‘’...θέλουν δούλους και όχι βασιλικές εξοχότητες σαν την αφεντιά μου... πολύ τους έπεφτα στην αρχή... είμαι αποφασισμένος να μην γιορτάσω καμιά στεναχώρια μου...(29/4/1968)
...Δεν ξέρω πού θα οδηγηθώ με τον χαρακτήρα μου, μα υπόσχομαι στο θεό και τον εαυτό μου, πως ποτέ δεν θα εθελοτυφλωθώ για οποιαδήποτε άμεση ή έμμεση σκοπιμότητα της δουλειάς μου ή της ζωής μου... Αυτό είναι νομίζω το μυστικό του να είσαι και να παραμένεις νέος ώσπου να πεθάνεις’’. (12/6/1968)
Μάνος Χατζιδάκις
(από την αλληλογραφία του
με τον Δημήτρη Βερνίκο,
«Κ.Ε., 18/1/2009)
‘’…Δεν ανήκω σε αυτούς που διαβάζουν επαγγελματικά. Δεν είμαι επαγγελματίας μελετητής.
- Γράφετε όμως ποίηση.
- Ε, δεν θα ‘λεγα ότι γράφω, με συμπληρώνει μερικές φορές.
- Δηλαδή το θεωρείτε κάτι απαραίτητο στη ζωή σας αυτό;
- Κοιτάξτε, το μόνο που θεωρώ απαραίτητο στη ζωή μου είναι ο έρωτας. Αυτό με αιτιολογεί ότι υπάρχω. Τίποτε άλλο. Ούτε η μουσική ούτε η λογοτεχνία ούτε η ποίηση μου είναι απαραίτητες.
- Ούτε η μουσική;
- Όχι, δεν μου είναι απαραίτητη. Αν μου πείτε ότι δεν θα γράψω μουσική δεν πρόκειται να πεθάνω, όπως λέει κι ο Ρίλκε. Αλλά μου είναι απαραίτητη τη στιγμή που δεν ξέρω τίποτε άλλο να κάνω. Αν είχα πολλά χρήματα ίσως να μην έγραφα μουσική και θα ‘ταν καλύτερα. Δηλαδή ξεκίνησα να κάνω μουσική διότι έπρεπε να κερδίζω τα προς το ζην.
- Όχι για λόγους εκφράσεως;
- Μετά έγινε αυτό. Στην αρχή ξεκινά κανείς πολύ επιπόλαια, από άλλες παρορμήσεις: να γίνει γνωστός, να κερδίσει χρήματα, να κερδίσει φήμη… Εάν τυχόν καταφέρει να περάσει από αυτές τις εξετάσεις και παραμείνει αληθινός άνθρωπος, τότε αρχίζει να τον εκφράζει η εργασία του…
…Για τον Ευτύχιο Χατζηττοφή:
-…Είναι σοβαρότατο παιδί και τραγουδάει εξαίσια… Αυτός έφυγε και παντρεύτηκε και, προς τιμήν του, δεν έκανε μετά τραγούδι και πήγε να δουλέψει στην Τράπεζα…Όσοι είναι σοβαροί εξελίσσονται ή στην εργασία του τραγουδιού ή σε μια άλλη εργασία, όπως ο Ευτύχιος. Διότι σκέφτηκε, ύστερα από αυτή τη δουλειά που είχαμε κάμει, πού θα πήγαινε να δουλέψει; Με ποιες προϋποθέσεις; Για μένα είναι θετικό το ότι δεν έκανε τραγούδι…
- Με τους νέους πώς διαγράφονται οι σχέσεις σας; …και τους βιολογικά νέους και αυτούς που αισθάνονται νέοι στην ψυχή;
- Α, ναι, και υπάρχουν και από δυο-τρεις τέτοιοι φίλοι μου. Οι νέοι στην ηλικία, οι περισσότεροι, μου είναι αδιάφοροι. Μπορεί να είναι ελκυστικοί. Μπορεί να είναι ερωτικοί αλλά δεν μπορεί να είναι και ενδιαφέροντες. Εάν τώρα τύχει να είναι και ενδιαφέροντες με γειά τους με χαρά τους.
- Πιστεύετε ότι σας αγαπάνε οι νέοι;
- Όχι δε μου χρειάζεται. Δεν μ’ ενδιαφέρει να μ’ αγαπάει κανείς. Το ν’ αγαπάει κάποιος έναν άνθρωπο είναι μια δύσκολη ιστορία. Πρέπει να είμαι μέσα στα ενδιαφέροντά του και να με ανακαλύψει. Χωρίς να μ’ ανακαλύψει δεν θέλω να μ’ αγαπάει. Γιατί να μ’ αγαπάει, σε τελευταία ανάλυση, ένας νέος άνθρωπος; Δεν τον κολακεύω. Αντιθέτως, του δημιουργώ προβλήματα. Πρέπει να είμαι μέσα στα αιτήματά του για να μπορεί να με ανακαλύψει και να με αγαπήσει.
Πιστεύω ότι εκείνοι που με αγαπούν πρέπει να είναι άνθρωποι που ζούνε μαζί μου, εκατό τοις εκατό! Οι άλλοι πρέπει να με ανακαλύψουν. Αν δεν με ανακαλύψουν, δεν θέλω να με ξέρουν. Κι εκεί είναι το περίεργο. Ότι το όνομά μου το ξέρει πάρα πολύς κόσμος που δεν χρειάζεται να με ξέρει, ενώ αποτείνομαι σ’ εκείνους που με ανακαλύπτουν και για τον άλφα ή βήτα λόγο έχουν να πούνε κάποια κουβέντα μαζί μου.’’
Μάνος ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ
(από τη «Βιβλιοθήκη» της «Ε», (23/10/2009),
αναδημοσίευση συνέντευξής του στον Χρ. Μακρή, το 1984)
‘’...Δεν είναι ότι ζούμε αυτήν την παρακμή, είναι ότι δε θέλουμε να βγούμε απ’ αυτήν. Κι αυτό είναι πιο σοβαρό. Έχει άμεση σχέση με το αίσθημα και είναι μια διαρκής κρίση. Η κρίση του αισθήματος είναι πιο σοβαρή από την κρίση του πορτοφολιού...
...Όμως ακόμη κι η ψεύτικη πλευρά αναζητά την αλήθεια της. Σε όσες βρώμικες θάλασσες και να κολυμπήσουμε, πάντα θα ονειρευόμαστε ένα καθαρό νερό. Το ίδιο συμβαίνει και στο αίσθημα, τον έρωτα, τις σχέσεις. Δεν θέλουμε να συνυπάρχουμε με ψέματα ακόμη κι όταν ζούμε μέσα σ’ αυτά. Άρα, η αλήθεια μας δεν έχει να φοβηθεί μέσα στον χρόνο. Έχει απλώς να συγκρουστεί με το ψεύτικο αίσθημά μας.’’
Γιώργος Χατζιδάκις-Θεοφανόπουλος
(από «ΤΑ ΝΕΑ», 22/6/2009)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου