..............................................................
Alexander Balanescu (violin)
James Shenton (violin)
Katie Wilkinson (viola)
Nick Holland (cello)
(youtube, 6.7.2015)
Τετάρτη 2 Απριλίου 2025
"Life and Death" - Balanescu Quartet (youtube, 6.7.2015)
Alexander Balanescu (violin)
James Shenton (violin)
Katie Wilkinson (viola)
Nick Holland (cello)
(youtube, 6.7.2015)
Τρίτη 1 Απριλίου 2025
Six Dances for Piano [Score-Video] - Vardapet Komitas Hayk Melikyan, piano (youtube, 1.11.2018)
"Αστεροσκοπείο" & "Ο Βυθός" Δύο ποιήματα του ποιητή Μίλτου Σαχτούρη (1919 - 2005) (youtube, 9.1.2018)
...............................................................
Μίλτος Σαχτούρης (1915 - 2005)
Διαρρήχτες του ήλιου
δεν είδαν ποτέ τους πράσινο κλωνάρι
δεν άγγιξαν φλογισμένο στόμα
δεν ξέρουν τί χρώμα έχει ο ουρανός
Σε σκοτεινά δωμάτια κλεισμένοι
δεν ξέρουν αν θα πεθάνουν
παραμονεύουν
με μαύρες μάσκες και βαριά τηλεσκόπια
με τ’ άστρα στην τσέπη τους βρομισμένα με ψίχουλα
με τις πέτρες των δειλών στα χέρια
παραμονεύουν σ’ άλλους πλανήτες το φως
Να πεθάνουν
Να κριθεί κάθε Άνοιξη από τη χαρά της
από το χρώμα του το κάθε λουλούδι
από το χάδι του το κάθε χέρι
απ’ τ’ ανατρίχιασμά του το κάθε φιλί.
"Ο ΒΥΘΟΣ"
Ένας ναύτης ψηλά
στα κάτασπρα ντυμένος
τρέχει μέσ' στο φεγγάρι
Κι η κοπέλα απ' τη γης
με τα κόκκινα μάτια
λέει ένα τραγούδι
που δε φτάνει ως το ναύτη
Φτάνει ως το λιμάνι
φτάνει ως το καράβι
φτάνει ως τα κατάρτια
Μα δε φτάνει ψηλά στο φεγγάρι.
Ποίηση: Μίλτος Σαχτούρης
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Τραγούδι: Σπύρος Σακκάς
Δευτέρα 31 Μαρτίου 2025
"My Wild Irish Rose" - Keith Jarrett (ΕCM 1999 & youtube, 19.10.2018)
............................................................
(ΕCM 1999 & youtube, 19.10.2018)
Κυριακή 30 Μαρτίου 2025
"L'Indifference" - Cafe Accordion Orchestra (youtube, 22.2.2014)
...............................................................
L'Indifference - Cafe Accordion Orchestra
Cafe Accordion Orchestra performs L'Indifference from their album Le Disque Francais. Written by Tony Murena.
(youtube, 22.2.2014)
"ΑΟΡΑΤΟΣ ΝΕΚΡΟΣ" (ποίηση παντούμ) από τον ποιητή και φίλο στο fb Χάρη Μελιτά (facebook, 29.3.2025)
...............................................................
Χάρης Μελιτάς
Αόρατος νεκρός κυκλοφορώ
ανάμεσα στο πλήθος και τη λήθη
τις νύχτες ξεφυλλίζω τον καιρό
γυμνός στο τελευταίο παραμύθι.
Ανάμεσα στο πλήθος και στη λήθη
χορεύω στις βεγγέρες του μυαλού
γυμνός στο τελευταίο παραμύθι
που ζήλεψε ο χρόνος προ πολλού.
Χορεύω στις βεγγέρες του μυαλού
κλειδώνω την ψυχή μου κάθε βράδυ
που ζήλεψε ο χρόνος προ πολλού
γυρεύοντας μια σπίθα στο σκοτάδι.
Κλειδώνω την ψυχή μου κάθε βράδυ
πλανιέμαι σαν στοιχειό στο πουθενά
γυρεύοντας μια σπίθα στο σκοτάδι
του κόσμου ανασαίνω τον βραχνά.
Πλανιέμαι σαν στοιχειό στο πουθενά
κρατώντας αγκαζέ την ειμαρμένη
του κόσμου ανασαίνω τον βραχνά
την ώρα που ο στίχος μου πεθαίνει.
Κρατώντας αγκαζέ την ειμαρμένη
ποντάρω τη ζωή μου στο ζερό
την ώρα που ο στίχος μου πεθαίνει.
Αόρατος νεκρός κυκλοφορώ.
Χάρης Μελιτάς
Σάββατο 29 Μαρτίου 2025
Μικρό επετειακό αφιέρωμα στον Ιάκωβο Καμπανέλλη (1921-2011). Απόσπασμα από το θεατρικό έργο του «Παραμύθι Χωρίς Όνομα» (1959) (Εικόνα Τρίτη, έξω απ’ το Παλάτι, εκδ. «Κέδρος», 1979)...
...............................................................
Ιάκωβος Καμπανέλλης (2.12.1921-29.3.2011)
·
Απόσπασμα από το θεατρικό έργο
του
Ιάκωβου Καμπανέλλη (1921 – 2011) «Παραμύθι Χωρίς Όνομα» (1959) (Εικόνα Τρίτη, έξω απ’ το Παλάτι, εκδ. «Κέδρος», 1979)
…ΘΕΟΔΩΡΟΣ
: Βασιλιά
μου, πολύ λίγα έχω να σου πω γιατί και ο Βασιλιάς ο θείος σου πολύ λίγα είπε σε
μένα! Μου έδωσε μόνο αυτό το γράμμα και το κλειδί για το κιβώτιο!
ΒΑΣΙΛΙΑΣ
:
Θεόδωρε, θείος μας είναι, μεγαλύτερος είναι, ας μην τον παρεξηγούμε… Πού είναι
το κλειδί;
ΘΕΟΔΩΡΟΣ
:
Η επιθυμία του θείου σου, είναι να διαβάσεις πρώτα το γράμμα!
ΒΑΣΙΛΙΑΣ
:
Ό,τι θέλει ο θείος!... Αυτός ο λαμπρός συγγενής!... Δώσ’ μου το γράμμα…
(Το
παίρνει απ’ τα χέρια του ΘΕΟΔΩΡΟΥ και προσπαθεί να το ανοίξει).
ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ
: Πρόσεξε
μην το σκίσεις.
ΒΑΣΙΛΙΑΣ
:
Άνοιξέ το, εσύ που έχεις λεπτά χεράκια!
ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ
(Το παίρνει, το ανοίγει) : Τι ωραίος γραφικός χαρακτήρ!
ΦΩΝΕΣ
:
Άντε, λοιπόν, Μεγαλειότατε… Διάβαζε… Διάβαζε…
ΒΑΣΙΛΙΑΣ
(στον
ΠΡΙΓΚΙΠΑ) : Διάβασέ το εσύ, εγώ δεν…
ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ
:
Με τη φωνή του Βασιλέως πρέπει ν’ ακουσθεί!...
ΒΑΣΙΛΙΑΣ
:
Έχει στεγνώσει το στόμα μου και νιώθω ένα κόμπο εδώ να!...
ΣΠΥΡΟΣ
:
Δεν πειράζει… Όλοι το ίδιο έχουμε πάθει.
ΜΕΡΙΚΕΣ
ΦΩΝΕΣ (Γελαστά) : Όλοι
αφέντη!... Όλοι!
ΒΑΣΙΛΙΑΣ
: Έτσι,
ε; Γούστο έχουμε.
ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ
:
Προσοχή! Προσοχή! Η Αυτού Μεγαλειότης ο Βασιλεύς ομιλεί!
ΒΑΣΙΛΙΑΣ
(διαβάζει δυνατά) :
«Αγαπητέ μου ανιψιέ,
Την επιστολήν σου
έλαβον και εχάρην δια την υγείαν σου καθώς και ημείς δόξα τω Θεώ υγιαίνομεν. Μα
τι γίνεται με εσάς, βρε ανιψιέ; Μου ζητείς δανεικά δια δεκάτην φοράν! Αλλά τι
έγινε με τα τόσα δάνεια, που σου έκαμα, δια να σωθείτε οριστικώς, καθώς μου
έγραφες κάθε φορά; Τα εφάγατε και ευρίσκεσθε πάλι εις την αυτήν αθλίαν
κατάστασιν; Και τι νομίζετε δια εμάς; Ότι μαζεύουμε λεφτά εις τον δρόμον;
Επειδή, λοιπόν, αν σας στείλω χρήματα θα τα φάτε και αυτά και θα γίνετε
χειρότεροι και θα γυρεύετε κι άλλα , εκάθισα και εσκέφτηκα τι μπορεί να σας
σώσει μια και καλή δια να γλιτώσω κι εγώ κι εσείς. Νομίζω ότι βρήκα τη λύση και
σου τη στέλνω μέσα σ’ ένα κιβώτιο μαζί με τις ευχές μου».
ΦΩΝΕΣ
:
Ζήτωωωωω!
ΒΑΣΙΛΙΑΣ
:
«Σε φιλώ και λοιπά και λοιπά… (στον ΘΕΟΔΩΡΟ) Άνοιξέ το!...
ΘΕΟΔΩΡΟΣ
:
Η επιθυμία του θείου σου, Μεγαλειότατε… είναι να τ’ ανοίξεις εσύ!
ΒΑΣΙΛΙΑΣ
:
Κατάλαβα!... (Παίρνει το κλειδί απ’ το
χέρι του ΘΕΟΔΩΡΟΥ)
ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ
:
Δώσ’ το του παιδιού, άσε και το παιδί να κάνει κάτι…
ΒΑΣΙΛΙΑΣ
:
Έλα, μπράβο, γιε μου…
(Του
δίνει το κλειδί. Ο ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ το παίρνει και με καμάρι για την
εντολή πάει ν’ ανοίξει το κιβώτιο. Το ξεκλειδώνει και μόλις ανοίξει το
σκέπασμα, μια γαϊδουροκεφαλή στερεωμένη σε ελατήριο τινάζεται από μέσα.
Ταλαντεύεται και γκαρίζει δυνατά. Ο ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ τρομάζει και πέφτει πίσω. Απ’
όλα τα στόματα βγαίνει μια λαχταρισμένη φωνή. Μετά από μικρή σιωπή και
παγωμάρα, ο ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ σηκώνεται και παίρνει ένα άλλο
γράμμα που κρέμεται απ’ το στόμα της γαϊδουροκεφαλής…)
ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ
:
Κι άλλο γράμμα…
ΒΑΣΙΛΙΑΣ
:
Δώσε μου το!
ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ
:
Πετάξτε το!... Περιφρονήστε τον!...
ΒΑΣΙΛΙΑΣ
(Το ανοίγει με φούρια) : Γιατί κυρά μου; Θείος μας είναι,
πλούσιος είναι… μπορεί να χωρατεύει… (Διαβάζει)
«Αγαπητέ
ανιψιέ…
Ο στρατός μου κι ο
στόλος μου έρχονται να σε βοηθήσουν! Παραδοθείτε αμαχητί κι εγώ θα λύσω το
οικονομικό σας πρόβλημα άπαξ δια παντός!
Όσο για τη
στρατιωτική κατάληψη της χώρας σου από το στρατό μου, θα βρούμε μια άλλη
ονομασία για να μη σας κακοφανεί!... Έρχομαι!... Σε φιλώ ο θείος σου και
προστάτης σου και λοιπά και λοι…»
(Το
γράμμα τού φεύγει απ’ το χέρι και πέφτει. Ο ΤΑΒΕΡΝΙΑΡΗΣ ξεσπά σε τρανταχτά γέλια, και πιάνοντας την κοιλιά του βγαίνει, ενώ οι
άλλοι παρακολουθούν θλιμμένοι).
ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ
:
Διαλυθείτε, παρακαλώ, άλλως θα αναγκασθώ να μεταχειριστώ βίαν!...
(Ο
ΒΑΣΙΛΙΑΣ παίρνει απ’ το χέρι τη ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ
και μπαίνουν βιαστικά στο παλάτι! Ο ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ τρέχει πίσω τους. Ο ΘΕΟΔΩΡΟΣ
ακολουθεί τον ΠΡΙΓΚΙΠΑ. Ο ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ κάτι γυρεύει).
ΚΟΥΜΠΑΡΟΣ
:
Πάλι μονάχους μας αφήσανε!
ΣΠΥΡΟΣ
:
Όχι δα! Δε βλέπεις; (Ζυγώνοντας στη γαϊδουροκεφαλή).
Μας την αφήσανε όλη δικιά μας!
ΦΙΛΙΠΠΟΣ
:
Δηλαδή τι πάει να πει αυτό, βρε παιδιά, δεν έχω ακόμα καταλάβει…
ΠΡΩΤΟΜΑΣΤΟΡΑΣ
:
Πόλεμος…
"Ξόρκια Βγαλμένα από τις Τρύπιες Τσέπες Μου" ~ Β.Α.Λάππα / Από τη φίλη στο fb Lulu The Zulu (facebook, 29.3.2025)
...............................................................
Κοιμήθηκα πολύ. Σχεδόν όλη μέρα. Είναι τα χάπια, βλέπετε. Μη με ρωτάτε ποιά από όλα τα χάπια. Δεν ξέρω. Κοιμήθηκα ελαφριά. Δίχως όνειρα. Ή, μπορεί να είδα πεντ' έξι. Αλλά δεν τα θυμάμαι. Ευτυχώς. Γιατί, τα όνειρα που θυμάμαι, βγαίνουν. Κι αυτό είναι κουραστικό. Πρέπει να κάθομαι καμιά ώρα να τα αναλύω. Να επαναφέρω λεπτομέρειες. Χρώματα. Ζούγκλες. Ολόκληρα κεφάλαια ζωής. Σημαίνοντα και σημαινόμενα. Ερμηνείες του ονιροκρίτη. Να τα συνθέτω όλα αυτά και έπειτα να είμαι πτώμα από την κούραση. Να πονάει το μυαλό μου. Να τα παρατάω. Ενώ, σίγουρα, κάποια στιγμή στη διάρκεια της ημέρας, συνήθως την πιο ακατάλληλη, την πιο απρόσμενη, θα επανέλθει ξαφνικά μια εικόνα. Εκεί, που πλένω τα πιάτα , λόγου χάρη. Θα ξεπλύνω την εικόνα μαζϊ με τις σαπουνάδες στον νεροχύτη. Θα την παρακολουθήσω στωικά. Μέχρι να στραγγίξει εντελώς. Να την ξεφορτωθώ νοικοκυρεμένα στο αποχετευτικό σύστημα του πολύπλοκου μυαλού μου. Και τότε, θα σκουπίσω απαλά τα χέρια μου, για να τα λερώσω λίγο αργότερα. Με κάτι γήινο. Το χώμα μιας γλάστρας, ας πούμε, τα χνούδια του γάτου στις τρίχες της σκούπας. Ή στο φαράσι.
Με λερώνουν πλέον οι εικόνες. Όχι τα συμβάντα. Με λερώνουν οι εικόνες των συμβάντων. Και τα λόγια. Τα λόγια που συνδέονται με τις εικόνες. Όχι τα λόγια που συνδέονται με τα συμβάντα. Τα λόγια που κραυγάζουν μέσα μου κάθε στιγμή.Τα λόγια που δε με αφήνει ο γαμημένος μου πολιτισμός να φωνάξω. Στους πλανητάρχες, στους πολιτικούς, στους δημοσιογράφους, στους σχολιαστές, στους αντισπισιστές διαδηλωτές, στους σπισιστές στρατόκαυλους, στους παράφρονες ρασοφόρους, στους βλαχομπαρόκ φασίστες της διπλανής πόρτας, στους μπετόβλακες κομμουνιστές των δελτίων τύπου και στους αναρχικούς επιθεωρητές εργασίας, που αντί για ένα γερό βρωμόξυλο, ρίχνουν στους καπιταλιστές τρικάκια. Στον διπλανό μου στο καφενείο που ζητάει γάλα βρώμης για τον γενετικά τροποποιημένο του καφέ. Στην κυρά Μαρία Λορεάλ νούμερο 7 και στον κυρ Μανόλη σκέτο νούμερο. Που γαμπρίζει βγαίνοντας από το πακιστάνικο κουρείο.
Θα κοιμηθώ ξανά. Ήσυχα. Είναι τα χάπια βλέπετε. Μη με ρωτάτε ποιά από όλα τα χάπια. Είναι τα διαμελισμένα παιδιά των Τεμπών, τα πνιγμένα μωρά της Πύλου. Οι σφαγμένοι και οι βιασμένοι της Συρίας, του Ιράκ, της Υεμένης. Οι ανάπηροι απόμαχοι της Ουκρανίας και οι νεκροί της Ρωσίας. Τί όμορφη που ήτανε πριν 50 χρόνια η Ταϋλάνδη... Τί όνειρο η Βιρμανία. Τώρα, τη λένε Μιανμάρ.
Θα κοιμηθώ ξανά.
Who will take my dreams away?? Life goes on until the end.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)