυλιγμένη μέχρι τα κεφάλι με μια παλιά κουβέρτα, σαν φάντασμα, καθισμένη και ακίνητη. Δυο ημέρες μετά, οι δυο γυναίκες που ζουν μόνιμα σε ένα πεζούλι έξω από την Εθνική της Φιλαδέλφειας, να έχουν καταφύγει κάτω από ένα διπλανό δέντρο με τα υπάρχοντά τους για να γλιτώσουν κάπως τη βροχή.

Οι Γερμανοί που μέσα στον αχό για τις άθλιες δωροδοκίες τους επιμένουν ότι τα λάθη τα έκανε (όλα;) η Ελλάδα και βρέθηκε σε αυτό το χάλι. Και ο άνθρωπος που έστειλε μήνυμα στο ραδιόφωνο πως από το 2013 θα θυμάται πιο πολύ το ότι, αν και μακροχρόνια άνεργος, δεν μπόρεσε να περάσει όλες τις δοκιμασίες για να πάρει το βοήθημα των 200 Ευρώ. Η πικρή γεύση των 365 πιο πρόσφατων ημερών του. Και ένας άλλος άνθρωπος όμως μου έμεινε, διευθυντής ραδιοφωνικού σταθμού αυτός και καθημερινός λάβρος σχολιαστής. Που βιάστηκε λοιπόν να πει, Παρασκευή πρωί, όταν του ήλθε μήνυμα ότι απολύθηκε (χριστουγεννιάτικα) η καθηγήτρια στο Κολέγιο η υπεύθυνη για τη σύλληψη του γιου του πρωθυπουργού να αντιγράφει στη Χημεία, στις εξετάσεις του Ιουνίου: «να άλλος ένας αστικός μύθος κι αυτός». Και αμέσως μετά (αφού δηλαδή είχε ήδη αποφανθεί): «να το ψάξουμε;» (και ακόμη μάλλον το ψάχνει ενώ είναι γνωστό σε όλους τους άλλους ότι δεν είναι ούτε μύθος ούτε αστικός αλλά πανελλήνιος πια. Ας το δει εδώ αν το αντέχει). Θα πρέπει λοιπόν να αντέξουμε να ζούμε ανάμεσα στη δυστυχία τη δική μας ή των γύρω μας και την προπαγάνδα των καλοθελητών, που θα μας λένε ότι η Ελλάδα αλλάζει και πάει καλύτερα. Στην πραγματικότητα βέβαια πολλοί άνθρωποι ζώντας εδώ θα πούνε «Αντίο, ζωή» μέσα στο 2014. Ήδη οι μισοί φαίνεται πως θα ήθελαν να φύγουν. Σαν να ζουν τώρα σε μιαν απέραντη Μακρόνησο. Όντας πλέον αναγκασμένοι στον ανήφορο να ακούν και το «χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε;», των συνηγόρων της Κυβέρνησης. Εγώ λοιπόν νομίζω ότι το τελευταίο δώρο που έμεινε στο σακούλι για τους Έλληνες την Πρωτοχρονιά θα είναι μόνο η λύσσα. Προπάντων όταν θα σκέπτονται ότι:

• Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο τόσο επιτυχημένος αυτός πολιτικός, ανταμείφθηκε και με την άνευ ουσίας για όλους εμάς θέση του Αντιπροέδρου, απλά για να φτιάξει και (το παντελώς άχρηστο) γραφείο Αντιπροέδρου, με τα ανάλογα έξοδα και προνόμια. Χιλιάδες ευρώ ετησίως, γραφεία, μεγαλεία και τις σχετικές προσλήψεις-αποσπάσεις, 23.12 η πιο πρόσφατη, όπως αναγράφεται στη σχετική Διαύγεια (δείτε αν δεν πιστεύετε εδώ). Αλήθεια τι ακριβώς προσφέρει αυτός ο άνθρωπος σε αυτό τον τόπο;
• Ο κ. Στουρνάρας, μια μηχανή παραγωγής μεγάλων ιδεών και προβλέψεων (π.χ. η ανεργία θα μειώνεται στο τέλος του 2013, ΝΕΤ: 15.1.2013), θα έχει (τον «ευχάριστο πονοκέφαλο» που λένε και τα κλισέ στο ποδόσφαιρο) να σκεφθεί και να διαλέξει για την επόμενη μεγάλη θέση που του προσφέρεται (Τράπεζα της Ελλάδας ή Επίτροπος στην Κομισιόν;), μια δίκαιη ανταμοιβή για το χάος με το πετρέλαιο, το να αφήσει τους ανθρώπους να παλεύουν με απρόσιτα πλέον για τις δυνατότητές τους δάνεια, να επιβάλει τα υπέρογκα πρόστιμα στα ληξιπρόθεσμα, την υπερφορολόγηση στους Έλληνες επενδυτές του ημιλιπόθυμου Χρηματιστηρίου οδηγώντας το σε 2,5% πτώση τώρα στο τέλος της χρονιάς και το κορυφαίας αλαζονείας βέβαια, να προωθεί, ατιμώρητα, θεμελιώδεις νόμους εν αγνοία του ίδιου του πρωθυπουργού, όπως ο ίδιος το παραδέχθηκε.
• Και ένας πρωθυπουργός βέβαια κάθιδρος να εξηγεί μέσα στα χαράματα στους (κακόπιστους και έτοιμους να εκμεταλλευτούν τα πάντα) Γερμανούς, με το που έπεσαν μερικές ξεκούδουνες ριπές από Καλάσνικοφ ανοήτων, ότι «θα τους βρούμε οπωσδήποτε». Και πριν φύγουμε από τον πρωθυπουργό θα είχα να πω ότι σε πιο βόρεια και πιο ευρωπαϊκά πλάτη η απόλυση της καθηγήτριας από το Κολέγιο δεν θα περνούσε έτσι όπως εδώ, όπου φαίνεται ότι μεθοδεύτηκαν, όπως κατήγγειλε και η Ο.Ι.Ε.Λ.Ε., ακόμη και νομικές αυθαιρεσίες από τον εντιμότατο Υπουργό Παιδείας Αρβανιτόπουλο. Πιο μεγάλες πιθανότητες λοιπόν θα είχε εκεί να απολυθεί ο πρωθυπουργός παρά η καθηγήτρια. Και ακόμη, όταν σε περίπτωση αντιγραφής, τιμωρείται ή ακόμη χειρότερα απολύεται ο καθηγητής, γι’ αυτό ο κ. Βενιζέλος έχει εφεύρει τον τέλειο και μονολεκτικό χαρακτηρισμό: «εκτσογλανισμός».
• Όσο για τις περιπτώσεις Λιάπη-Τομπούλογλου αν παρατηρήσεις ότι και οι δυο είχαν ρίζες στο περιβάλλον Καραμανλή, που είχε κάνει πρόσφατα δηλώσεις δυσμενείς για το έργο της Κυβέρνησης, και προσθέσεις τη δήλωση του δικηγόρου της εταιρείας ότι το πρωθυπουργικό περιβάλλον είχε ειδοποιηθεί απευθείας και αρκετά πριν για το θέμα του φακέλου, καταλαβαίνεις πόσο πρόκειται για επιχείρηση «καθαρά χέρια» και την κοροϊδία εκ μέρους των καλοθελητών της Κυβέρνησης. Και βέβαια η Εθνική Τράπεζα απέλυσε τον κ. Τομπούλογλου, πριν γίνει η δίκη του, ενώ τον είχε στο μισθολόγιό της τον προηγούμενο καιρό χωρίς να εργάζεται. Τόσο σοβαρά γίνονται εδώ τα πράγματα.
• Και να μην ξεχάσω τον εξαίρετο κ. Μανιάτη, που δεν δίστασε να κάνει άλλο ένα παγκόσμιο ρεκόρ. Όντας Υπουργός Προστασίας του Περιβάλλοντος να θέλει να κλείσει τα σχολεία σε περίπτωση εξάπλωσης της αιθαλομίχλης! Κύριε Υπουργέ, θαύμασαν την ιδέα σας μέχρι την άκρη της Γης. Ακόμη και στο Μπανγκλαντές έλεγαν μετά, κοίτα που δεν πήγε έως εκεί το δικό μας μυαλό…

Γελοιότητες, κυνισμός, αναισθησία και περισσότερη φτώχεια. Αυτά φαίνεται πως θα είναι τα δώρα των (μαθητευόμενων) μάγων-πολιτικών μας για το 2014. Και μερικοί παρατρεχάμενοι που θα υμνούν πάντα τα έργα των.

Αν δεν πάψουμε να τους αντιμετωπίζουμε όπως το κάναμε έως τώρα, με στρογγυλεμένες κουβέντες, με αιδημοσύνη και άφωνοι σαν να είμαστε πρόβατα, θα συνεχίσουν. Γι’ αυτό εύχομαι σε όλους μας, που ακόμη έχουμε τα αντανακλαστικά να πληγωνόμαστε από τα καμώματά τους, το 2014 να είναι αλλιώς από ό,τι το περιμένουν. Λυσσασμένο, λοιπόν, το 2014.

Ένα αργοπορημένο "όχι" στη λογική του χρόνιου εκμαυλισμού: Όχι του Μίκη στην πρόταση Βενιζέλου (enet.gr, Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013)

................................................................

enet.gr, 11:30 Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

Όχι του Μίκη στην πρόταση Βενιζέλου

Για την Προεδρία της Δημοκρατίας

Αρνητικός ο Μίκης Θεοδωράκης στην πρόταση του Ευάγγελου Βενιζέλου να τεθεί ως υποψήφιος για την Προεδρία της Δημοκρατίας, σε δήλωση – απάντησή του προς τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. 

 

Ολόκληρη η δήλωση του Μίκη Θεοδωράκη:

 

"Στο επίκεντρο της εθνικής μας κρίσης βρίσκεται και η διαρκώς οξυνόμενη κρίση του προσωπικού της υποτέλειας λόγω της φθοράς που υφίστανται τα μέλη του, καθώς είναι υποχρεωμένα να εφαρμόζουν τα αντιλαϊκά μέτρα των ξένων Καγκελαριών που από το 2011 κατέχουν τη χώρα, μεταξύ των οποίων μέτρων ήταν και το να καταδικάσουν σε σιγή όσους και όποιους συνεχίζουν να σκέφτονται και να μάχονται αντιμνημονιακά και αντισυστημικά. Ένας απ’ αυτούς υπήρξα και είμαι κι εγώ, γεγονός που το γνωρίζουν όλοι. Πώς είναι λοιπόν δυνατόν να με εμπλέκουν στα παιχνίδια τους οι παντός είδους εκπρόσωποι του προσωπικού της υποτέλειας και μάλιστα ως παράγοντα λύσης στο πρόβλημά τους; Άλλωστε μόλις προχθές ανέπτυξα στην Ακαδημία Αθηνών την άποψή μου υπογραμμίζοντας ότι η «Μόνη Λύση» είναι η κατάκτηση της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας. Μπροστά σ’ αυτό τον Στόχο, ας μου επιτραπεί να θεωρώ τα πολιτικά παιχνίδια που απασχολούν το υπάρχον πολιτικό δυναμικό σαν ένα τμήμα της βαθειάς κρίσης ενός πολιτικού χώρου ο οποίος εγκατέλειψε προ πολλού τον ελληνικό λαό τυφλωμένος από πολιτικές φιλοδοξίες και απέναντι στον οποίο η δική μου θέση είναι η κάθετη αντίθεση και η ανθρώπινη θλίψη".

 

Σε πρόσφατη συνέντευξή του ο κ. Βενιζέλος, είχε υποστηρίξει ότι το πρόσωπο που θα μπορούσε να προταθεί για την Προεδρία της Δημοκρατίας «μπορεί να είναι ένας αριστερός διανοούμενος, ένας άνθρωπος που έχει τιμήσει τη χώρα στο εξωτερικό, μια μεγάλη καλλιτεχνική προσωπικότητα», όπως ο Μίκης Θεοδωράκης.

 

 

"Παιδιά στο τρόλεϊ, χρονιάρα μέρα" της Άννας Δαμιανίδη (www.protagon.gr, 30/12/2013)

...............................................................

Παιδιά στο τρόλεϊ, χρονιάρα μέρα

της Άννας Δαμιανίδη

 

photo: ifi caminando@Flickr

Στο τρόλεϊ υπήρχαν παιδιά χτες το απόγευμα, ελληνόπουλα μάλιστα, με έλληνες γονείς! Πολύ σπάνιο φαινόμενο, δυο ελληνόπουλα ταυτόχρονα σε τρόλεϊ. Να σημειώσω την ημερομηνία. Το ένα δύσκολα θα το ξαναβάλουν οι γονείς του σε δημόσιο μέσο συγκοινωνίας, πάντως, αν κρίνω από τον τρόπο που το αγκάλιασε ο πατέρας του καθώς προχώρησαν και στάθηκαν όρθιοι οι δυο τους δίπλα σε δυο μετανάστες ασιάτες πολύ ταλαιπωρημένους. Ήταν ένα κοριτσάκι γύρω στα έντεκα, ο μπαμπάς του το τύλιξε κυριολεκτικά για να μην κινδυνέψει να έρθει σε επαφή με τα φθαρμένα ρούχα των ξένων, να τους κρύψει κι από τη θέα της, να την κρύψει κι αυτήν από τη δική τους θέα. Ήταν πολύ φανερή η αποστροφή του, με έκανε να ντραπώ, και πλησίασα εγώ κοντά τους επίτηδες, να παρεμβληθώ κατά κάποιο τρόπο ανάμεσα στο σοκαρισμένο γονέα με το ωραίο του μοντγκόμερι και τους τρεις ταλαίπωρους ανθρώπους που δεν είχαν τη δυνατότητα να αγοράσουν ρούχα που να τους πηγαίνουν. Και δεν είχαν καθόλου σκεφτεί να μη στέκονται έτσι κοντά-κοντά ο ένας στον άλλον, να τονίζεται η μιζέρια τους. Αν ο καθένας είχε πιάσει από μια γωνία δεν θα φαίνονταν τόσο τρομαχτικοί, και δεν θα έκαναν τον έλληνα πατέρα να σκεφτεί ότι δεν θα ξαναπάρει ποτέ τρόλεϊ με την κόρη του, όπως θα σκεφτόταν σίγουρα τώρα.
Ωστόσο, δεν είναι και τόσο φριχτοί αν τους καλοκοιτάξεις. Ο ένας είναι Αφρικάνος, σχετικά ηλικιωμένος, πολύ αδύνατος, πολύ ταλαίπωρος. Πώς να βρέθηκε εδώ άραγε, συνήθως είναι νέοι αυτοί που κατορθώνουν να φτάσουν στην Ελλάδα. Φοράει πολύ φθαρμένα σκούρα ρούχα, το πρόσωπό του είναι ταλαιπωρημένο, τα φρύδια του ζορίζονται να κρατήσουν τα μάτια του ανοιχτά κι αυτό του δίνει μια όψη δυσάρεστη. Αν ντυνόταν με κάτι ανοιχτόχρωμο, καθαρό και καινούργιο, αν ηρεμούσε το πρόσωπό του, θα φαινόταν πόσο γέρος και ανήμπορος είναι και δεν θα προκαλούσε φόβο, αν μη τι άλλο.
Στηρίζομαι στον στύλο των καθισμάτων πίσω από την πλάτη του κι αισθάνομαι το μπράτσο του μέσα από το μανίκι του, ή μάλλον δεν το αισθάνομαι καν. Τόσο λεπτό πρέπει να είναι αυτό το μπράτσο, σα να έχει περάσει ένα καλάμι μέσα στο μανίκι για να το κρατάει όρθιο. Θα ήθελα να ανοίξω γραφείο στυλίστα στη γειτονιά μου, να παρέχω συμβουλές εμφάνισης σε μετανάστες μελαχρινούς που ντύνονται με σκούρα, σε χοντρές γυναίκες που φορούν εφαρμοστά. Κρίμα που δεν συνηθίζονται τέτοιες δουλειές, θα άλλαζα το τοπίο της Κυψέλης. Ένα είδος γραμματείας σε λουτρό-χαμάμ σαν αυτά που δεν υπάρχουν πια στην Αθήνα. Τον νεαρό δίπλα, που έχει κάνει τον πατέρα να μετατραπεί σε παραβάν, θα τον συμβούλευα να φορέσει κάτι σε πράσινο, αλλά κυρίως θα τον συμβούλευα να μην έχει αυτό το πανικόβλητο ύφος, να προσπαθήσει να δείχνει ήρεμος. Είναι όμορφος στην πραγματικότητα, θα ήθελα να πω στον πατέρα (θα χρειαζόμουν ένα άλλο γραφείο γι' αυτή τη δουλειά) απλώς είναι πολύ μαύρος, θα έρχεται μάλλον από τη νότια Ασία, καλέ μου κύριε, ανοίξτε τον χάρτη με την κορούλα σας. Είναι σαν τον Τζαφάρ στο φιλμάκι που κυκλοφορεί σήμερα στο διαδίκτυο, πριν ξυριστεί και φορέσει ανοιχτόχρωμα ρούχα.
«Είμαι μαύρη, μα είμαι ωραία, θυγατέρες της Ιερουσαλήμ», θυμάστε;
Δεν χαλάρωσε το παραβάν που είχε φτιάξει με το σώμα του ο έλληνας πατέρας, μέχρι που κατέβηκαν στη Μαυροματαίων. Μπήκε μέσα πολύς κόσμος, πάντα γεμίζει το τρόλεϊ όσο ανεβαίνει προς Κυψέλη. Στριμώχτηκα δίπλα στα πίσω καθίσματα, όπου το άλλο παιδί του τρόλεϊ, κοριτσάκι γύρω στα πέντε, συζητούμε με τον πατέρα του, κι άκουσα τον εξής διάλογο:
-Κοίτα, τώρα θα περάσουμε από την Κυψέλη. Εδώ μένει τώρα η μαμά με την Κάτια.
-Μπαμπάααα, εεε, δεν θα έρθει ξανά στο σπίτι;
-Σου λείπει η μαμά σου;
-Μου λείπει πολύ η μαμά μου, πολύ...
-Θέλεις να είσαι μαζί της;
-Θέλω πολύ να είμαι με τη μαμά μου, μωρέ μπαμπά....
-Θέλεις να είσαι μαζί της, ή με μένα;
Θα ήθελα στο σημείο αυτό να έχω γίνει κουφή, να μην ακούω άλλο. Να ήμουν εγώ ασιάτισσα μετανάστρια ή κάτι τέτοιο, να μην καταλαβαίνω αυτόν τον σπαραξικάρδιο διάλογο δίπλα στ' αυτί μου. Τρόλεϊ ήταν αυτό ή φεστιβάλ δραμάτων, πρώτα το κοινότoπο "καθημερινός ρατσισμός χωρίς λόγια", τώρα το ατομικό, "παιδί χωρισμένων γονιών που ζει με τον πατέρα και του λείπει η μάνα"; Πόσα ν' αντέξει ο όρθιος επιβάτης; Θα ήθελα κυρίως, να μην ακούσω την απάντηση του παιδιού στην εκβιαστική ερώτηση του πατέρα, "θέλεις εμένα, ή εκείνη;". Τι να πει το παιδί; Πώς να σκεφτεί τη σωστή απάντηση;
Μου φαίνεται ότι βουίζουν τ' αυτιά μου. Σωματική άμυνα να μην ακούσω άλλο.
-Έχω μια ιδέα, λέει ο μπαμπάς λίγο μετά, όταν έχει περάσει το βουητό.
-Τι ιδέα, μπαμπά; λέει το κοριτσάκι με προσδοκία.
-Λέω να κατεβούμε λίγο παρακάτω...
Να κατεβούμε λίγο παρακάτω, να πάμε στη μαμά επίσκεψη να της κάνουμε έκπληξη, αυτό θα πει, περιμένω ν' ακούσω, ταυτισμένη πια με τη μικρή, έτοιμη να χειροκροτήσω την απόφασή του.
-... να πάμε στην πλατεία και να φάμε οι δυο μας σουβλάκια, θέλεις;
-Τι σουβλάκια, ρωτάει άχρωμα το κοριτσάκι.
Αντί για μαμά, σουβλάκια. Δεν το ρισκάρει το σενάριο που φαντάστηκα ο συμπαθής αυτός νεαρός. Να πάει επίσκεψη στη μαμά εκτός προγράμματος, να δώσει νόημα γιορτινό στη βόλτα, στη χρονιάρα μέρα, στα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Θα είναι πολύ τσακωμένος με τη μάνα, ή ποιος ξέρει τι άλλο. Κι η Κάτια ποια να είναι, η άλλη κόρη του ζευγαριού;
Ψυχοπλακώθηκα. Έτσι μου ‘ρχεται να γυρίσω να τον αρπάξω απ' το σακάκι, "βρε, άσε τα σουβλάκια και πήγαινε το παιδί στη μάνα του, να χωθεί στην αγκαλιά της, να της κάνετε έκπληξη, δώσε τόπο στην οργή χρονιάρα μέρα!".
Αυτός κι αν δεν θα ξανάπαιρνε τρόλεϊ ποτέ στη ζωή του, αν έκανα κάτι τέτοιο! Δεν είναι ο τύπος μου να φέρομαι έτσι, νομίζω, αν και έτοιμη είμαι ν' αλλάξω τύπο, ανοίγει το στόμα μου μόνο του, ετοιμάζονται οι φράσεις και κουδουνίζουν στο κεφάλι μου, δεν υπάρχει τίποτε να με συγκρατήσει...
Τελικά δεν λέω λέξη, πλησιάζει κι η στάση που θα κατέβω. Σουβλάκι αντί για τη μαμά, κι αν γίνει το παιδί παχύσαρκο μεγαλώνοντας, θα είναι επειδή το φαγητό προτάθηκε ως λύση στις συναισθηματικές ανάγκες. Προς το παρόν μάλλον από ανορεξία κινδυνεύει, έτσι που το βλέπω, χαμένο στο μπουφάν του, σαν εγγόνι του παρακείμενου υποσιτισμένου αφρικανού. Ο οποίος του χαμογελά κιόλας σαν παππούς του, μακάρια, αλλά κόρη και πατέρας είναι αφοσιωμένοι στο αδιέξοδό τους, οπότε δεν τους ενοχλεί αυτό το χαμόγελο, χαμπάρι δεν παίρνουν.
Αμάν, να κατέβω. Τι διαδρομή ήταν αυτή! Καλύτερα τα καθημερινά children free τρόλεϊ, με τους συνηθισμένους τσακωμούς και το συνηθισμένο στρίμωγμα. Δεν ταιριάζουν τα παιδιά μας σε τέτοιους χώρους. Πρέπει να γίνεται κάτι σαν τελετή ενηλικίωσης, μετά τα 18, με σαμπάνιες.

"Λούμπεν (νεο)πλουτοκρατία" Του Γιώργου Δουράκη (29 Δεκ 2013 | tvxsteam tvxs.gr)

..............................................................

Λούμπεν (νεο)πλουτοκρατία. 

Του Γιώργου Δουράκη

13:05, 29 Δεκ 2013 | tvxsteam tvxs.gr/node/146074

 

 

Ιερώνυμος Μπος - Λαιμαργία (Gula), σκηνή από τον πίνακα Τα Επτά Θανάσιμα Αμαρτήματα

 

 

Μέχρι πρότινος είχαμε υπουργό εργασίας που απασχολούσε οικιακή βοηθό χωρίς να πληρώνει ένσημα, πρωτοκλασάτο υπουργό που ίδρυσε off-shore εταιρείες για να εξασφαλίσει το μέλλον των παιδιών του και υπουργό οικισμού που έκτιζε αυθαίρετα. Όλα τα ’χε ο κυβερνητικός μπαξές. Και η δικαιολογία αφοπλιστική. Κάνουμε ό,τι κάνουν όλοι! Λαϊκισμός; Ναι, αλλά suis generis, trois-quarts. Από το λαό, με το λαό, για… πάρτη μας! Του Γιώργου Δουράκη

Εν συνεχεία είχαμε υπουργό οικονομικών που αφαίρεσε από τη λίστα Λαγκάρντ τα ονόματα μερικών πλούσιων συγγενών του και έναν δεύτερο υπουργό οικονομικών που κλωσούσε την ίδια λίστα για έναν ολόκληρο χρόνο, έτσι, χωρίς λόγο. Αμφότεροι –υποτίθεται- ορκισμένοι εχθροί και αδυσώπητοι διώκτες της εγχώριας και εξωχώριας φοροδιαφυγής. Γιατί, ως γνωστόν, η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής είναι θέμα εθνικής επιβίωσης. Ξέσπασε το σκάνδαλο, έγινε ντόρος, εκτοξεύτηκαν βαριές αλληλοκατηγορίες, παραπέμφθηκε ο πρώτος υπουργός οικονομικών  και έκτοτε άκρα του τάφου σιωπή. Αγνοείται η τύχη της λίστας Λαγκάρντ (και άλλων παρεμφερών). Υποθέτω ότι και πολλοί άλλοι υπουργοί και βουλευτές θα έχουν συγγενείς. Δεν μπορεί να είναι ανάδελφοι…

Λογικό ήταν να πιστέψουμε ότι τα έχουμε δει όλα. Αμ, δε! Φαίνεται ότι δεν έχει πάτο, δεν έχει τελειωμό αυτή η ξεφτίλα. Το νέο περιστατικό είναι εντελώς σουρεαλιστικό, υπερβολικό ακόμη και για πρωταπριλιάτικο ψέμα. Πρώην υπουργός μεταφορών, γόνος της μιας από τις δύο μεγάλες πολιτικές δυναστείες της χώρας, συνελήφθη να οδηγεί χωρίς δίπλωμα και με πλαστές πινακίδες ανασφάλιστο τζιπ, το οποίο είχε αποσύρει από την κυκλοφορία για να μην πληρώνει τέλη κυκλοφορίας και φόρο πολυτελείας! Απίστευτη λαμογιά, αρχοντοχωριάτικο καρακιτσαριό, με ούγια εκατό τοις εκατό Βαλκανιζατέρ. Και το κερασάκι στην τούρτα; Ο λούμπεν υπουργός έχει συγγράψει και πόνημα με τον σημαδιακό τίτλο «Για Ένα Νέο Ήθος»!

Στη θέση του οποιοσδήποτε νορμάλ άνθρωπος θα σιωπούσε, θα παρακαλούσε ν’ ανοίξει η γη να τον καταπιεί (κι αν ήταν Γιαπωνέζος, θα έκανε χαρακίρι). Αυτός όμως είναι άνω ποταμών, δεν έχει τσίπα. Με απόλυτη ψυχραιμία και ετοιμότητα και με τον πιο φυσικό τρόπο εξηγεί στους εμβρόντητους δημοσιογράφους και στους αγανακτισμένους περαστικούς ότι αναγνωρίζει το λάθος του (η ώρα η κακιά) και είναι έτοιμος να υποστεί τις κυρώσεις. Το άκρον άωτον του παχυδερμισμού και της αναισχυντίας. Η αντίδρασή του είναι χειρότερη και από το έγκλημα που διέπραξε. Το οποίο κακώς εν προκειμένω θεωρείται πλημμέλημα. Και μόνο εξαιτίας της ιδιότητας αυτού που το διέπραξε (πρώην υπουργός μεταφορών) θα έπρεπε να θεωρείται κακούργημα και μάλιστα ιδιαζόντως ειδεχθές.

Μετά απ’ όλα αυτά, υπάρχει άραγε κανείς που να μην είναι πεπεισμένος ότι -ευκαιρίας δοθείσης-  όλοι αυτοί οι χυδαία επίορκοι κυβερνήτες τα αρπάζουν χοντρά και προκλητικά; Λέτε να περιμένει το πόρισμα υπαρκτών ή ανύπαρκτων εξεταστικών επιτροπών για να διαμορφώσει άποψη; Ειλικρινά, δεν το νομίζω. Και δικαίως, κατά τη γνώμη μου. Δυστυχώς το καταθλιπτικό αυτό κλίμα ενισχύεται και από τις πρόσφατες δηλώσεις «πόθεν έσχες» των βουλευτών. Οι οποίες δείχνουν ότι λεφτά υπάρχουν παντού, σ’ όλες τις πτέρυγες της βουλής (δεξιά, αριστερά και ενδιάμεσα). Εκείνο όμως που απουσιάζει εντελώς είναι το αίσθημα αλληλεγγύης και οι τύψεις. Ως γνωστόν εδώ και πολύ καιρό το κοινοβούλιο ψήφισε νόμο που επιβάλλει εισφορά αλληλεγγύης σ’ όλους τους εργαζόμενους. Και καλώς έπραξε. Για να ανακτήσουν όμως οι εκπρόσωποί μας στο κοινοβούλιο την προ πολλού χαμένη τιμή τους, θα έπρεπε αυτή η ενέργειά τους να συνοδεύεται από κάποια αντίστοιχη διακομματική πρωτοβουλία για την καθιέρωση ξεχωριστής εισφοράς αλληλεγγύης σ’ όλα τα εισοδήματα και τις καταθέσεις τους. Για λόγους ουσιαστικούς, αλλά και  συμβολικούς (κυρίως γι’ αυτούς). Για να μπορούν δηλαδή να κοιτούν στα μάτια τον απλό κόσμο όταν του ζητούν να κάνει θυσίες και όταν του απευθύνουν συνθήματα του τύπου «όλοι μαζί, μπορούμε», «κανείς μόνος στην κρίση», «εθνική Ελλάδος, γειά σου» κλπ.

Ο συντελεστής αυτής της εισφοράς μπορεί και πρέπει να είναι αρκούντως υψηλός, μια και όλοι οι βουλευτές είναι από αρκετά έως πολύ εύποροι και προνομιούχοι με βάση τα σημερινά δεδομένα. Και φυσικά προοδευτικός συντελεστής, για να είναι κοινωνικά δίκαιος. Π.χ. 10% για ποσά μέχρι €100.000, 20% για ποσά από 100 μέχρι €300.000, 30% για ποσά από 300 μέχρι €600.000, 40% για ποσά από 600 μέχρι €1.000.000, 50% από ένα εκατομμύριο μέχρι €2.000.000 και 80% για δύο εκατομμύρια και πάνω. Με τον τρόπο αυτό δεν θα ενισχύσουν μόνο την κοινωνική αλληλεγγύη, αλλά θα συμβάλουν και στο κλείσιμο της ψαλίδας μεταξύ μεγάλου και μεσαίου πλούτου στο μικρόκοσμο της βουλής. Αν και αυτό που πρωτίστως προέχει είναι να κλείσουν την τεράστια ψαλίδα μεταξύ πλούτου και φτώχειας στην κοινωνία.

Ουσιαστικά βέβαια δεν τους ζητάμε να κάνουν καμιά τρομερή θυσία, σαν τις θυσίες που κάνει η πλειονότητα του ελληνικού λαού που τους έστειλε στο κοινοβούλιο. Απλώς, οι 100 χιλιάδες τους θα γίνουν €90.000, οι 200 θα γίνουν €170.000, οι 300 θα γίνουν €250.000, οι 400 θα γίνουν €310.000, οι 500 θα γίνουν €370.000, το ένα εκατομμύριο θα γίνει €680.000, τα δύο εκατομμύρια θα γίνουν €1.180.000, τα τρία εκατομμύρια θα γίνουν €1.380.000 κ.ο.κ. Με άλλα λόγια, παρά την εισφορά αλληλεγγύης, όλοι τους, μα όλοι τους, θα συνεχίσουν να ζουν πλουσιοπάροχα.

Θα μου πείτε, λύνεται έτσι το οικονομικό πρόβλημα; Φυσικά και δε λύνεται. Γιατί τα πολλά λεφτά, τα πάρα πολλά λεφτά, τα απίστευτα πολλά λεφτά, βρίσκονται αλλού. Εκτός των τειχών. Η οικονομική ελίτ, στην οποία ανήκουν, δεν έχει καμιά διάθεση να προτάξει τα στήθη της και να τα προασπίσει κραυγάζοντας «μολών, λαβέ». Αυτά είναι κατάλοιπα μιας άλλης, ηρωικής και κακοτράχαλης εποχής που έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Προτιμά τη σύγχρονη κι ανώδυνη –καθότι πανούργα- εκδοχή των φορολογικών ασπίδων και των φορολογικών παραδείσων. Πάλι «μολών, λαβέ» λέει, αλλά με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Κλείνοντας πονηρά το μάτι και σιγοψιθυρίζοντας γλυκά σ’ όσους εποφθαλμιούν τα πλούτη της: «come and get it (...if you find it)»!

Τρέχα-γύρευε, δηλαδή. Μόνο που η  δική μας πολιτική ελίτ δεν έχει καμιά διάθεση ούτε να τρέξει ούτε να αναζητήσει τους φοροφυγάδες. Ή μάλλον τρέχει, όχι όμως για να βρει τις σχετικές λίστες, αλλά για να κρυφτεί απ’ αυτές, που την έχουν πάρει στο κυνήγι! Δυστυχώς είναι πια ηλίου φαεινότερον ότι η πολιτική ηγεσία που κυβερνά σήμερα δεν μπορεί να συμβάλει στη λύση, επειδή και η ίδια αποτελεί μέρος του προβλήματος. Δε συμβαίνει όμως το ίδιο στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Για παράδειγμα, το 2008 η Μέρκελ ανέθεσε στην υπηρεσία αντικατασκοπείας (!) της χώρας της να υποκλέψει ηλεκτρονική λίστα Γερμανών φοροφυγάδων με αδήλωτες καταθέσεις στην τράπεζα του Λιχτενστάιν. Μόλις την πήρε στα χέρια της, την προώθησε στη δικαιοσύνη, η οποία ενήργησε με τη δέουσα ταχύτητα, επιβάλλοντας πρόστιμα και δημοσιοποιώντας τα ονόματα των φοροφυγάδων. Εδώ δεν αξιοποίησαν τη λίστα Λαγκάρντ, επειδή –λέει- δεν αποκτήθηκε με νόμιμο τρόπο, με αποτέλεσμα να παραβιάζονται τα προσωπικά δεδομένα! Βλέπετε, η Γερμανία είναι μια σοβαρή καπιταλιστική χώρα, που δεν άρχεται από νεόπλουτους, κρατικοδίαιτους και στενά διαπλεκόμενους οικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες, με αρπακτικές διαθέσεις και ληστρικές πρακτικές, που θυμίζουν την basse-classe καταγωγή τους στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν.

Λαϊκίζω ασύστολα, θα μου πείτε. Ίσως. Το κάνω όμως συνειδητά. Προτιμώ το λαϊκισμό από τον ελιτισμό. Πρέπει κάποτε κανείς να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θ’ αφήσει. Με τις κυρίαρχες ελίτ ή με το λαό; Με την ολιγαρχία ή με τον κόσμο της εργασίας; Είναι πια καιρός να απαλλαγούμε από το μεταμοντέρνο αχταρμά, να σταματήσουμε να τρώμε μεταμοντέρνο κουτόχορτο και να συγκροτήσουμε το συλλογικό υποκείμενο που λέγεται λαός. Να ξαναγίνουμε «εμείς». Όχι πια όντα μικρά και φθονερά μες στο εγώ μας κλειδωμένα. Αλλά «λαός» ικανός να αντιπαρατεθεί με αξιώσεις στη χρηματοοικονομική και λοιπή ολιγαρχία, που τα τελευταία είκοσι χρόνια πλουτίζει ασύστολα εις βάρος της κοινωνίας, παραβιάζοντας τη δημοκρατία και τους θεσμούς. Δημοκρατία και ολιγαρχία όμως δε συμβιβάζονται. Δε μπορεί μια κοινωνία να είναι ταυτόχρονα και δημοκρατική και ολιγαρχική. Γι’ αυτό ή «εμείς» ή «αυτοί»!…

Πηγή: afterhistory.blogspot.gr

Εσείς το ξέρατε;... Μια ερωτική και κοινωνική ερμηνεία στα πρωτοχρονιάτικα κάλαντα.

.............................................................

Εσείς το ξέρατε;...

Πήρα ένα μήνυμα από φίλο μου που μου εξηγεί για τα πρωτοχρονιάτικα κάλαντα.

 

Μέρες που είναι να σας πω τα πρωτοχρονιάτικα κάλαντα.

Για όσους δεν το γνωρίζουν εξηγώ και την ασυναρτησία των στίχων.

Αρχιμηνιά κι Αρχιχρονιά

Ψηλή μου δεντρολιβανιά

Κι αρχή καλός μας χρόνος

Εκκλησιά με τα' άγιο θόλος

Άγιος Βασίλης έρχεται

Και δε μας καταδέχεται

Από την Καισαρεία

Συ είσ' αρχόντισσα κυρία

Βαστάει πένα και χαρτί

Ζαχαροκάντυο ζυμωτή

Χαρτί-χαρτί και καλαμάρι

Δες και με το παλικάρι

 

Τα αρχικά κάλαντα ήταν χωρίς τους «κίτρινους» στίχους. Στο Βυζάντιο οι φτωχοί και χαμηλών στρωμάτων άνθρωποι δεν είχαν το δικαίωμα να μιλούν στους αριστοκράτες παρά μόνο σε γιορτές όπου μπορούσαν να τους απευθύνουν ευχές.

Κάποιος νεαρός, ταπεινής καταγωγής, ήταν ερωτευμένος με μια αρχοντοπούλα. Επειδή δεν ήταν κοινωνικά αποδεκτό να την πλησιάσει παρά μόνο σε περίοδο εορτών για να της απευθύνει ευχές, αποφάσισε ανάμεσα στα κάλαντα του Μεγάλου Βασιλείου (τα κανονικά) να εντάξει και ένα ερωτικό ποίημα που είχε συνθέσει (τους «κίτρινους» στίχους). Έτσι και τα κάλαντα θα έλεγε ακολουθώντας τους κοινωνικούς κανόνες αλλά ταυτόχρονα θα παίνευε την καλή του.

-       Την αποκαλεί ψηλή, σαν δεντρολιβανιά.

-       Επειδή φορούσε ένα από τα ψηλά, τα κωνικά καπέλα με το τούλι στην κορυφή, την παρομοιάζει με Εκκλησιά με τον Άγιο Θόλο (θόλος εκκλησίας).

-       Της λέει ότι δεν τον καταδέχεται (καμία σχέση ο Άη Βασίλης) γιατί είναι αρχόντισσα κυρία.

-       Στο τέλος οι απαραίτητες γαλιφιές!!! Την λέει ζαχαροκάντυο ζυμωτή, δηλαδή φτιαγμένη από ζάχαρη (γλυκιά μου) και την παρακαλεί να του ρίξει μια ματιά.

Αυτά τα παράδοξα Κάλαντα πέρασαν από γενιά σε γενιά και έγιναν τα πιο διαδεδομένα σε όλο τον ελληνικό χώρο.

 

 

 

"'Eρχεται" του Δημήτρη Χατζόπουλου (www.protagon.gr, 29/12/2013)

.............................................................

                             'Eρχεται

                  του Δημήτρη Χατζόπουλου 
 

Τζαφάρ: Πώς καταρρίπτεται ο ρατσισμός σε 2 λεπτά (http://tvxs.gr/news/sinema, 28/12/2013)

...............................................................

ANTI-RACIST SHORT FILM "JAFAR" (by Nancy Spetsioti)

Δημοσιεύθηκε στις 9 Δεκ 2013

CAST

NATALIA DRAGOUMI - VLADIMIROS KIRIAKIDIS - NIKOS PSARRAS
CHARA TSIONGA - WASEEM AKTAR - GEORGIA KATSIKONOURI



PRODUCER: DIMITRIS GALANOPOULOS

DIRECTOR: NANCY SPETSIOTI - SCRIPT: KATERINA KOUTSOMITI

CINEMATOGRAPHY: MICHALIS GERANIOS - EDITING: YIANNIS PARASKEVOPOULOS - MUSIC: CONSTANTINOS ZACHAROPOULOS - SOUND: DIMITRIS IOSIFELIS - COSTUMES: TASOS DIMAS, SOFIA KOTSIKOU, CATERINA CHALIOTI - MAKE-UP: SOFIA MICHA - PRODUCTION MANAGER: IOANNA PAKA

PRODUCTION: www.iconastudioathens.gr

Πήγε στην Πάολα, ήπιε δυο ποτά και δεν τον συνέλαβε το τμήμα εγκλημάτων κατά του καλού γούστου!... / Βαρβιτσιώτης: Με συκοφαντούν.

..............................................................

Πήγε στην Πάολα "υπουργός πράμα" και δεν τον συνέλαβε το τμήμα εγκλημάτων κατά του καλού γούστου!...

Βαρβιτσιώτης: Με συκοφαντούν. Ήμουν στην Πάολα, αλλά στο μπαρ. Δεν τα "έσπασα", δεν πέταξα λουλούδια

inSh

Με μηνύσεις απειλεί ο υπουργός Ναυτιλίας Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης για φωτογραφίες και δημοσιεύματα που τον εμφανίζουν ως τον υπουργό 

που τα "έσπασε" στην Πάολα. Τι δηλώνει στενός του συνεργάτης στο NEWS 247

Στενός συνεργάτης του υπουργού μιλώντας στο NEWS 247, τόνισε ότι πρόκειται για ανυπόστατα δημοσιεύματα, που εξυπηρετούν συμφέροντα και πρόσθεσε ότι υπάρχουν μάρτυρες, που μπορούν να βεβαιώσουν ότι ο κ. Βαρβιτσιώτης, ήπιε απλώς δυο ποτά και έκατσε στο μαγαζί μόλις μισή ώρα.

"Ο υπουργός  Ναυτιλίας Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης δεν τα έσπασε σε μπουζουξίδικο ούτε ξόδεψε χιλιάδες ευρώ σε λουλούδια όπως συκοφαντικά αναγράφεται. Όντως βρέθηκε προχθές καλεσμένος από παρέα σε νυχτερινό κέντρο, αλλά δεν κάθισε σε κανένα τραπέζι, αλλά στο μπαρ με μια φίλη του. Ήπιε δύο ποτά και παρέμεινε στο μαγαζί για μισή ώρα τουλάχιστον.* Ούτε λουλούδια όπως γράφεται, ούτε τίποτε άλλο που να προκαλέσει. Υπάρχουν άλλωστε μάρτυρες και αποδείξεις γι αυτό. Όλες οι υπερβολές που γράφτηκαν στον Τύπο για υπουργό της κυβέρνησης ότι τα έσπασε σε μπουζουξίδικο και πέταγε λουλούδια, είναι εκτός πραγματικότητας, κινούνται στη σφαίρα της φαντασίας και προφανώς εξυπηρετούν άλλα συμφέροντα, με κύριο τη στοχοποίηση του ίδιου του Υπουργού Ναυτιλίας και Αιγαίου", είπε χαρακτηριστικά.

*: Ακούστε εδώ τι έσπευσε να μη χάσει κοτζάμ υπουργός : 

**: 

Δημοσιεύθηκε στις 24 Απρ 2013

Official Music Video Clip by Paola performing Krata Me. Directed by Konstantinos Rigos**. Music: Kiriakos Papadopoulos, Lyrics: Ilias Filippou.

**: Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Ρήγος. Μάλιστα... Η "εμπνευσμένη" χορογραφία δική του είναι;

Ανδρέας Πετρουλάκης: Ζεστό νερό στις πισίνες του λαού!

............................................................


       Ζεστό νερό στις πισίνες του λαού!

                  από τον Ανδρέα Πετρουλάκη 
                 ("Καθημερινή" 28/12/2013)

Καταδικάζετε τη μίζα, απ’ όπου και αν προέρχεται; Του Σ. Κούλογλου (28 Δεκ 2013 | SteliosKouloglou tvxs.gr)

..............................................................

Καταδικάζετε τη μίζα, απ’ όπου και αν προέρχεται;

Του Σ. Κούλογλου

01:43, 28 Δεκ 2013 | SteliosKouloglou tvxs.gr/node/146009

 

 

Περιμένα μέχρι αργά χθες βράδυ, κάποια ανακοίνωση θα έβγαζαν. Εδώ προχθές το ΠΑΣΟΚ είχε καταγγείλει μέχρι και την «φραστική επίθεση» που δέχθηκε η Αλ Σαλέχ από βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ μετά από τηλεοπτική εκπομπή. Ο λαλίστατος κυβερνητικός εκπρόσωπος ή η ΝΔ, που πάλι τις προάλλες είχε εκδώσει δριμεία ανακοίνωση επειδή ο Τσίπρας τραγούδησε το «παντιέρα ρόσα»; Για την απολογία Κάντα και τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις που περιέχει, κάτι δεν θα έλεγαν;

Τσιμουδιά. Τελευταίες ανακοινώσεις του ΠΑΣΟΚ: «Ο Πρόεδρος(το Π με κεφαλαίο στο πρωτότυπο-ΣΣ) Ευάγγελος Βενιζέλος, για τη γιορτή των Χριστουγέννων, έκανε την ακόλουθη δήλωση». «Από το Γραφείο Τύπου, με αφορμή την εμπρηστική επίθεση στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ στη Ρόδο, εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση». Από το Γραφείο Τύπου της Νέας Δημοκρατίας, εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση:  «Με απόφαση που πήρε η Κεντρική Επιτροπή Δεοντολογίας , διαγράφεται από τα μητρώα μελών του Κόμματος για αντιδεοντολογική(sic) συμπεριφορά, ο κ. Χάρης Τομπούλογλου»... «Με απόφαση που πήρε, χθες, η Κεντρική Επιτροπή Δεοντολογίας, διαγράφεται από τα μητρώα μελών του Κόμματος για αντιδεοντολογική συμπεριφορά, ο κ. Μιχάλης Λιάπης, σύμφωνα με όσα προβλέπει το Καταστατικό του Κόμματος».

‘Αραγε το Καταστατικό του κόμματος δεν προβλέπει τίποτα για τις μίζες; Γιατί η κατάθεση Κάντα αποκαλύπτει με παταγώδη τρόπο την διακομματική συναίνεση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ στην καταλήστευση των δημοσίων οικονομικών της χώρας, τις τελευταίες δεκαετίες. Πρώην πρωθυπουργός και αρχηγός της ΝΔ, υπουργοί και των δύο κομμάτων εμφανίζονται να υποστηρίζουν συγκεκριμένα οπλικά συστήματα, ενώ το ύψος της μίζας πρέπει να ξεπερνάει κάθε φαντασία: όταν ο πρώην αναπληρωτής διευθυντής Εξοπλισμών παραδέχεται ότι έλαβε για τον εαυτό του γύρω στα 10 εκατομμύρια ευρώ, καταλαβαίνει κανείς τι πήραν οι πιο πάνω.

Το δηλώνει αφοπλιστικά ο ίδιος ο Κάντας, μιλώντας για ένα μόνο δωράκι: «Όταν δόθηκαν 600.000 ευρώ σε εμένα, ο οποίος έφυγα πριν την υπογραφή και την υλοποίηση της σύμβασης, με βάση τον κοινό νου θεωρώ απίθανο να μην πήραν παράνομες προμήθειες οι από πάνω μου που αναφέρατε και θεωρώ βέβαιο ότι τα ποσά θα είναι μεγαλύτερα από τα δικά μου».. Οι εταιρίες όπλων δεν ήταν τόσο ανοιχτοχέρες χωρίς λόγο: για να γίνονται δωροδοκίες τέτοιου ύψους, καταλαβαίνει κανείς ότι οι αγορές είχαν υπερτιμολογηθεί. Προφανώς, αντί να διαπραγματεύονται τις καλύτερες τιμές για τη χώρα, οι αρμόδιοι κρατικοί και κυβερνητικοί παράγοντες ανέβαζαν μόνοι τους τις τιμές για να καρπώνονται περισσότερο, αφού σύμφωνα με τον Κάντα τα δωράκια έβγαιναν με ποσοστό επί της τελικής συμφωνίας. 

Πρόκειται για απολογία-πολιτικό σεισμό. Ανάλογες αποκαλύψεις διέλυσαν το Χριστιανοδημοκρατικό και το Σοσιαλιστικό Κόμμα στην Ιταλία και το ίδιο θα έπρεπε να είχε γίνει και στην Ελλάδα, αν τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν δεν την λογάριαζαν για μπανανία, με κάφρους ιθαγενείς για κατοίκους. Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ θα έπρεπε να διαλυθούν και από τα συντρίμμια τους να δημιουργηθούν νέοι πολιτικοί σχηματισμοί, αντί οι 58 της Κεντροαριστεράς να καταχειροκροτούν τον Κ. Σημίτη, όταν στην διάρκεια της δικής του πρωθυπουργίας έγιναν τα πιο μεγάλα πάρτι. 

Από μια άποψη, είναι κατανοητή η σιωπή- γιατί τι να πεις για όλα αυτά- αλλά το ερώτημα παραμένει: καταδικάζετε τη μίζα, απ’ όπου και αν προέρχεται;

"Φίλοι και Χριστούγεννα" από τον Πιτσιρίκο (26 Δεκ 2013 | tvxsteam tvxs.gr)

...........................................................

Φίλοι και Χριστούγεννα

14:28, 26 Δεκ 2013 | tvxsteam tvxs.gr/node/145916

 

Ανήμερα τα Χριστούγεννα, πήγα να συναντήσω κάποιους φίλους μου που κυκλοφορούν αδέσποτοι. Ένας καλός φίλος είναι ο Ρέι. Τον Ρέι τον συνάντησα στον Λουμπαρδιάρη. Λόγω ημέρας, είχε φάει του σκασμού.

Ο Μπρέιβ είναι πασίγνωστος. Όσοι κάνουν περίπατο στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου θα τον έχουν συναντήσει. Τον Μπρέιβ τον γνώρισα πριν από 14 χρόνια, όταν ήταν κουτάβι και τον είχαν οι πρόσκοποι λίγα μέτρα πιο πέρα.

Ο Μπρέιβ είναι ο φύλακας της Διονυσίου Αρεοπαγίτου και προστατεύει την Ακρόπολη. Τώρα είναι πια γεράκος αλλά προσπαθεί ακόμα. Μπορεί ο Μπρέιβ να μην είναι σκύλος-επαναστάτης αλλά κάνει κάτι που κάνει και ο Λουκάνικος: χαμογελάει.

Η Σάρα με συγκινεί πάρα πολύ. Όπου με δει, θα έρθει να την χαϊδέψω. Πριν από 2-3 μήνες, είχα ραντεβού με μια φίλη μου στην πλατεία στο Μοναστηράκι. Μου λέει στο τηλέφωνο «είμαι δίπλα σε ένα μουσικό». Πάω και την βλέπω δίπλα στη Σάρα. Ορμάει πάνω μου η Σάρα, αγκαλιές-φιλιά, η φίλη μου τρελάθηκε. Χτες πέτυχα τη Σάρα στην Αποστόλου Παύλου, έξω από το θερινό σινεμά «Θησείον». Η Σάρα είναι σινεφίλ και στήθηκε από τώρα για τον Μάιο που θα ανοίξει ο κινηματογράφος.

Καθώς συζητάμε με τη Σάρα, τον Μπρέιβ, τον Ρέι και τους άλλους φίλους, σκέφτομαι πως η συμπεριφορά τους δεν έχει αλλάξει καθόλου μετά την χρεοκοπία. Ευτυχώς, γιατί τους άλλους δεν τους αντέχω πια.

Πηγή: pitsirikos.net

"Αυτές οι ξένες αγκαλιές" με τον Νίκο Δημητράτο

...........................................................

Αυτές οι ξένες αγκαλιές

με τον Νίκο Δημητράτο για το πένθιμο κατευόδιο

Αυτές οι ξένες αγκαλιές

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου

Μουσική:  

Ηλίας Ανδριόπουλος

	1.	Νίκος Δημητράτος
	2.	Άλκηστις Πρωτοψάλτη

Αυτές οι ξένες αγκαλιές
ήταν κάποτε φωλιές
κι είχαν μάτια είχαν στόμα
κι όλο σου μιλούν ακόμα
σου μιλούν και σου φωνάζουν
κι είναι σαν ν’ αναστενάζουν

Αυτά τα δέντρα στη βροχή
ήταν ανθρώποι μοναχοί
ήταν άνθρωποι δικοί μας
που αγαπήσανε μαζί μας
ποιος τους έπιασε στα δίχτυα
κι ορφανέψαν τόσα σπίτια