Η Έλενα Ακρίτα, η Λυδία Κονιόρδου και η Eurovision ή κοίτα, αντιφάσεις που 'χει η ζωή...

Μα Eurovision, κυρία Κονιόρδου µου;

Της ΕΛΕΝΑΣ ΑΚΡΙΤΑ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 15 Ιανουαρίου 2011

«Μακάρι να µπορέσω κι εγώ να προσφέρω στο θέµα της Eurovision! Ωστόσο, ο χρόνος είναι πιεστικός και δεν νοµίζω να µας επιτρέψει, φέτος τουλάχιστον, να προσφέρουµε κάτι. Ευχαρίστως να πω τη γνώµη µου, αν µου ζητηθεί, αλλά δεν πιστεύω ότι, όπως έχουν τώρα τα πράγµατα, θα µπορέσω να ασχοληθώ µε το ζήτηµα. Μακάρι να συµβάλουµε κι εµείς σ’ αυτήν την προσπάθεια του χρόνου!». 

Λυδία Κονιόρδου, µέλος του Δ.Σ. της ΕΡΤ 

ΚΥΡΙΑ ΚΟΝΙΟΡΔΟΥ ΜΟΥ, πείτε µου, σας παρακαλώ, εµάς που σας είχαµε κορόνα στο κεφάλι µας. Εµάς που σας παίρναµε το κατόπι από Επίδαυρο σε Ηρώδειο κι από Λυκαβηττό σε Μέγαρο. Εµάς που – όταν ανακοινώθηκε η συµµετοχή σας στο Δ.Σ. της κρατικής, είπαµε πως – όσο να πεις – ένα αεράκι θα φυσήξει, µια φρεσκάδα θα ποτίσει τον µουχλιασµένο µανδύα του κοιµισµένου γίγαντα! 

Μια νέα πρόταση, ένα όραµα, µια κατάθεση ψυχής και σκέψης! 

Κι έρχεστε τώρα εσείς – ιέρεια πράµα – και µιλάτε για «συµβολή», «προσφορά», «προσπάθεια»; 

Πού τα είδατε όλα αυτά; Πείτε µου, εξηγήστε µου, µήπως είµαι σε λάθος κανάλι; Σε λάθος ζώνη; Σε λάθος χώρα; Προσπάθεια και συµβολή σε τι, καλή µου γυναίκα; Να κάνεις το «τίποτα» «κάτι»; Κυρία Κονιόρδου µου, όσα ριαλιτόπαιδα και να διαγωνιστούν, όσα φτερά και πούπουλα να ραφτούν, το «τίποτα» θα παραµείνει «τίποτα»! Και εσείς ΕΙΔΙΚΑ αυτό θα έπρεπε να το γνωρίζετε, από την πλούσια θεατρική σας θητεία! 

ΞΕΡΩ ΤΟ ΚΛΑΣΙΚΌ ΑΝΤΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ: διαφηµίζεται η Ελλάδα! Ναι-αι; Σοβαρά; Η χώρα µας συµµετέχει 36 ολόκληρα χρόνια. Τα οφέλη µας µπορεί να µου τα απαριθµήσει κάποιος; Τα χαΐρια µας µπορεί να µου τα 

πει; Τι κερδίσαµε, εκτός από άπειρες ώρες τηλεοπτικού χρόνου στις εκποµπές που εντρυφούν στον «θεσµό»; 

Πόσο είναι το κόστος αυτής της συµµετοχής; Πόσο το κέρδος; Ολοι ξέρουµε ότι η ΕΡΤ όντως βγάζει χρήµατα από τις χορηγίες και τις διαφηµίσεις! Οµως, φέτος δεν υπάρχει σάλιο! Ολα τα κανάλια κυνηγάνε σπόνσορες και διαφηµιστές µε το ψαροντούφεκο! Ποιος µας εγγυάται ότι όντως θα βγει κέρδος από όλο αυτό το σούργελο; Κι όλα αυτά τα χρόνια, το περίφηµο κέρδος πού στην ευχή πήγε; Σε καλύτερες εκποµπές, σε αξιόλογες παραγωγές, σε ποιοτικές προτάσεις; Εµείς που το πληρώνουµε απ’ την τσεπούλα µας, πότε κάτσαµε στους δέκτες µας να πούµε «βλέπω µια εκποµπάρα, χαλάλι τα λεφτά της Eurovision!»; Πού πήγαν τα λεφτά, τι γίνανε τα λεφτά, ποιος τα χαίρεται τα λεφτά; 

Πάντως όχι εγώ που τα πλήρωσα! 

Και µια που ξέρω ότι θα µας µοστράρουν – ως απάντηση – το λάβαρο της διαφήµισης, διορθώστε µε αν κάνω λάθος, αλλά ο αρµόδιος υπουργός κ. Χυτήρης δεν είχε δηλώσει ευθαρσώς ότι η κρατική τηλεόραση πρέπει σταδιακά να αποχωρήσει από τη διαφηµιστική πίτα – ακολουθώντας το µοντέλο της γαλλικής και του BBC; 

ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΦΕΤΟΣ θα µειωθεί αισθητά το κόστος της αποστολής µας! Μπράβο, βρε, ωραία διαφήµιση στην Ελλάδα: θα πάµε φτωχοί συγγενείς, χωρίς υποδοµή, χωρίς δηµόσιες σχέσεις (είναι γνωστό ότι όλο αυτό το τζέρτζελο βασίζεται σε συσχετισµούς δυνάµεων), χωρίς µια παραγωγή της προκοπής! 

Και θα πατώσουµε – φυσικά! Οπότε τι είναι καλύτερο; Να ξεφτιλιστούµε ή να κάτσουµε κυριλέ στο σπιτάκι µας; 

Ή µήπως θα πάθει κανείς στερητικό αν δεν απολαύσει για µία χρονιά την κυρία Δάφνη Μπόκοτα να προβλέπει ότι η Μάλτα θα µας δώσει Χ points και η Κύπρος 12; 

Τουλάχιστον, ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ να έχουµε πλήρη εικόνα τού τι ακριβώς πληρώνουµε. Τι ακριβώς εισπράττουµε! Πού ακριβώς πάνε οι εισπράξεις! Πώς ακριβώς βελτιώνουν τη ζωή του Ελληνα. Γιατί, όταν φέτος ο εργαζόµενος δεν πήρε 13ο µισθό κι ο συνταξιούχος το αντιπηκτικό του φάρµακο, λυπάµαι, αλλά το τελευταίο πράγµα που θα έπρεπε να µας καίει είναι πόσα points θα µας δώσει η Εσθονία… Σε µια εποχή που δεν µιλάµε πια για Eurovision αλλά για Euro-vision! Γιατί για τον Ελληνα το euro έχει γίνει vision! 

Σχόλιο δικό μου: Να που το είδαμε κι αυτό... Μια κατ' εξοχήν εκπρόσωπος του εμπορικού θεάματος να ελέγχει (να "τα χώνει" μου ήρθε να πω) μια εξέχουσα εκπρόσωπο του ποιοτικού αντίστοιχου, και δη του ποιοτικού θεάτρου. Ανοίγω παρένθεση για τις πιθανές ενστάσεις: οι όροι "ποιοτικό" - "εμπορικό" θέαμα χρησιμοποιούνται εδώ σχηματικά (ξέρω ότι η χρήση τους σηκώνει πολλή κουβέντα), περισσότερο για να συνεννοηθούμε μεταξύ μας, και γι' αυτό αρκούμαι στην παραδεδομένη σημασία τους. Επανέρχομαι όμως στην αφορμή του σχολίου. Ανεξάρτητα αν νομιμοποιείται η κ. Ακρίτα ως τηλεοπτική persona να διεκδικεί ποιότητα μετά από τόση κακογουστιά που μας τροφοδοτεί καθημερινά επί τόσα χρόνια με "γόβες-στιλέτο", "βέρες στο δεξί" και "δυτικοανατολικά της Εδέμ"* (τουλάχιστον δεν "παίζει" με τα λεφτά του κοσμάκη, εκφράζει τα "πονήματά" της μέσω της ιδιωτικής τηλεχαβούζας), τα επιχειρήματά της και νόμιμα είναι και ισχυρά. Εξ άλλου συμβαδίζουν αναδρομικώς και με τα αντίστοιχα, και εκφρασμένα στον καιρό τους, επιχειρήματα του Μάνου Χατζιδάκι, που, ως διευθυντής της ΕΡΤ, το 1976 έστειλε μεν τη Μαρίζα Κωχ στην Γιουροβίζιον για εθνικό σκοπό (την προβολή σε διεθνή fora της υπόθεσης της Κύπρου - δες παρακάτω το εν λόγω τραγούδι), το μετάνιωσε ρητώς αμέσως μετά και αρνήθηκε οποιαδήποτε συμμετοχή διαπιστώνοντας πικρά ότι και καμιά προβολή της χώρας μας επί της ουσίας δεν γινόταν εκεί, αλλά ούτε και πολιτισμικά, ούτε καλλιτεχνικά, ούτε μουσικά, ούτε και οικονομικά σε τελευταία ανάλυση, κάτι θετικό προσέφερε στους Έλληνες. Το αντίθετο μάλιστα.

   Εκείνο, όμως, που με απασχολεί είναι άλλο... Πώς γίνεται άνθρωποι καταξιωμένοι στον χώρο τους, είτε  ως επαγγελματίες, είτε ως πανεπιστημιακοί, είτε ως καλλιτέχνες, είτε... είτε..., χορτασμένοι τέλος πάντων άνθρωποι από τιμές, αλλά και χρήματα, να συνεχίζουν να εμπλέκονται, ακόμα και σήμερα, σε θέσεις εξουσίας, βεβαρημένης μάλιστα με την τραγωδία της μεγαλύτερης κρίσης που περνά ο τόπος. Ποια ελπίδα, ποια χαραμάδα φωτός μπορεί να τους κάνει να πιστέψουν ότι τώρα τα πράγματα θα είναι μ' αυτούς, με τους ίδιους που έφεραν την κρίση διαφορετικά; Ποια οξυδερκής σκέψη, ποια διαίσθηση, ποια ευφυΐα μπορεί να τους οδηγήσει στην πεποίθηση ότι τώρα, ναι, μ' αυτούς όλα μπορούν ν' αλλάξουν; Και μια μιλάμε για την Eurovision, μήπως δεν ήταν αυτοί οι κυβερνήτες που τόσα χρόνια πρότειναν αυτές τις συμμετοχές με Παπαρίζου και Ρουβάδες, αυτοί δεν πανηγύριζαν τις επιτυχίες τους μαζί με τις άλλες τις αθλητικές (των αναβολικών και της κλωτσοπατινάδας του 2004), επιβάλλοντας αυτά τα μοντέλα έκφρασης στα παιδιά μας, ακόμα και στις πιο μικρές ηλικίες; Έχουμε συνειδητοποιήσει ότι τα παιδιά μας, ιδιαίτερα τα κοριτσόπουλα, στα διαλείμματα στο σχολειό τους δεν παίζουν πια κυνηγητό, κρυφτό, μήλα κλπ. παρά "προβάρουν" τραγούδια και χορευτικά από τα ριαλιτοπαίχνιδα, όπως "προβάρανε" τα χορευτικά της Παπαρίζου και του Ρουβά στη Eurovision; Έχουμε συνειδητοποιήσει ότι ακόμα και το γλωσσικό μας όργανο, η λαλιά μας, η εκφραστικότητά μας, το μυαλό μας και το ήθος μας έχουν επηρεασθεί ανεπανόρθωτα απ' αυτή τη σαβούρα που αδειάζει καθημερινά στα σπιτικά μας; 


Ακόμα κι αν, στους "πονηρούς" καιρούς που ζούμε, η όλη υπόθεση της Eurovision είναι αθώα οικονομικά (με τις παραμέτρους που βάζει η κ. Ακρίτα),

 οι αποφάσεις και οι ντιρεκτίβες για συμμετοχή ή όχι στους κακόγουστους ευρωπαϊκούς διαγωνισμούς τραγουδιού δεν είναι αθώες. Και οπωσδήποτε δεν είναι αθώες οι συνέπειές τους. 

   Προσέξτε κ. Κονιόρδου, καθώς είστε και δασκάλα νέων καλλιτεχνών, μήπως όταν αύριο-μεθαύριο θα αντιμετωπίζετε έλλειμμα επικοινωνίας με τους νέους και θα σας αμφισβητούν, μην γυρίσετε να τους πείτε "γιατί φωνάζετε; μαζί τα χορέψαμε"...! -αν θα υπάρχουν ακόμα νέοι να μπαίνουν στον κόπο συζητούν μαζί σας και μαζί μας και να ζητάνε λογαριασμό για τα δικά σας και τα δικά μας πεπραγμένα...


......................................................................


*:  Είναι σαφές ότι δεν μπορώ να ισχυρισθώ τα ίδια και για τις δημοσιογραφικές εκπομπές της Έλενας Ακρίτα ή για τα γραπτά της στα "ΝΕΑ" που και ήθος, και ευπρέπεια, και γνώση, και χιούμορ διαθέτουν. Το πώς ισορροπεί ανάμεσα σ' αυτά και στις σαπουνόπερες με τις οποίες βομβαρδίζει την καθημερινότητά μας, μάλλον ανήκει στη σφαίρα των αντιφάσεων που έχει η ζωή και ο σκοτεινός(;) εαυτός μας.