Σαν χθες, σαν σήμερα...

Σαν χθες (18/1): 

το 1973: Οι Pink Floyd μπαίνουν στο στούντιο για να ηχογραφήσουν τον αριστουργηματικό δίσκο τους «Dark side of the moon».

• ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ:

1689: Σαρλ ντε Μοντεσκιέ, γάλλος πολιτικός φιλόσοφος. Ανέπτυξε τη θεωρία του διαχωρισμού των εξουσιών, η οποία επικράτησε και περιλαμβάνεται στα Συντάγματα σχεδόν όλων των δημοκρατικών χωρών του κόσμου. [θαν. 10/2/1755]

1892: Όλιβερ (Νόρβελ) Χάρντι, αμερικανός ηθοποιός, το πληθωρικό μισό του κινηματογραφικού ζευγαριού «Χοντρός - Λιγνός». [θαν. 7/8/1957]

Ναι, ναι είναι ο Όλιβερ Χάρντι που τραγουδάει και ο Σταν Λόρελ που χορεύει...!

• ΠΕΘΑΝΑΝ:

1936: Ρουντγιαρντ Κίπλινγκ, άγγλος συγγραφέας. Βραβεύτηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1907. («Το βιβλίο της Ζούγκλας», «Μόγλης»). [γεν. 30/12/1865]

1984: Βασίλης Τσιτσάνης, λαϊκός συνθέτης. [γεν. 18/1/1917]

Σαν σήμερα (19/1) γεννήθηκαν :

το 1943: η Τζάνις Τζόπλιν, αμερικανίδα ροκγούμαν. [θαν. 4/10/1970]

πέθαναν :

1969: Γιαν Πάλατς, τσέχος φοιτητής που αυτοπυρπολήθηκε σε πλατεία της Πράγας, διαμαρτυρόμενος για την εισβολή της ΕΣΣΔ στην Τσεχοσλοβακία. [γεν. 11/8/1948]

2006: Γουίλσον Πίκετ, αμερικανός τραγουδιστής της σόουλ. («In the midnight hour», «Mustang Sally») [γεν. 18/3/1941]

#Κι ένα σχόλιο για να μη καταλήγουμε σε μια σκέτη επετειολαγνεία: 

   Τα παίρνω με τη σειρά ανάρτησης - Πινκ Φλόιντ, ο Μοντεσκιέ ο θεμελιωτής του κοινοβουλευτισμού και της δημοκρατίας, ο Χοντρός κι ο Λιγνός, το "Βιβλίο της Ζούγκλας" του Κίπλινγκ και η ταινία του Ντίσνεϊ, ο Βασίλης Τσιτσάνης και η Νίνου, η Τζάνις Τζόπλιν και το Γούντστοκ, ο Γιαν Πάλατς που αυτοπυρπολείται μπροστά στα σοβιετικά τανκς, η σόουλ μουσική του Γουίλσον Πίκετ και... και... ένα σωρό αντιφατικές ψηφίδες να προσπαθούν μείνουν κολλημένες μέσα στο ψηφιδωτό της μεταπολεμικής Ελλάδας για να συνθέσουν ένα πρόσωπο, μια ταυτότητα. Κι αυτές οι ψηφίδες είναι απ' τις καλύτερες πέτρες, είναι από τις πολύτιμες, για αναλογιστείτε τις μια-μια, την ξεχωριστή σημασία της κάθε μιας, θέλω να πω, στη ζωή του ελληνόπουλου που μεγαλώνει στη δεκαετία του '60... Η ροκ μουσική και το ρεμπέτικο, τα καθεστώτα του υπαρκτού-ανύπαρκτου σοσιαλισμού και το αίτημα της ελευθερίας και της δημοκρατίας στην Ελλάδα της κωμικοτραγικής, της αποτρόπαια γελοίας χούντας του 1967, η χαρά της ζωής από την Ντίσνεϊ, την αμερικάνικη κωμωδία και την τζαζ και ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, ο ελληνοχριστιανικός πολιτισμός της χούντας και ο Διαφωτισμός. Κι αντί όλ' αυτά να συνθέτουν ένα ψηφιδωτό ξεχωριστό, ένα ψηφιδωτό-κόσμημα που δεν μοιάζει με κανένα από τα πετράδια του μεν, αλλά έχει τη δική του ομορφιά και αξία δε, έρχεται αυτή η συγκολλητική ουσία, κακογουστιά θέλετε να τη πείτε, ηθικολογία και πουριτανισμό θέλετε, υποκρισία, πατριδοκαπηλία, ατομικισμό θέλετε, πούλημα μούρης και δηθενισμό, ανικανότητα και διαπλοκή θέλετε, τσιμέντο και πλαστικό, έρχεται λοιπόν αυτή η ουσία της νεοελληνικής ασυναρτησίας να τα κρατήσει όλα αυτά μαζί και να τα ορίσει σαν νεοελληνικό πολιτισμό, σαν εθνική ανεξαρτησία, σαν εκσυγχρονισμό, σαν τον συγχρονισμένο μας βηματισμό με τον παγκοσμιοποιημένο κόσμο... Με τι εφόδια, με ποιον εξοπλισμό να συγκροτήσεις δικό σου γούστο και δικό σου λόγο για τις επιθυμίες σου και τα όνειρά σου; Πάλι καλά που διασώζουμε - να δούμε μέχρι πότε - τη γλώσσα μας για να καταλαβαινόμαστε όσοι  γκρινιάζουμε για τα χάλια μας... Γρηγορείτε!       

Τις επετείους τις δανειστήκαμε και τις χρωστάμε με τις ευχαριστίες μας στο http://www.sansimera.gr