Κι άλλοι στίχοι...

Άκου...

Άκου,

στη σιωπή

δεν υπάρχει σιωπή:

τα νύχια

ο τοίχος.

Κοίταξε πίσω της...

Κοίταξε πίσω της, σκυμμένη καθώς ήταν πάνω απ’ την  

    μπανιέρα

και το νερό έσταζε απ’ το μισοστραγγισμένο πουκάμισο.

Μήπως χτυπούσε κάποιος την πόρτα, μήπως δεν ήταν μόνη;

Φαίνεται θ’ άκουσε λάθος.

Ξάφνου είδε τα χέρια της να κινούνται μηχανικά

μακριά κοκαλιάρικα δάχτυλα, πρησμένες αρθρώσεις

      σαν κόμποι, κοκκινίλες

και σαπουνάδα.

Κάτι την έκανε να καθίσει στο σκαμνί και ν’ ακουμπήσει

     στον νιπτήρα.

Ήταν σαν το χλωμό φως να έγινε χλωμότερο.

              Μπο Καρπελάν(1926-) σουηδόφωνος φινλανδός ποιητής

                                                                      (μτφ. Δημοσθ. Κούρτοβικ)

                                        (από τη «ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ» της «Ε», 3/7/2009)