Διαβάζω στα "ΝΕΑ" την επιστήμονα κ.Βάσω Αρτινοπούλου στο άρθρο της "Η εξουσία της φτώχειας":
"...Τα πορίσµατα δείχνουν ότι τα άτοµα µε κλονισµένη ψυχική υγεία έχουν περισσότερες πιθανότητες να χάσουν τις δουλειές τους, ότι ακόµα κι αν δεν υπάρχει προηγούµενο ιστορικό ψυχικής ασθένειας, οι άνεργοι διατρέχουν κατά 70% υψηλότερο κίνδυνο για απόπειρες αυτοκτονίας, και τέλος ότι η ανεργία έχει θετική σχέση µε την κατάθλιψη και την ιδέα της αυτοκτονίας.
Είναι φανερό ότι οι προσεγγίσεις και οι ερµηνείες είναι ποικίλες: από αυστηρά εξατοµικευµένες ψυχιατρικές προσεγγίσεις έως κοινωνιολογικές και πολιτισµικές. Εξάλλου, δεν µπορούµε ποτέ να µάθουµε την «αλήθεια» και τους λόγους του αυτόχειρα. Ούτε επίσης να «προφητεύσουµε» παρόµοιες συµπεριφορές. Μπορούµε όµως να διαπιστώσουµε τις τάσεις, τις ευρύτερες επιρροές στην ψυχική υγεία των πληττοµένων από την οικονοµική κρίση, και τους ισχυρούς συσχετισµούς στα διάφορα επίπεδα της κρίσης – από την οικονοµία στην κοινωνία και τον πολιτισµό και το αντίστροφο.
Να ευαισθητοποιηθούµε στις κρυφές* και οριακές καταστάσεις της κρίσης και της φτώχειας. Να εστιάσουµε στην πρόληψη παρόµοιων καταστάσεων και την προστασία της ψυχικής υγείας του πληθυσµού, ώστε να µην αποτελέσουµε το ερευνητικό δείγµα µελλοντικών δηµοσιεύσεων, που θα συσχετίζουν την κρίση της Ελλάδας µε την αύξηση των αυτοκτονιών. Παραφράζοντας τον τίτλο του βιβλίου του Μπάρι Κόµονερ, «Η φτώχεια της εξουσίας» (Barry Commoner, The Poverty of Power: Energy andthe Economic Crisis. New York: Alfred A.Knopf, 1976), θα λέγαµε «Η εξουσία της φτώχειας» στις ανθρώπινες ζωές και όχι µόνο…"
............................................................................
...Καταφεύγω στην "Ελευθεροτυπία", στις οικονομικές σελίδες:
Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011
ΕΧΑΣΑΝ ΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΤΟΥΣ, ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣ ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ, ΓΟΛΓΟΘΑΣ ΤΟ ΕΝΟΙΚΙΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ 2 ΠΛΕΥΡΕΣ
Οι μισοί ενοικιαστές δυσκολεύονται να πληρώσουν
Στο σκοτάδι και χωρίς θέρμανση ζουν εκατοντάδες Αθηναίοι που αδυνατούν πλέον να καταβάλουν ακόμη και το ενοίκιο.
Τα δεδομένα που ορίζουν τη ζωή τους άλλαξαν δραματικά και βίαια για το 50% των ενοικιαστών. Οι άλλοτε συνεπείς οικογενειάρχες που έχασαν λόγω της κρίσης τη δουλειά τους βαρυγκομούν
Ενδεικτικά στο κέντρο της Αθήνας, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, οι άλλοτε συνεπείς οικογενειάρχες που τώρα έχασαν λόγω της κρίσης τη δουλειά τους και δεν μπορούν να πληρώσουν φτάνουν το 50% των ενοικιαστών.
Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις κάποιων που εκμεταλλεύονται το χρονικό περιθώριο μέχρι την έξωση και αθετούν τις υποχρεώσεις τους συστηματικά.
Η κατάσταση αυτή που αποκτά χαρακτηριστικά έντονου κοινωνικού φαινομένου και έχει φέρει σε απόγνωση τόσο τους ενοικιαστές όσο και τους ιδιοκτήτες, δεν περιορίζεται στις λαϊκές αστικές συνοικίες. Αγγίζει και τα προάστια της ευμάρειας.
Στη Γλυφάδα: Ο 42χρονος Αγγελος Β., απ' όταν έχασε την αντιπροσωπεία μεγάλης εταιρείας ρούχων και παπουτσιών, ζει σε διαμέρισμα δέκα χρόνια τώρα, με την 38χρονη γυναίκα του, που είναι καρκινοπαθής, και τα παιδιά τους (8-10 ετών). Οφείλει ενοίκια ενός εξαμήνου, παίρνει ψυχοφάρμακα και τελευταία ομολογεί ότι σχεδιάζει να αυτοκτονήσει.
Στην ίδια περιοχή ο 55χρονος Γιάννης Γ., επιχειρηματίας στον κλάδο του τουρισμού, καταστράφηκε οικονομικά και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το διαμέρισμα όπου διέμενε πέντε μέρες πριν εκπνεύσει η προθεσμία της έξωσης. Μετακόμισε σε άλλη κατοικία πληρώνοντας τα δύο πρώτα ενοίκια, αλλά έκλεισε ο όγδοος μήνας και δεν έχει χρήματα. Θα μετακομίσει και πάλι σε λίγες μέρες πριν την έξωσή του.
* Στα Πατήσια: Ογδοντάχρονη ζει με σύνταξη του ΟΓΑ και 300 ευρώ από ενοίκιο διαμερίσματος δύο δωματίων. Ο ενοικιαστής τής οφείλει 10 ενοίκια, την απείλησε, με υπαινιγμούς, για τη ζωή της και η ηλικιωμένη αναγκάστηκε να βάλει μεσίτη για να πουλήσει φτηνά το ακίνητο.
* Στου Ζωγράφου: Ο Δημήτρης και η Μαρία Π. νοίκιασαν κι επίπλωσαν διαμέρισμα 85 τ.μ., παραμονές του γάμου τους. Εκείνη, που είναι σε εγκυμοσύνη, εργαζόταν σε κέντρο αισθητικής και ο σύζυγός της, μάγειρας σε μεγάλο ξενοδοχείο. Απολύθηκαν, χρωστούν ενοίκια πέντε μηνών και ο ιδιοκτήτης τούς έδωσε ένα χρονικό περιθώριο να φύγουν.
Χωρίς νερό και ρεύμα
* Στο Γαλάτσι: Ο Κωνσταντίνος Τ. ζει με την οικογένειά του 15 χρόνια σε διαμέρισμα 86 τ.μ., πληρώνοντας ενοίκιο 480 ευρώ. Είχαν δύο καταστήματα που έκλεισαν. Οφείλουν δάνειο για εξοχικό κι έχουν 10 μήνες να πληρώσουν ενοίκιο. Ο ιδιοκτήτης τούς επέτρεψε να μείνουν μέχρι το Πάσχα, δωρεάν.
Ο Δημ. Παπαϊωάννου ήταν λογιστής στη βιοτεχνία Κεράνης που έκλεισε. Η γυναίκα του εργάζεται με μισθό 1.000 ευρώ και ο γιος τους σπουδάζει. Πάνω από μία δεκαετία νοικιάζει δύο διαμερίσματα στην πλατεία Κολιάτσου: «Ζούμε με το ενοίκιο των 250 ευρώ. Ο ένας ενοικιαστής δεν πληρώνει τους τελευταίους μήνες. Ούτε τα κοινόχρηστα και τους λογαριασμούς. Αναγκάστηκα να του κόψω το ρεύμα, αλλά εξακολουθεί να μένει στο διαμέρισμα.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις μεσιτικών γραφείων, οι μισοί από τους ενοικιαστές (50%) δεν καταβάλλουν για αρκετούς μήνες το νοίκι, και το 80% από αυτούς είναι ηλικίας 35-60 ετών. Οι περισσότεροι είχαν καταστήματα, μικρές επιχειρήσεις ή εργάζονταν στον κλάδο της οικοδομής.
Οι οφειλέτες αυξάνονται κυρίως στις Ζ
ωγράφου, Αμπελοκήπων, Κυψέλης, Γαλατσίου, Κολωνού, Λαμπρινής, Αγ. Παντελεήμονος, Πλατείας Αμερικής, όπου τα ενοίκια κυμαίνονται από 200 μέχρι 500 ευρώ.
Ομως, ενοικιαστές ζουν σε διαμερίσματα με κομμένο ρεύμα και νερό και σε περιοχές όπως η Γλυφάδα, το Χαλάνδρι, η Αγ. Παρασκευή, χωρίς να μπορούν να πληρώσουν τα χρέη τους για μισθώματα που ξεπερνούν τα 3.000 ευρώ.
«Πρόκειται για κοινωνικό πρόβλημα. Δεν είναι λογικό, αυτοί οι άνθρωποι από συνεπείς να μεταλλάχθηκαν σε απατεώνες», λέει ο μεσίτης Χρ. Αγγάνης, για να προσθέσει:
«Είχαν καταστήματα, σπούδαζαν τα παιδιά τους, πλήρωναν δάνειο για εξοχική κατοικία. Σήμερα δεν έχουν ούτε τα αναγκαία, διέκοψαν τις σπουδές των παιδιών τους και έκλεισαν τα καταστήματά τους. Αρκετοί ζουν χωρίς θέρμανση και ρεύμα, αδυνατώντας ν' ανταποκριθούν στους πάγιους λογαριασμούς.
Ο ίδιος αναφέρεται και σε περιπτώσεις ενοικιαστών που δεν πληρώνουν συστηματικά: «Νοικιάζουν ένα σπίτι, δεν πληρώνουν ενοίκιο και κοινόχρηστα επί ενάμιση χρόνο, φεύγουν πριν την έξωση κι επαναλαμβάνουν το ίδιο στο επόμενο ακίνητο. Αντίθετα, πολλοί ενοικιαστές, συνεπείς μέχρι και 18 χρόνια, χάνοντας την εργασία τους δεν μπορούν ν' ανταποκριθούν.
Οι ιδιοκτήτες τούς επιτρέπουν να μείνουν ένα διάστημα δωρεάν, μέχρι να φύγουν. Το 20% των ενοικιαστών ζητούν μείωση του ενοικίου, αίτημα που συνήθως γίνεται δεκτό από τον ιδιοκτήτη..."
*Σχολιάζω: Δεν είναι πια κρυφές οι καταστάσεις της κρίσης κ. Αρτινοπούλου. Είναι χειροπιαστές, υλικές και δίπλα μας. Και το σπουδαιότερο, αφορούν ζ ω έ ς και π ρ ό σ ω π α . Πρόσωπα συγκεκριμένα σαν τον κ. Κώστα και την κ. Ελένη που ευχαριστούν τους πελάτες που τόσα χρόνια τους στήριξαν και τώρα είναι αναγκασμένοι να κλείσουν το μαγαζί τους και να συνταξιοδοτηθούν πρόωρα, αν καταφέρουν και συνταξιοδοτηθούν. Δεν είναι μόνο νούμερα και στατιστικές, δεν είναι μόνο ιδέες για εξοικονόμηση χρημάτων και περιορισμό των κοινωνικών δαπανών, ούτε ιδέες για διάχυση της εξουσίας στην κοινωνία (άλλο γλωσσολογικό "φρούτο" του Σκανδαλίδη αυτή τη φορά) ούτε ιδέες για ανάπτυξη, είναι αγκομαχητό και βαθύς αναστεναγμός, αϋπνία, ασφυξία και πανικός για το μαύρο κι άραχλο μέλλον που έρχεται σε μ έ ν α , σ ε σ έ ν α και που θα μ α ς
φέρει αντιμέτωπους
(και σένα και μένα, τ' ακούς Έλληνα του Αγ. Παντελεήμονα;) πρώτα με τον Χασάν και τον Τζουλιάνο (γιατί είναι του χεριού μας καθώς τους έχουμε στην έδρα μας) και ύστερα θα σφαχτούμε μεταξύ μας γιατί ό,τι χάνεις ε σ ύ, μπορεί να το κερδίσω ε γ ώ . Κι αν δεν αντέχουμε στην ιδέα να μπούμε σ' έναν τέτοιο αδελφοκτόνο πόλεμο, μπορούμε και να σωπάσουμε, "...σαν τον τρελό του Γκόγκολ... Σιωπή... Σιωπή..." (Άντον Τσέχοφ, από τις "Τρεις αδελφές") ή και να... Όμως όχι, πρέπει να συναντηθούμε, τώρα είναι ανάγκη περισσότερο από ποτέ, χωρίς τον αυτάρεσκο λόγο μας - μόνο με δράση αλληλεγγύης. Και ταπεινότητας, μιας και για τη γενιά μας αυτά που ζούμε είναι πρωτοφανέρωτα, κι απ' τα παλιά μας όπλα μόνο η ανθρωπιά μπορεί να μας σώσει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου