- Σαν σημερα (21/1) πεθαναν οι ...
1943: Κωνσταντίνος Δαβάκης, στρατιωτικός, ήρωας της Πίνδου. Πνίγηκε μετά τον τορπιλισμό ιταλικού πλοίου που τον μετέφερε ως όμηρο στην Ιταλία. [γεν. 1897]
1950: Τζορτζ Όργουελ (Έρικ Μπλερ), άγγλος δημοσιογράφος και συγγραφέας. («Φάρμα των Ζώων», «1984») [γεν. 25/6/1903]
"...Μόνο ο κομμουνισμός κάνει το Κράτος ολότελα περιττό, γιατί δεν υπάρχει τότε κανένας, που να εξουδετερωθεί, "κανένας" με την έννοια καμιάς τάξης / δεν υπάρχει πια συστηματική πάλη ενάντια σε μία ορισμένη μερίδα του πληθυσμού. Δεν είμαστε ουτοπιστές και δεν αρνούμαστε ότι ατομικές παρεκτροπές είναι πιθανές ή αναπόφευκτες. Δεν αρνούμαστε πολύ περισσότερο, ότι πρέπει να καταστέλλονται αυτές οι παρεκτροπές. Αλλά, πρώτα απ' όλα, δεν χρειάζεται για τούτο κανένας ειδικός μηχανισμός, καμία ειδική οργάνωση καταπίεσης. Ο ένοπλος λαός θα αναλάβει ο ίδιος αυτή τη δουλειά, το ίδιο απλά, το ίδιο εύκολα όπως κάθε όμιλος πολιτισμένων ανθρώπων, ακόμα και στη σημερινή κοινωνία, χωρίζει ανθρώπους που κτυπιούνται ή δεν επιτρέπει να κακομεταχειρίζονται μια γυναίκα. Έπειτα, ξέρουμε ότι η βαθύτερη αιτία των παρεκτροπών, που παραβιάζουν τους κανόνες της κοινωνικής ζωής, βρίσκεται στην εκμετάλλευση των μαζών, των βουτηγμένων στην ανάγκη και την αθλιότητα. Αν αυτή η κυριότερη αιτία παραμερισθεί, οι παρεκτροπές θα αρχίσουν αναπόφευκτα να "σβήνουν". Με ποια ταχύτητα και ποιες διαβαθμίσεις, το αγνοούμε / αλλά ξέρουμε ότι θα σβήσουν. Και μαζί τους θα σβήσει, με τη σειρά του, το Κράτος..."
Από το Lenine, L' Etat et la revolution, σελ. 112 - 113 / παραπομπή της Marta Harnecker από το εξαιρετικό βιβλίο της "Βασικές Έννοιες του Ιστορικού Υλισμού" (μτφ. Α.Δημάκου/Χ.Χατζηιωσήφ, εκδόσεις Παπαζήση, Απρίλης 1976)
όπως και για τον Κωνσταντίνο Δαβάκη, έναν σύγχρονο Κυναίγειρο, που αν και σε διαθεσιμότητα για λόγους υγείας, επιστρατεύθηκε στον ελληνοϊταλικό πόλεμο του '40, κατά τον οποίο και τραυματίστηκε στην επιτυχή αντιμετώπιση του εισβολέα. Αποσύρθηκε σε νοσοκομείο και κατά την διάρκεια της μακρόχρονης νοσηλείας του Δαβάκη, οι πολεμικές επιχειρήσεις έληξαν και η χώρα βρέθηκε υπό κατοχή. Τον Δεκέμβριο του 1942, και ενώ ακόμα νοσηλευόταν στην Αθήνα, ο Δαβάκης συνελήφθη ως όμηρος από τις Ιταλικές αρχές κατοχής, μαζί με πολλούς διακεκριμένους αξιωματικούς, γιατί θεωρήθηκαν ύποπτοι αντιστασιακής δράσης. Οι συλληφθέντες επιβιβάστηκαν στην Πάτρα στο ατμόπλοιο "Τσιτά ντι Τζένοβα" (Πόλη της Γένοβα) για να μεταφερθούν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Ιταλία. Το πλοίο αυτό τορπιλίστηκε από συμμαχικό υποβρύχιο και βυθίστηκε στα ανοιχτά των νότιων αλβανικών ακτών, με αποτέλεσμα να πνιγούν οι επιβαίνοντες στα νερά της Αδριατικής. (Ιανουάριος 1943). Το πτώμα του Δαβάκη περισυνελέγη, αναγνωρίστηκε και ετάφη στον Αυλώνα. Μεταπολεμικά τα οστά του διακομίστηκαν και ενταφιάστηκαν στην Αθήνα.
"...Το Ναπολέοντα είχαν πάψει προ πολλού να τον φωνάζουν σκέτα με τ' όνομά του. Τον προσφωνούσαν επίσημα "Ο Αρχηγός μας, Σύντροφος Ναπολέων". Τα γουρούνια μάλιστα χαίρονταν ιδιαίτερα να τον αποκαλούν " Πατέρα Όλων των Ζώων", "Φόβητρο της Ανθρωπότητας", "Προστάτη της Στάνης", "Φίλο των Παπιών" κι άλλα παρόμοια. Στους λόγους του ο Στριγγλής άφηνε τα δάκρυα να τρέχουν στη μουσούδα του από τη συγκίνηση για τη σοφία του Ναπολέοντα, την ευγένεια της ψυχής του και τη βαθιά αγάπη που έτρεφε για όλα τα ζώα σ' όλο τον κόσμο, μα πιο πολύ για εκείνα τα δύστυχα ζωντανά που ζούσαν ακόμη αγνοημένα και σκλαβωμένα στις άλλες φάρμες. Έγινε συνηθισμένη υπόθεση να αποδίδουν στο Ναπολέοντα κάθε επιτυχία και κάθε εύνοια της τύχης. Συχνά μπορούσες ν' ακούσεις μια κότα να λέει στην άλλη: " Με την καθοδήγηση του Αρχηγού μας, του Συντρόφου Ναπολέοντα, γέννησαν πέντε αυγά σε έξι μέρες", ή δυο αγελάδες που χαίρονταν μερικές ρουφηξιές νερό στη λιμνούλα, να εξυμνούν: "Χάρη στη διακυβέρνηση του Σύντροφου Ναπολέοντα, πόσο καλόπιοτο έχει γίνει τούτο το νερό". Το γενικό αίσθημα που επικρατούσε στη φάρμα εκφράστηκε με επιτυχία σ' ένα ποίημα με τίτλο "Ο Σύντροφος Ναπολέων", έργο του Μικρούτσικου, που είχε αυτά τα λόγια:
Φίλε των ορφανών,
πηγή της ευδαιμονίας,
άρχοντα των μαστέλων!
Ω, πώς φλογίζετ' η ψυχή μου
σαν θωρώ το γαλήνιο
και δυνατό σου βλέμμα,
σαν τ' ουρανού τον ήλιο
Σύντροφε Ναπολέοντα!
Συ των ζώων χαρίζεις τ' αγαθά:
δυο φορές γεμάτη η κοιλιά,
κι ένα στρώμα για ύπνο καθαρό.
Κάθε ένα ζωντανό, μεγάλο ή μικρό,
στο στάβλο του κοιμάτ' ειρηνικά
ο Σύντροφος Ναπολέων για όλα αγρυπνά!
Ένα γουρουνάκι αν ήτανε να έχω
χοίρος μεγάλος πριν γενεί,
να είναι θα του μάθαινα πιστό
σε σέ, και αφοσιωμένο.
Και η στριγγλιά η πρώτη του
μια θα ήτανε και μόνη:
"Σύντροφος Ναπολέων!"
Ο Ναπολέων βρήκε το ποίημα του γούστου του και μάλιστα φρόντισε να γραφτεί στον τοίχο της μεγάλης σιταποθήκης, απέναντι από την άλλη άκρη του τοίχου που ήταν γραμμένες οι Εφτά Εντολές. Από πάνω πήγε ένα πορτρέτο του σε προφίλ που ζωγράφισε με άσπρη μπογιά ο Στριγγλής..."
Από τη "Φάρμα των Ζώων" του Τζορτζ Όργουελ (μτφ. Κυρ. Ντελόπουλου, εκδόσεις Εγνατία, σειρά Τραμ/Λογοτεχνία, 1978)
Και για τον Λένιν, και για τον Κων/νο Δαβάκη, και για τον Όργουελ είναι πολύ κατατοπιστικά τα σχετικά λήμματα της http://el.wikipedia.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου